Nils Vellinga schreef op dinsdag 2 november 2010, 21:37:


Ja, leuk, Nils!
Ik mail je bijtijds hierover.

Groet, Pien

e m kraak schreef :>

Tuurlijk niet met oud/nieuwjaar zelf, dan zit ik ook bij mijn beessies. Ik had het over januari lieverd, maar ik weet wel dat jij niet nog een keer dit hele end gaat rijden. Zou teveel eer voor mij zijn....

Greetz, Pien (gadverdamme, die modder hier, ik krijg er nu al de sch*** van en het is nog maar net begonnen).

Debbie VG schreef :


Leukleukleuk dit....
Er hebben nu 8 PN-ners aangemeld waarvan op dit moment 3 een paard van mij huren. Ik heb hiervoor 6 paarden ter beschikking.
Daarbij komen nog zeker 5 mensen via onszelf (lessers) en om te voorkomen dat het te druk en daardoor chaotisch (en dus onveilig) wordt wil ik de aanmeldingen sluiten bij maximaal 20 rijders (en dat is eigenlijk al veel). We zitten nu op ca 15 met Evy en mijzelf erbij.

Familieleden zijn uiteraard welkom maar je wilt vast niet mee op de fiets in dit heuvellandschap en het lijkt mij niet zo'n goed idee om hijgend een stel paarden te moeten achtervolgen over de bospaden. Echtgenoten die niet kunnen paardrijden kunnen vast wel een wandeling gaan maken met andere echtgenoten die niet kunnen paardrijden. Op de St Pietersberg is ook Chalet Bergrust waar mensen kunnen gaan zitten om iets te drinken terwijl wij rondrijden.

Ik denk dat we goed in de gaten moeten houden dat de deelnemers kunnen rijden (stap, draf en een goeie galop bergopwaarts). Je hoeft geen bitloze ervaring te hebben om op mijn paarden te rijden, want ik heb (al zeg ik het zelf) stabiele en betrouwbare buitenrijdpaarden die het je wel vergeven als je eens een foutje maakt. Qua uithoudingsvermogen (Stephanie) weet je zelf het beste wat je aankunt, je zou ook een huurpaard kunnen delen met een andere deelnemer en halverwege kunnen wisselen op een rustplaats, is best te doen en ik heb daar geen problemen mee (mail me dan even).

Wat de datum betreft; wat vinden jullie van zondag de 16e januari? Mits er geen bergen sneeuw of ijs liggen natuurlijk. Wat dat betreft moeten we denk ik een slag om de arm houden.

Dan nog:
-Regelen we iets met eten, maken wij een pan soep of neemt iedereen iets mee?
-Er zijn hier veel verharde paden, onze paarden zijn dat gewend en lopen ijzerloos in alle gangen over alle ondergrond (dus ook galop) maar houd daar rekening mee als je je eigen paard meebrengt. Het wil namelijk wel eens tegenvallen als jouw paard dit niet gewend is, is mijn ervaring.
-Ik heb een beetje moeite met vreemde honden op mijn terrein dus wij zijn niet heel gastvrij wat hen betreft, ik hoop dat jullie hiervoor begrip kunnen opbrengen (poep, stokken, achter de paarden en mijn kippen aanrennen etc). Bovendien is mijn eigen hond niet aardig tegen 'indringers' op haar terrein.
-Houden we deze draad gewoon hier of kan ik dat niet maken omdat sommigen dit zien als verkapte reclame? In dat geval moeten de lezers dat maar aangeven.

Nog iets? Dan hoor ik dat wel.

groet, Pien

Peet schreef :

Schei uit, breek me de bek niet open.
Het kan ook dichter bij huis, vorige week weer een paar keer flink gefrustreerd geworden bij het bekappen van paarden op maneges. En dan kan ik het toch weer niet laten daar wat rond te gaan wandelen (stom misschien, ik moet dat ook eigenlijk niet doen, ik weet het). Arme dieren, wat hebben ze toch misdaan dat ze in een gavangenis moeten leven en amper buiten komen, sommigen zelfs helemaal niet getuige bordjes op de staldeur 'paard mag niet op de wei'. Opgetrokken buiken vanwege te weinig ruwvoer, excessief zweepgebruik, gesjor, geschreeuw, getrek en gemep, en ik heb op die plekken nog nooit zoveel kribbebijters, luchtzuigers, wevers gezien als op die manege. Overal tralies zodat ze niet met hun kop naar buiten kunnen hangen en een voorbijganger in de jas bijten, ammoniakgeur, drukplekken op rug en schoft, opgezadelde heel oude krakkemikkige pony's met holle ogen en ingezakte ruggen achteraf in een donker hoekje weggestopt in poppehuisstalletjes, enzovoorts. Niet om áán te zien. Ik zag bordjes met 'svp geen hooi geven', en 'niet aanraken, aaien of voeren - paard bijt'. Het ergst van al vind ik dat het zo volstrekt normaal gevonden wordt om zo je paard te huisvesten en te berijden.

