Evy1990 schreef :

Je zegt het goed. Ook ik vind het interessant maar ik zal blij zijn als de rust straks is wedergekeerd.
Op tijd van een paar weken zijn of worden er 5 nieuwe merries aan de bestaande groepen toegevoegd dus het gaat nog wel even zo door, de laatste op 21 november, dan is het echt helemaal vol hier.
Vóór de winter aanbreekt willen we de groepen stabiel hebben want vanaf dan moeten ze een paar maanden op een relatief klein opppervlak met elkaar als twee nieuwe groepen leven.
Niks is zo erg als onrust in je groep, paarden die niet aan huin trekken komen, geen maatjes hebben (komt gelukkig maar zelden voor), niet durven of mogen eten. Dan is er ook onrust in ons.
Dus is het nu zoeken, zien wie er onderling vriendschappen aangaan. Soms ben je daardoor verrast, soms ook is het heel logisch.


Ja, dat zien we nu wel weer. Olijf en Ciara zijn vriendinnen aan het worden. Nu Quiberon in hun groep aan het komen is spannen zij samen terwijl ze mekaar afgelopen week nog de paddock door joegen.

Groet, Pien

Evy1990 schreef :


3 paarden, dat is maar anderhalve kruiwagen mest per dag (hier 14 ofzo), anderhalve baal hooi (nu 450 kilo per anderhalve dag, in de winter per etmaal), maar 12 voeten om bij te houden (nu 92), kun je volstaan met onderhoud van een ha weiland (nu 9), 60 liter water (nu 500), etc etc.
Soms verlang ik ook wel eens terug naar het moment dat ik maar twee paarden had hoor, al helemaal in de winterperiode....

Groet, Pien

Anja S schreef op donderdag 4 november 2010, 20:40:


Wil je wel geloven dat ik niks heb gefilmd/gefotografeerd.
Kwestie van m'n fototoestel net thuis hebben liggen op een cruciaal moment.

Groet, Pien

Maria Delavega schreef :

Maar het maakt daarbij toch niet uit dat die mensen wel met bit rijden?
Jij rijdt gewoon zonder en maakt daar verder geen discussie van, probleem opgelost.
Door zaken af te wijzen ontneem je voor jezelf ook een stukje vooruitgang.

Groet, Pien

Maria Delavega schreef :

Voor mij doet het er overigens wel toe dat ze met bit rijden omdat ik dat volkomen achterhaald vind en ik vind ook dat het niks toevoegt aan de hulpen of communicatie. Dus zal ik altijd op zoek gaan naar een voorbeeld lesgever die zelf ook bitloze ervaring heeft. Maar helaas is dat niet gemakkelijk te vinden. Als je geluk hebt hebben ze 'wat' ervaring, tenminste zolang het goed gaat, als er problemen opduiken moet toch dat bitje er weer in. Daar stopt het dan wel voor mij, ik doe er niet aan mee en zo'n lesgever vind ik prul omdat ik daar niet kan leren wat ik zou willen leren.

Maar iemand die mij in mijn waarde laat en mijn gedachten kan volgen/ondersteunen heeft bij mij een pré. Mijn Centered Riding instructeursschap heb ik helemaal bitloos gedaan, en er was werkelijk niemand die daar moeilijk over deed. Sterker nog; ze wilden het zelf ook ervaren en daar hebben we toen een les omheen gebouwd. Dáár moet (naja, kun) je naar op zoek gaan.

Groet, Pien

Maria Delavega schreef op donderdag 4 november 2010, 23:40:


OK< ik snap je. Maar dan nu toch mijn wedervraag:
Waarom zou een paard niet zonder bit te rijden zijn, oftewel; wanneer moet je dan wel een bit indoen? Kun jij daarvan een voorbeeld noemen?

groet, Pien

Maria Delavega schreef :

Maria, verzameling komt niet door het rijden met een bit.
Zit niet in het hoofd maar in correct rug/achterhandgebruik.
Een bit heeft daar geen invloed op, tenzij het bedoeld wordt om het hoofd van het paard omlaag te trekken. Ja, dat kan beter meyt een bit want het bitkomt harder aan. Als ze dat bedoelen dan klopt het dat verzameling met bit gemakkelijker is.

