Pien wat een leuk idee, lijkt me leuk om wat meer mensen in het echt te leren kennen.

Afhankelijk van de datum kom ik ook graag. Ik neem dan mijn eigen paard mee, mits natuurlijk de weerstomstandigheden goed zijn om de weg op te gaan.

Spisty schreef op donderdag 4 november 2010, 20:48:


Maar als jij op een pension"stal" gaat staan, dan heb je je toch ook aan te passen aan de daar geldende gang van zaken? Dan zal je een deel van de verzorging toch ook uit handen geven aan anderen? Ben je niet bang dat je dan vreselijk gefrustreerd gaat raken als de dingen anders gebeuren dan dat jij ze zelgf zou doen. Mijn ervaring is dat je als pensionklant je grotendeels moet aanpassen. Ik heb in het verleden op diverse pensionstallen paarden verzorgd en gelukkig mijn eerste eigen paard na veel ergenis op een pensionstal naar een (gedeelde) zelfverzorg weide kunnen verhuizen, inmiddels heb ik vier paarden aan huis en ik zou niet meer anders willen.

Vriendin van mij moest voor haar paard met rotstraal "zinkolie" laten maken bij de apotheek, dit was een zalf die ze met een stro-tje in de straalgroeven moest proppen.Na een dag stro-tje eruit en een nieuw stro-tje met zalf erin. Is wel al weer een jaar of 15 geleden dus misschien wel erg achterhaald inmiddels.

Ook ik heb geen problemen om mijn paarden in galop met mijn zit terug te rijden, twee van mijn paarden zijn daarin wat makkelijker dan onze andalusiermerrie, zij is wel heel goed op zit te rijden omdat ze erg sensibel is maar heeft ook last van "verlatingsangst" dus wil graag bij de rest blijven. Mijn eigen ervaring is dat hoe meer je je paarden "loslaat" en hoe beter ze op je zit reageren. Spanning (ook een heel licht contact) op de teugel werkt vaakt averechts en roept als reactie van het paard vaak "trekken" en harder gaan op.

In het bos rij ik meestal met mijn teugels in een boogje, geregeld doe ik ook wat dressuurmatig werk in het bos en dan rij ik wel met een lichte aanleuning.

Maar mijn paarden zijn super braaf in het bos, en wel of geen vreemde paarden mee maakt voor hun niet uit.

Het eerste waar ik naast het sturen in bos (en tot voor 3 jaar terug het strand) vanaf het begin aan werk is tempocontrole, dus ik bepaal het tempo (zowel voorwaarts als terug). En ook oefen ik vanaf het begin het rijden van de groep af en terug in alle gangen en inhalen en ingehaald worden.

Wij hebben ook meidoornhagen aangeplant, de eerste twee jaar geleden langs de bak en zo doen we elk jaar een stukje van ons weiland. Wij hebben al een houten omheining staan en de meidoornhaag staat hier voor, het duurt wel een aantal jaar voordat de haag dicht genoeg is om daadwerkelijk een paard tegen kan houden, dit is nu nog lang niet het geval. Het beste kan je ze dan inderdaad laten vlechten.

De paarden knabbelen wel wat aan de jonge scheuten maar op zich valt dat mee, nieuwe aanplant beschermen we wel met een schrikdraadje de eerste jaren. . Ook is het wel handig om een massief wiel voor je kruiwagen aan te schaffen anders blijf je banden plakken.

Onze nieuw omheinde stukken weiland, waar geen meidoorns komen, heb ik met twee rijen breed bruin schriklint omheind en nog een aluminiumdraad erboven ertussen en onder, ik heb 1 uitbreekwonder ertussen namelijk maar omdat dit pachtgrond is willen we hier geen houten omheining neerzetten.

Hier zijn gewoon geen woorden voor, veel te vroeg!

Sterkte voor jou en je zus met dit verlies.

Toen wij nog aan de rand van de randstad woonden hadden wij onze paarden ook op een weiland staan dit was niet gepacht maar wij betaalden toen gewoon per paard. Wij betaalden toen 100,-- euro per maand per paard, "kale huur". Dit was wel inclusief electra en stromend water. Bemesting met onze eigen oude paardenmest, onderhoud omheining en schulstal etc, regelden we allemaal zelf. Er stonden 5 paarden op circa 1,5 hectare, dus reken de opbrengst maar uit.

In de randstad zijn dit soort prijzen heel normaal, weilanden verpachten voor de normale "agrarische" pachtprijzen aan paardeneigenaren gebeurd practisch niet, meestal liggen de prijzen een stuk hoger.

Waar we nu wonen liggen de pachtprijzen voor een hectare akker of weide tussen de 200,-- en 300,-- euro per hectare (afhankelijk van de kwaliteit en bereikbaarheid, maar hier is het aanbod veel groter en veel minder vraag. De meeste agrariers willen de kleinere stukjes grond niet en deze worden dan verpacht aan paardeneigenaren.

gelukkig heeft een van onze paarden nog nooit koliek gehad, wel heb ik het een aantal keer van dichtbij meegemaakt.

Paard van een vriendin van mij was af en toe wel koliekerig, wij stonden bij haar op de weide. Haar paard kreeg veel hooi, wat krachtvoer en luceren, het paard was 17 en in goed gezondheid. Toen het paard koliek kreeg en deze na tussenkomst van de DA niet beter werd zijn we naar utrecht gereden, daar was de keuze opereren of inslapen, het dier is geopereerd en bleek meer dan 25 kg zand in de darmen te hebben. Darmen zijn schoongemaakt en paard mocht na maand weer naar huis. Ze bleek na de operatie wel de MRSA bacterie te dragen, de wondgenezing ging erg slecht en de antibiotica sloeg dus niet aan. Dit geeft maanden geduurd. Toen de wond eenmaal goed genezen was is het paard weer prima gezond en in conditie gekomen. Hierna heeft zij nog twee keer koliek gehad, de laatste keer hebben ze haar weer opengemaakt en bleek ze inwendig allerlei verklevingen te hebben, waarschijnlijk ten gevolge van de allereerste operatie (deze was ca. 4 jaar geleden). Het paard is ingeslapen.

Deze zomer is een veulen van een andere vriendin op de operatietafel gestorven, het diertje was 2 weken oud, de blinde darm was als een so "opgestroopt" oorzaak niet bekend, de dierenartsem noemden het domme pech.