Herkenbaar
Ik denk, dat je moet zorgen, dat de comfortzone zich verlegt naar dat wat jij wil: op het moment dat hij paralel aan de bakrand (draadje dus) loopt laat je hem geheel met rust: gewoon ins tap, maar zonder been, zonder druk, zonder iets: alleen maar zitten en meerijden met hem.
Op het moment, dat hij ook maar IETS trekt naar de bakrand (zelfs de flauwste buiging van zijn lijf) begint het oncorfortabele: WERKEN dus! Bedenk iets, wat hij moeilijk vind, maar wat wel goed lukt: Ik zou die van mij bv vanuit de stap een draai om de voorhand laten maken (voorhand laten staan en met het hoofd naar de bakrand toe omdraaien naar de andere hoefslag) rustig verder stappen (dus weer meerijden en NIETS doen) en wachten tot HIJ weer in de fout gaat. Wederom corrigeren met dezelfde draai de andere kant weer op en op het moment dat hij ver genoeg heeft gedraaid weer doorstappen en comfort voor hem creeeren door NIETS te doen: alleen mee te rijden.
Zijn neiging om naar de bakrand te trekken betekent 'aan het werk' en op het moment dat hij netjes loopt laat je hem met rust: comfort!
HIJ heeft nu de keuze naar welke zone hij wil! En ik weet zeker dat hij ook nu maar een paar keer nodig heeft om te begrijpen wanneer je hem met rust laat en hij zich dus lekker voelt.
In stap!
Follow the rail: je paard heeft de verantwoordelijkheid om gang (tempo) en richting die JIJ hebt aangegeven vast te houden. Geef hem die verantwoordelijkheid als het goed gaat en coorigeer pas (maar wel bij de mionste neiging) als het verkeerd gaat: Timing is alles!
Ik weet uit ervaring dat dit soort paardjes (als ik hem over 1 kam mag scheren met de mijne) steeds ongevoeliger worden voor druk: hoe meer je dat gaat verhogen (sporen, zweepje, etc) hoe 'dwarser' ze worden.
Ik heb intussen geleerd om Foxy keuzes te geven en ik zorg er zelf voor, dat ze kiest voor dat wat ik eigenlijk wil, door die keuze te koppen aan comfort!
Misschien kan je er wat mee!
groet Bianca EN Foxy (die sindsdien vaak opgelucht ademhaalt!!)
Warboel