Dan besef ik weet dat er nog héél wat werk aan de winkel is en ieder paard dat uit ene stal getrokken wordt is er weer één.Als ik de moed bij mekaar geschraapt heb ga ik er een stukkie over schrijven in mijn weblog want ook díé mensen lezen wel mee maar betrekken het nog onvoldoende opzichzelf en hun situatie omdat ze denken dat ze geen keuze hebben.

Zo, nu weer terug op m'n eiland.....
Groet, Pien

Merel Stoffers schreef :


Omdat je dan toch een beetje natuurlijk bezig bent met je paard, snap je?!
Dat zeggen ze ook letterlijk hoor.

Deels ga ik echt het gesprek wel aan, een aantal van deze mensen zijn ook al bij ons komen kijken of hebben workshops gevolgd en dan hoop ik maar dat er iets in beweging gezet is. Mijn frustratie is dat ze er echt van overtuigd zijn geen keus te hebben of dat hun paarden dat nou aanmaal al jaren zo gewend zijn. Het is ze niet aan het verstand te brengen, want ja, júllie (wij dus) hebben ook speciale paarden die je zonder bit, zweep en ijzers kunt rijden, hún paarden zijn dat niet gewend (ok, ijzers er wel af, da's al iets). Soms ook hoor ik mezelf praten als Brugman en hun argumenten weerleggen en dan voel ik me net een Jehova getuige.

Groet, Pien

Arabesk schreef :


Norikers zijn prachtige paarden die ik vergelijk met mijn Landrover; een relatief zware last op lage snelheid dragen (trekken). Maar je moet ze niet vragen om telkens weer mee te draaien op topsnelheid tussen de Volbloeden, daarvoor zijn ze niet gebouwd. Dan komen ze met de tong op de hoeven thuis.


Maarre..... ik héb afgelopen week via jou toch al een heel leuk paard gekocht !?
Zaterdag is ze hier, onze nieuwe lesmerrie. Ik verheug me enorm op haar komst.

groet, Pien

joop schreef :


Eén paard had absolute boxrust vanwege een peesblessure. .
Er hing een bordje op met : ".... mag niet uit de stal!"
Als je als mens godverdegodver door je enkelbanden gaat word je ingetaped en moet je voorál blijven bewegen. Als je als mens geopereerd bent moet je de dag erna al je bed uit en weer zo snel mogelijk bewegen, maar anno 2010 wordt een paard geïmobiliseerd in een 3 bij 3 hokkie.

Eén eigenaresse gaf aan dat ze moeite heeft met het 16 uur moeten stilstaan van haar paard. 'Hmm', denk ik nog, 'dat is veelbelovend, wat heb je toen gedaan?' ' Nou', zei ze, 'ik heb een grotere box geregeld, 3 bij 4 meter' Daar zakt toch je broek van af, niet soms?

Wát een ellende dit.
Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Hier nog één (ik heb ze allemaal opgeschreven) :
De parkeerplaats grenst aan de achterkant van de stallen, de raampjes van de stallen staan open.
Hangt er een bordje op met 'svp niet achteruit inparkeren, paarden hebben last van de uitlaatgassen'.
Nu jij weer.......

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op woensdag 3 november 2010, 21:59:


Bij KBC bank (in België dus) zijn paarden met een schofthoogte tot 1.47 in de familiale (gezinspolis)inbegrepen. Boven deze maat moet je een paard apart verzekeren. In Nederland zijn paarden standaard in je aansprakelijkheidsverzekering omdat paarden in NL vallen onder huisdieren.

Zo heb ik het altans altijd geleerd.

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op woensdag 3 november 2010, 22:09:


Hm, dat is echt wel raar.... Ik ben namelijk ook bij KBC. I
k weet dat mijn verzekeringsagent dat indertijd zei en ik heb het onthouden omdat BD precies 1.47 groot is.

Inmiddels geldt dit niet meer voor mij aangezien ik ondertussen een bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering heb.
Ze zouden toch niet met twee maten meten?

Groet, Pien

Anja S schreef :


Ik ben het geheel met je eens hoor, dat weet je ook, want daar hebben we het regelmatig over..
Ik wil een paard als paard zien en niet een of ander substituut van de partner of het kind dat er nooit was.

Maargoed, vandaag toch even de oetsjiekoetsiekoetsjie ingeschoten met Quiberon
Sinds de dood van Winner is er geen leider meer en nu hebben we Spirit de kans gegeven zijn groep over te nemen. Spirit liep al enkele jaren in de mannengroep waarin onze Henson ruin Quiberon zijn dikke dikke dikke vriend was. Totdat we gisteren de groepen gemixt hebben en Spirit Quib niet meer in zijn nabijheid duldt (de andere ruinen overigens wel). Quib is helemaal van de kaart en lijkt niet te begrijpen wat er speelt. Zo stoer en speels als hij is, daar is nu even niks meer van over en ik heb echt met hen te doen.

Het komt wel weer goed hoor, Quib vindt zijn weg wel weer, maar ik vind hem heel zielig nu.
Ik vond hem vandaag een hoog puppy - knuffelgehalte hebben en hij zocht ons steeds op ipv zijn maten....