Groet, Pien

Maria Delavega schreef

Waarom deze sidepull? Gezien dat er in het midden over de neus een touw loopt? Meestal is dat lassoachtig en stug kunststof omhuld materiaal dat best stevig inwerkt, of wil je dat met een reden?

Het verdere systeem is wel goed, want het is door de zijcontstructie een heel stabiel liggende SP.
Praktisch identiek aan mijn sidepull Moira die veel zachter inwerkt: http://www.spirithorseswebwinkel.nl/index.php?act=viewProd&productId=313

Groet, Pien

Hera schreef:

:> M'n overweging om eventueel spoortjes te gebruiken, was enkel om even

Hallo Hera, ik heb nogal wat ervaring met paarden die eerder met sporen gereden werden dus ik kan je wel iest meegeven hierover. Wanneer je je toevlucht tot sporen neemt ga je je paard hieraan wennen en zul je merken dat het paard weliswaar 'lichter' gaat reageren maar tegelijkertijd ongevoelig voor het been gaat worden. en dat blijft, dat krijg je moeilijk meer weg. Wanneer ik een paard rijd dat zwaar reageert op de benen is dit meestal een paard dat vorheen met sporen gereden werd (uitzonderingen daargelaten uiteraard).
Ik raad je aan het niet te doen. kom niet in de verleiding maar leer je paard door beloning licht te worden in d ehulpen. Ik ben vandaag niet helemaal bijgelezen (morgen weer) en dan kom ik nog wel even terug op je verhaal, misschien dat ik verder nog een zinnige bijdrage kan leveren.

Groet, Pien

Patricia van Baarlen schreef :


Volkomen normaal gedrag dat je inderdaad vaak ziet als nieuwe paarden aan elkaar voorgesteld worden. Maakt ook niet uit of dat twee merries zijn, ze kunnen instant hengstig worden van elkaar. Of dat een echte hengstigheid is, compleet met eisprong, betwijfel ik. Meestal duurt dit maar een paar dagen terwijl een echte hengstigheid langer duurt en heviger is. Hoewel het wel de hengstigheid in gang kan zetten zie ik hier bioj onze merries. Wat je ook ziet is dat een merrie kan piesen van nijd of angst (als ze achterna gezeten wordt bijvoorbeeld). Dat is dan geen pismerrie, niet hengstig ook, maar ze kan gewoon een beetje plas even niet ophouden tijdens het wegrennen.

Dat gegil, gesnuffel, slaan met een been is gewoon contact maken en de een doet dat wat meer dan de ander. Ik denk hierbij wel dat de hogeren feller reageren of ik heb gewoon een stel schreeuwbakken hier. (bij ons overwegend merries, dat is toeval trouwens).


Ik heb hier nog niet ontdekt dat bijvoorbeeld een ranghogere dit (plassen) meer doet dan een ranglagere (ik heb het nu even over merries onderling he). Ik zie het de een gewoon wel doen en de ander niet. Wel maken wij daar gebruik van, als blijkt dat een merrie echt wel hengstig is ze meestel into contact en zal ze vriendelijker zijn en toenadering zoeken. Soms heb je de heleboel aan het druipen (hihi) en dat is een mooi moment om er een nieuw paard bij te introduceren, vooral al sde leidster ook meedoet. Zelden toestanden met wegjagen dan.

groet, Pien

Piet schreef :


Hier ben ik verbaasd over, jij die dat zegt?

Ik begrijp denk ik wel hoe je het bedoelt hoor, maar nu komt er een verschil kijken want ik beloon wél wat het paard allang kent. Een kort woord ('good girl), een heel klein kriebeltje, een moment van release. Voor mij houdt dit contact in, even laten weten dat je het waardeert dat het paard dit snapt, een wederzijds gevoel. Heel kleine tinteling maar, want ik ben ervan overtuigd dat het paard dan nét dat extra dingetje geeft. Vanuit een soort gezamenlijke flow zeg maar.


