Hoe zit dat trouwens juridisch: moet je een menbewijs halen om met paard en wagen de weg op te mogen?

Je kunt het niet zo simplistisch generaliseren: aanraken > is vrouwenpenny > is fout.
Het is een wijdverspreid misverstand dat mensen zich als een paard zouden moeten gedragen en dus vanuit die opvatting geen paarden zouden moeten aaien omdat paarden dat onderling ook niet doen. Een paard kan niet aaien want heeft geen handen. En een mens is een andere diersoort, geen paard op twee benen. En ergens komt dat tot elkaar als we samen verder willen.
Het aaien is een AANGELEERD communicatiemiddel net zoals 'wijken voor druk' of 'komen op stem' en dat is maar wat handig, aangezien alles nu eenmaal om communicatie draait. Aaien kan geruststellen, attenderen en masseren. Aaien pretendeert niet de onderlinge lichaamstaal van paarden te imiteren; geaaid worden is immers aangeleerd.
Uitwassen zijn er altijd, zoals de bekende profielfoto's Vrouw Zoent Paard en het verzanden in geknuffel. Maar over die aaivorm heb ik het niet.

Mensen aaien hun hond over de kop, draaien de oortjes rond en geven klopjes op de ribben. Dat doet honden onderling ook niet. Toch snappen ze de communicatiewaarde ervan.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Als je alleen iets mocht aannemen van mensen die helemaal in je eigen straatje spreken, wordt de spoeling wel erg dun en de tunnel heel smal. BB heeft nu eenmaal dat carnavaleske riddergedoe, nou en? Ze zijn wel weer helemaal 'van' de kaptoom. Piet Bakker is een bevlogen langeteugelaar, maar niet speciaal een voorvechter van bitloos. Aan de andere kant moet je ook net mazzel hebben dat een uitgesproken bitloos instructiemens ervaring en onderbouwde kennis van het rechtrichten heeft. Persoonlijk vind ik dat belangrijker voor het paardenlijf dan wel/geen bit.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Patricia van Baarlen schreef op vrijdag 5 november 2010, 19:59:


Nou....het is in elk geval enorm pijnlijk en alleen een overtuigd experimenteur gaat daar verder. Wil je vanaf het perforatiemoment weer terug, dan zal het paard weken, zo niet maanden helse pijn lijden. Is het dat waard? Er is een grens aan dierenleed gewoon om je eigen gelijk te kunnen halen. Ik haal even de pony Mercredi in herinnering, ter vergelijking. Achteraf zit iedereen te juichen over de goede afloop, maar wat het dier heeft moeten doorstaan, grenst aan pure mishandeling.

Maria Delavega schreef op zondag 7 november 2010, 8:49:

Kwestie van het bakstuk hoger of lager gespen; dit staat los van het model.

Je merkt vanzelf wat voor je paard het beste werkt, dat is van zoveel dingen afhankelijk. Kwestie van uitproberen.
Neusriem lager = meer inwerking.
Neusriem hoger = minder inwerking.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Spirithorses schreef op zondag 7 november 2010, 8:24:

Piet heeft het over oefeningen die het paard allang kent. Wat jij van Moira beschrijft, is een oefening die ze duidelijk niet/onvoldoende kent. Dat is een verschil.
Ik beloon ook voor de bekende oefening, maar dan wanneer hij extra goed wordt uitgevoerd.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Nils Vellinga schreef op zondag 7 november 2010, 12:04:

Even offtopic: hoe wordt de trage galop beoordeeld? Het aantal sprongen? De grootte van de sprongen? De tijdsduur?