Groet, Pien

Anja S schreef :


Weet je, ik moet lachen met zoveel humor en realiteit.
Want het is waar wat je schrijft.

Niks druppels, wel extra hooibak zodat ook hij voldoende te eten heeft.
Niks blauwe jurk, geen donsdeken ook, hem wel effe met een touwtje uit de paddock geplukt en hij staat 's nachts in de Dravergroep vanwie hij een aantal merries al kende.
Quib is op de grond een van de grootste pestkoppen die ik ken (met rijden is hij bloedserieus) maar vandaag was-ie klein en draafde hij met heel grote passen van Spirit weg waardoor hij even wegschoot en 10 meter verder stopte, omkeek naar mij, zo van 'en waar blijf je nou' en zich braaf in een andere groep liet zetten.

De 'natuur' (jaahjaah, tussen haakjes) is hard, hij ligt eruit en ik heb niet het idee dat het nog goedkomt tussen die twee, getuige het feit dat Spirit hem echt op staat te wachten en Quib zelf volledig in paniek gaat (ken ik niet van hem). Op de weide met ruimte om hen heen gaat het goed en wordt hij geduld als hij onderaan blijft rondhangen en niet naar de groep probeert te komen.

Waarmee ik wel bezigben, waarom Quib, Spirit's maat, en niet Ophir of Spirit's zoon Iskander die als een dolfijn aan z'n vader plakt nu en hem in alles kopieert. Isko is nog jong dus geen bedreiging, Ophir is even oud als Spirit, maar daarin ziet hij blijkbaar geen rivaal.

Wat me ook opvalt is dat Spirit alleen interesse heeft in zijn 'oude' groep merries metwie hij opgegroeid is. Met de Dravergroep merries heeft hij helemaal niks, die laat hij links liggen.
We wisten het van te voren dat wanneer we Spirit zijn eigen groep zouden geven er dingen zouden gaan veranderen tussen de mannen onderling en zo is het ook gegaan. Daarom ook wilden we de mannen samen houden tussen de merries want eenmaal eruit is niet meer erin, dat heb ik nou wel om me heen gezien.

Interessant deze ontwikkelingen, zo leer ik ook weer bij....

Groet, Pien

Anja S schreef :

Kommaaropmetdieflesport hoor.


Het verschil is wel dat het hier om 4 ruinen gaat, waarvan Spirit natuurlijk het langst hengst geweest is en ook 2 nakomelingen heeft. Hij is opgevoed door Winner en het is dát groepje waarop hij zijn zinnen gezet heeft. De anderen interesseren hem dus niks. Quiberon mag wel rondhangen met de Dravermerries (gráág zelfs) als ze maar op afstand blijven.

Ja, wat ik botte plurkenachtig vind is dat ik weer eens heel goed besef hoe wij menen ons in te moeten/mogen mengen in het geheel, hoe wij lopen te bepalen, groepsindelingen maken, de dieren achter hekjes plaatsen, bepalen wat, wanneer, hoeveel en hoevaak ze mogen eten, waar ze moeten verblijven, hoe groot dat moet zijn en metwie dat moet zijn etc.

Spirit was 2,5 jaar weg uit deze groep (omdat hij er indertijd door Winner min of meer uitgezet was maar ook omdat we dekkingen wilden voorkómen) en het éérste wat hij en de merries deden was neus-aan-neus contact, snuffelen, herkenning, synchroon bewegen en de hele verdere dag zij aan zij staan met 'zijn' groepje.

Vandaag ook werden Puck en BD weer aan dit groepje toegevoegd (zij liepen net een aantal dagen met de veulens op een andere weide). Toen we ze vanochtend gingen ophalen hadden beide merries háást om weg te komen van de veulens (naja, Tyra, bijna 2, Aphra, bijna 2 en Alegría, bijna 3 jaar), ze keken niet om naar hen. Normaalgesproken gaan ze met lange stijve passen weg van de kleintjes maar niks daarvan, alsof ze wisten dat er een voor hen belangrijk moment zat aan te komen. Gelijk dikke liefde natuurlijk, en ook Iskander weer herenigd met zijn moeder. Evy en ik vroegen ons af of ze mekaar nog zouden kennen maar dat was al gauw duidelijk toen Iskander onder z'n moeder indook en probeerde of hij kon drinken (no way dus, zei Puck).
Puck, die behoorlijk bitchy kan zijn naar andere paarden, liep te ginnegappen met Spirit en hun beider zoon Iskander dus die was ook gelijk in goede doen en dat zegt mij wel veel want ik ken haar.

Wat het me eigenlijk ook zegt is hoe belangrijk, weldoordacht en weloverwogen je dus te werk moet gaan bij het samenstellen en uit elkaar halen van groepsgenoten.
Een tijd kon het hier niet anders en moesten we een mannengroep samenstellen om ongewenste zwangerschappen te voorkomen. Nu is Spirit ruin en kan hij alsnog genieten met de merries.
Ik heb overigens niet het idee dat hij eronder lijdt dat hij geen ballen meer heeft. De merries ook niet, zo te zien. Het is goed dat er weer een leider is en het voelt ook goed dat dit Spirit is!

Groet, Pien