Een van mijn lespaarden, Moira, is wat men zegt 'een moeilijk paard'. Sinds een paar weken ben ik haar aan het rijden om haar beter te leren kennen en om erachter te komen waar nou precies die schoen wringt. Nou, en dan kom je erachter dat er helemaal niks aan de hand met haar is, maar dat ze vraagt om duidelijkheid, niet houdt van gesodemieter of druk, maar gáát voor die beloning. Door tegen haar te praten moedig je haar aan en zet ze net die extra stap. Maar het gaat om het moment, dát is voor veel mensen misschien nog wel het moeilijkst te bepalen en dan verzanden ze weer in overloos gezwets en inhoudsloze praat waar het paard niks aan heeft en sterker nog, waarvoor het zich afsluit en dan bereik je precies het tegenovergestelde.

Moira is een staker, die gaat op précaire momenten (verkeer, voorop moeten lopen) op de rem en dan kun je benen geven wat je wilt, ze verstijft, staakt en blokkeert. Door dat moment nét van te voren aan te voelen (en daarvoor moet je het paard kennen en een beetje kunnen rijden - timing -) kan ik haar daar al eens doorheen helpen door haar van te voren aan te moedigen (stem, zit). Zéér lichte beendruk kan ook maar meer om haar richting naar voren aan te blijven geven (begrenzing). Maarrr, gebruik ik dit als drukmiddel heb ik pech en ben ík degene die weer tot 10 mag tellen (en dat moet je vaak met dit paard) . Kwestie van uithelpen dus en niet pas belonen als de prestatie geleverd is. Uiteraard beloon ik bij de minste of geringste beweging voorwaarts maar het is meer een soort van open aanmoediging naar vóren, en in beweging houden. Valt de beweging weg (staakt ze) dan is het véél moeilijker dat weer in gang te krijgen.

Ik ben dus niet heel statisch van pas achteraf belonen, ik ben ook van de aanmoedigende.
Ik zie dat de paarden daar wel bij varen en het onderhoudt een stukje communicatie.

Groet, Pien

Stephanie Pots schreef op zondag 7 november 2010, 7:46:


Zo denk ik er dus ook over!
Groet, Pien

mieke vd berg schreef :

Lekker toch voor hem en de merries?!
Volkomen normaal dus. Veel ruinen doen dit en veel merries lusten er maar wát graag pap van.
Als ze een ruin zien 'dekken' denken veel paardeneigenaars overigens dat ze met een klophengst van doen hebben maar ook ruinen kennen nog wel iets van sexuele behoeftes en merries al helemáál (de vraag is hoever ze gaan).

Het enige moment dat je er iets aan zou kunnen doen is als beiden van geen ophouden weten waardoor de merrie last van de rug krijgt door het vele springen. Je ziet ook wel eens dat de ruin pijn in de achterbenen krijgt van het vele opspringen, maar als dat niet het geval is; lekker hun gang laten gaan!

Groet, Pien

Wil schreef :

Ow, dat ligt helemaal aan de bui waarin zij op dat moment is.
Moira is over het algemeen heel meewerkend, maar is ook prima in staat voor zichzelf situaties uit te denken en te besluiten of ze dat die dag wel of niet gaat doen. Haar moet je verleiden, laten zien wat je wilt, zonder druk overtuigen. Zij is een paard dat er slecht tegenkan als je zelf wisselvallig of ongeduldig bent en verschillende ruiters op haar rug die dingen net op een andere manier aan haar vragen vindt ze ook moeilijk. Haar 'effe snel' uit de paddock trekken en opzadelen, als je zelf in een hurry bent, forget it, want ze gaat tegen je in. Ik begrijp haar heel goed maar ik vind tegelijkertijd ook dat zij divagedrag vertoont. Bij haar moet je alles protocolair vastleggen. Het is bij dit soort paarden belangrijk dat je een afweging maakt tussen alleen 'vragen' en (het opvoeren van) druk. Het zijn al minder 'gecompliceerde' paarden als je ze begrijpt en ze het gevoel geeft dat je ze in hun waarde laat. Zij is absoluut een paard dat zich niet snel aan je geeft, haar respect moet je verdienen maar als ze doorheeft dat je haar werkelijk iets kunt bieden (want je moet je wel kunnen bewijzen bij dit soort paarden) gaat ze ook voor je door het vuur. Eerder gewoonweg niet, sluit ze zich af. Zij gaat ook met niemand iets aan als zij dat niet wilt. Van de ene kant is zo'n paard een uitdaging, van de andere kant kan ik op een aantal momenten nét geen discussie gebruiken (altijd dat ge 'jamaar') als we bijvoorbeeld met een groep op stap zijn en er een situatie komt waarin ik (met haar) een stukje leiding moet nemen (verkeer, onverwachte situaties).

