Op de plaatselijke paardenmelkerij hadden ze vroeger zo'n border-collie.
Die hond vond het nodig om zich overal mee te moeien.
Als je reed in de binnenpiste lag hij jou en je paard vanuit een hoek in de piste in de gaten te houden. Als iemand een paard longeerde, liep hij er continu achteraan. Paard van of naar de weide, moest hij ook begeleiden uiteraard, hij liep mee met je als je een blokje om met je paard ging wandelen etc...
Dat beest is ontelbare keren zwaar gewond geweest. Want zo'n opdringerige hond die paarden voor schapen aanziet in combinatie met soms jonge onervaren paarden, is geen ideale combi.
Hondlief kreeg geregeld vliegles, wat je redelijk letterlijk mag nemen.
De ene keer liep hij dan behoorlijk kreupel voor enkele weken, de keer daarna lag een stuk van zijn schedel bloot. etc...
Het beest hield zich dan enkele weken koest op een strobaal om wat te herstellen om nadien gewoon verder te gaan, zoals hij bezig was.
Men keek er al niet meer vanop als hij weer eens in de kreukels lag en iedereen voorspelde dat hij nog eens zo aan zijn einde zou komen.
Maar dat is nooit gebeurd. Hij is stokoud geworden. Na een tijdje bijna blind en doof en hij liep behoorlijk scheef door de herseninfarcten. En toch bleef hij door de gangen struinen en achter de paarden aanzitten.
Uiteindelijk is hij op een hele domme manier aan zijn einde gekomen. De paarden hadden er niks mee te maken itt tot wat iedereen altijd verwacht had. Hij is gedesoriënteerd geraakt in de omgeving waar hij heel zijn leven geleefd had en in het zwembad gesukkeld van een buurman.
Arm beest.

Caroline, mocht je iets opvangen over wanneer ze in België is, mag je mij dat altijd laten weten. Dan ga ik gezellig mee kijken hoor!

Marianne Gomes schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 19:15:


Wat hadden ze dan moeten doen?
Dat beest ergens opsluiten?
Ja, daar zal hij dan heel gelukkig van geworden zijn.
Die hond was een boerderijhond en dan nog eens van een ras dat gemaakt is om te werken. Zo'n dier sluit je niet op ergens in een hok of huis.
Dat zou pas een crime zijn.
Nu heeft die zijn hele leven een paradijs gehad, het hele bedrijf en zelfs de hele buurt als zijn speeltuin, altijd wel ergens mensen of andere honden in zijn buurt en wat paarden om achteraan te zitten. Wat wil een hond nog meer?
Dat hij na de zoveelste keer vliegles nog steeds niet doorhad dat het niet zo wijs is om in paardenachterbeentjes te happen, tja... hardnekkig karaktertrekje. Blijkbaar was het hem de fun wel waard?