Het zadel ligt te ver naar voren en dat is geen momentopname. De schouder is daardoor niet maximaal vrij. Daardoor zit zij iets meer op de voorhand, maar ze zit wel mooi achter op haar zadel (mede door de korte beugels). Paard loopt op de voorhand en toont nog geen oprichting vanuit een dragende achterhand. Het is dus óf een jong paard óf een vroeg moment in de training. Het paard ziet er goed bespierd uit en lijkt me bij nader inzien niet heel jong.
Haar beugels lijken wat kort, maar dat is ook een kwestie van smaak; zij zit iig wel in balans. Veel druk op de teugels vertraagt doorgaans de achterhand. Het diagonale achterbeen is echter perfect gelijk in de naar voren grijpende beweging, dus als ze al veel druk op de teugels zou hebben, dan beïnvloedt dat de drafbeweging niet. Ik vind het paard een tikkie kort in de hals en de neus mocht iets meer naar voren, om het hele silhouet wat meer opwaarts te krijgen. De lendenen zijn wél aangespannen, dus dit paard is (voor zijn doen) achter goed aan het werk. Ook wordt de staart gedragen, een teken van een ontspannen rug. Maar het hele beeld -als ze een dressuurbeeld nastreeft tenminste- mag in zijn totaliteit wat opwaartser aan de voorkant.
Ik hou het erop dat dit paard een wat horizontale bouw heeft; dan is het moeilijker om de voorhand van de grond te krijgen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Maria Delavega schreef op zondag 7 november 2010, 17:13:

Nee hoor, ik geef geen les, ik geef alleen commentaar
Ik heb twee paarden: een spaans paard (Cadiz) en een crusado (Buck), wildvang uit de Pyreneeën waarvan Peter Donck denkt dat er quarter in zit. Twee uitersten in alle opzichten, van hun leer ik het meest.
Ik beoefen de dressuur puur voor mezelf, om te kijken waar ik uitkom met mijn twee papierloze doorsnee e-ponies. Mijn kick is om mijn paarden te laten groeien, in alle opzichten. In verzamelkunst -ik blijf dat het belangrijkste van de hele rijderij vinden- maar minstens zo belangrijk in het groeien van zelfvertrouwen. Prachtig als je een paard zijn lijf zo kan helpen ontwikkelen en gebruiken dat hij een patser wordt.
Ik heb mijn ervaring opgedaan door de afgelopen 15 jaar heel veel clinics, demo's en trainingsdagen af te reizen en met mijn paarden aan deel te nemen, veel te lezen, raakvlakken te ontdekken, te praten, dvd's bekijken samen met instructiemensen en nabespreken. Zo ben ik terecht gekomen bij de klassieke dressuur, die de balans als uitgangspunt neemt en niet de sportdressuur die aanleuning als uitgangspunt neemt. Inspiratiebronnen zijn Oliveira, Beran, Luraschi, Wenen.
Sporen, bitten en zwepen boeien me niet, het gaat mij om de methode en niet het middel.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

MarshaBart schreef op zondag 7 november 2010, 18:07:


Ja, in de buurt maar ook verder weg, net waar iets te doen is. Ik neem met of zonder paarden deel aan clinics en soms organiseer ik zelf een (reeks van) lesdag(en) van iemand die mij aanspreekt om zijn benadering. Uiteindelijk krijg je zo een soort 'raakvlakkenplan' waar je je bij thuisvoelt. Van wie had jij les? (mag per mail).


Bij mij is op die manier ook het balletje definitief aan het rollen gegaan!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

e m kraak schreef op maandag 8 november 2010, 14:45:

Eet je elk jaar je veulens op dan?

Zeer zeker een mooi trainingsresultaat. En wat een gaaf paard. We hebben toch wel gezien dat het paard een dun bit in heeft?

Who cares!

Zou Sandclear niet meer effect hebben dan lijnzaad? Dat haalt effectief het zand eruit.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Loopt de ijslander marathons of wat is de reden dat die een kilo krachtvoer krijgt?
En als de shet krullen heeft is het goed mogelijk dat hij cushing heeft. Ook geen brokjes geven dan!

Maak je de klei dun/vloeibaar zodat hij alle plekken bereikt waar hij zijn goede werken kan doen, Judith?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •