of toch een stiekeme wens?

Het is echt vreselijk. Er is nog zoveel werk te doen.

Maar er is ook echt wel aandacht op diverse plaatsen. De manege waar wij rijden probeert het echt wel. Er zullen heel veel belangen meewegen, veelal financieel, maar ook veiligheidsoverwegingen voor de ruiters. Tot op zekere hoogte heb ik begrip voor bepaalde keuzes. (nee, nu niet schelden naar me en me ook niet in stijlloos zetten, dit is mijn mening ). Dat is ook de reden waarom ik er nog les. Anders was ik al lang weggeweest. Ik zie wel dat er positieve dingen worden doorgevoerd. Dit jaar krijgen de koudbloedjes voor het eerst geen dekens meer om en mogen ze heerlijk een wintervacht aanmaken. Er is tijdens de ponykampen les gegeven in NH. Het komt wel, maar langzaam.

Maar je zult maar een manege bestieren, daar van moeten leven en dit doen met een grote agrarische clientele. Bitloos? ''t is maar een peerd/knol......" Ik vermoed dat ze veel klanten kwijtraken wanneer ze bitloos gaan. De concurrentie is heel groot, er zijn hier veel maneges.

Maar er zijn heus wel wegen te bedenken om zonder een grote hoeveelheid klanten te zien weglopen, toch bitloos te gaan rijden. Ik ben ook benieuwd of er klanten tussen zitten die hier naar vragen. Ik ga het in elk geval wél doen.

Stephanie Pots schreef op maandag 18 oktober 2010, 16:24:


Beetje ongelukkig geformuleerd: ik bedoel hier niet mee dat bitloos gevaarlijker zou zijn. Juist niet, zet die beginnertjes maar lekker op een bitloos paard.

Ik bedoelde dat een gecondititoneerd paard dat uit zichzelf achter de anderen aanloopt en doet wat ie altijd doet en precies weet wat er verwacht wordt op zich een veilig leerpaard is.

De dingen die jij noemt Peet, waren ook exact mijn gedachten. Geleidelijk introduceren zodat je kunt kijken hoe je clientele er op reageert. Op deze manier waarschijnlijk beter dan ze ooit hadden durven dromen.

Bitloos? Modern, hip en helemaal van deze tijd

> Als ik al die reakties zo eens lees, dan is er nog niet veel gebeurd.
Marianne, de allereerste paardenwebsite die ik bezocht was deze. Ik dacht dat iedereen het zo deed. Nu weet ik wel beter, het staat allemaal nog in de kinderschoenen. Heeeeeeeeeeeel erg in de kinderschoenen. Ik heb dat heel lang niet willen geloven, niet willen zien. Ik vind het echt heel erg. Wat moeten er ongelooflijk veel diep, diep, diep ongelukkige paarden zijn.

Peet vroeg me naar mijn mede-manegeruiters. Pffff..... ik heb mijn paard 24/7/12 buiten staan. Zielig! En ik heb een paard waar ik niet op rijd. Heuh?


Nee, ik voel me geen kuddedier. Ik ben echt heel serieus denkende hoe ik in mijn wereldje, in mijn naaste omgeving een verschil kan maken. Ben er nog niet uit, maar probeer al wel met kleine stapjes een basis te leggen.

Maar Maya moet echt een knollie erbij Had onderzoek niet aangetoond dat gebrek aan socialisatie het meest schadelijk was?