Het is overigens niet zo dat het voorop lopen of het lopen in verkeer voor Moira nieuw is, absoluut niet, want rijd je haar in d'r eentje is ze zeer meewerkend, oplettend en zelfs meedenkend, dus ze heeft het wel. Bij haar is het echt gedrag, geen angst.

Wat ik momenteel met haar aan het doen ben is een band opbouwen. We hebben heel wat discussie maar groeien nu ook naar mekaar toe, merk ik. Ik zoek haar op, zij zoekt mij op, ook in de paddock buiten het werk. Ik ben haar aan het aftasten en zij mij (heel duidelijk). Ondanks het feit dat zij van mij is (als bedrijf) beschouw ik haar niet als mijn paard, nu wél als mijn rijpaard (groot verschil). Beetje noodgedwongen omdat zij vastliep in de les en ik mijn paard (BD) min of meer aan Evy gegeven heb als haar rijpaard en ik geen eigen rijpaard meer had.

Vind ik het een uitdaging? Ow ja.
Maar ik ben wat mijn eigen rijpaard betreft (oa groepen begeleiden) helemaal niet zo van de uitdaging. Ik heb gewoon een paard nodig dat geen vragen stelt, méégaat in mijn stroom, er altijd is, en opwie ik kan bouwen. Dat is veiligheid als ik met 10 paarden en rijders door het verkeer moet, langs enge dingen, rijders te paard moet begeleiden terwijl ik er zelf naast rijd. Tot nu toe is er maar één die mij dat kan geven en dat is BD. Gelukkig heb ik al gemerkt Alegría deze eigenschappen ook heeft (mijn jonge merrie en toekomstige rijpaard). Hoewel ik ook wel hoop dat ik dit bij Moira weet los te maken, als ze maar eens ophoudt met dat eeuwige gediscussieer.

Nog wel wat werk aan de winkel dus.

Groet, Pien

joop schreef :

Hm, gisteren heeft Jack ons nieuwe lespaard opgehaald bij Jantine (Arabesk).
Dafner is een 9 jarige Welsh Cob merrie.
Vandaag echter heb ik haar al in de groep gelaten, het was zó rustig, dat heb ik nog niet eerder meegemaakt en het voelde goed (heel belangrijk) dus maar gedaan.
Niks hengstig, niks snuffelen, gillen watdanook, maar wel:

Dafner, de kleinste van het hele stel die zich Een Hele Hooibak toegeëigend heeft en de rest op afstand eromheen (we hebben een hele rits hooibakken voor alle paarden dus niemand komt wat te kort). Geen geruzie (behalve één keer een trappartij naar Blue, de laagste in rangorde) maar één oorbeweging van Dafner is voldoende om het hele stel (8 andere paarden) métersver op afstand te houden. Sooooow, als dat geen overwicht is.....

Ik zag haar zeer zelfverzekerd op BD (leidmerrie in die groep) toelopen, BD trok een vieze kop maar Dafner leek niet helemaal overtuigd, ai ai ai, wat gaat dat worden.
Ben benieuwd of Spirit gaat optreden, hij hield zich verder afzijdig (zij gilde, trapte of schoof NIET toen hij aan haar ging snuffelen). Kan dus zijn dat er inmiddels een knokpartij heeft plaatsgevonden. Kan ook zijn dat iedereen de adem inhoudt daar in die paddock.

Wordt vervolgd....

Groet, Pien