Is toch gewoon territorium markeren?

En dat hooi, is dat niet gewoon door plassen zeggen "dit is van mij"? Of zie ik het nu echt te simpel?

Absoluut niet! Ik ben nog aan het nagenieten....... mijn allerallerallereerste buitenrit te paard, geweldig!

Maar ik doe altijd aan vergelijkend warenonderzoek, dus op naar Pien

Ja, maar zonder dat sprongetje

Liz stond vanmorgen weer te bibberen terwijl het eten nog niet op was. Even lekker vers eten erbij en vanmiddag was ze weer oké.

Doe ik het zo goed, of moet ik toch maatregelen nemen in de vorm van extra voer?

Hoe gaat dat trouwens, rijden op een 24/7/12 buitenpaard: regen, nat, en dan zadel erop willen. Is zand wegborstelen voldoende, of moet ze ook droog zijn?

@Pien: dank, ik ben weer helemaal gerustgesteld.

Zoals sommigen op dit forum weten heb ik flink last gehad van angst bij het paardrijden na een val van het paard met gebroken ribben tot gevolg. De angst is inmiddels 'onder controle', het enige wat nog over is, is galop-angst.

Toch kreeg ik het in de kop om een eigen paard aan te schaffen Vraag me niet waarom, het moest gewoon......

Via Pien kwam ik bij tweedekans paarden. (PN was de eerste paardenwebsite die ik ooit bezocht, Spirit Horses de tweede....) Al mijn dieren zijn altijd opvangdieren of asieldieren, paard dus ook. Omdat ik pas een jaar met paarden in aanraking ben, geen enkele paard-achtergrond had, mocht het geen al te beschadigd of moeilijk paard zijn. Met de tweedekanspaarden die op dat moment beschikbaar waren en bij mij pasten, had ik geen klik. Een week later zat ik te surfen op Marktplaats en daar stond Liz. Bij bezichtiging was Liz onmogelijk. Omhoog komen, zelfs steigeren, heel angstig en super hengstig. Piesen, gillen, springen. Ze stond geen seconde stil, was slecht berijdbaar. De mogelijke kopers stonden die dag in de rij, dus ik ben bij alle bezichtigingen blijven kijken. Liz bleef zich afschuwelijk gedragen. En ik was zooooooo verliefd op haar. Heel fout. Op iedere nieuwe mogelijke koper die op haar ging zitten was ik jaloers en hoopte dat de koop niet door zou gaan. Ik had eigenlijk bij de allereerst blik op Liz al besloten dat ik haar zou kopen, maar verstand moest even voor. Ik heb ook nog een dochtertje dat op het paard moet kunnen zitten. Op het einde van de middag heb ik Liz bij het touw genomen en ze werd op slag rustig. Achteruit zetten, aaien, controleren, voetje geven, alles mocht. Ik had een goede ruiter meegenomen (durfde zelf dus niet) en Liz gedroeg zich voorbeeldig. Was op een pinkje te rijden. Voor veel te veel geld heb ik toen mijn droompaard gekocht.

Nou, daar zit je dan met weinig kennis en een paard. En supertrots en dolgelukkig. Geen seconde heb ik ooit spijt gehad van mijn aankoop.
Inmiddels zijn Liz en ik meer op elkaar ingesteld, ben ik meer ervaren in de omgang met paarden en is mijn rijangst voor het grootste deel 'onder controle'. Nu wil ik rijden! In de bossen en op de hei, we zitten op loopafstand van het mooiste gedeelte van de Veluwe.

Maar ik durf niet zomaar op mijn eigen paard. Ik wil graag onder begeleiding een eenheid met Liz worden en samen met een ervaren iemand de bossen in op mijn eigen paard. Goed, toen kwam mijn zoektocht naar begeleiding. Er bleven er twee over: Pien en Eddy.

vervolg in volgende post



Marianne, de titel is voor jou / Eddy, de rest komt jou toe

Afgelopen zondag zat ik dus bij Eddy op een huurpaard. In het 'gevaarlijke' bos, met een instructeur die ik niet kende. Huurpaarden vind ik al helemaal eng, geen idee waar ze je op zetten.
Ik ben er maar van uit gegaan dat ik een absoluut mak en veilig beginnerspaard onder me had. Vantevoren was aangegeven dat ik vrijwel geen rijervaring had plus galopangst. Meestal krijg je dan zo'n doods paard

Vooraf heeft Eddy uitgelegd hoe er bij calamiteit 'geblokt' wordt door hem. Mijn paard zou niet door zijn paard heenrijden.
Vervolgens moest ik even alles afleren wat ik in 8 mnd op de manege geleerd heb. Dat was wel goed want het nam mijn aandacht van mijn nervositeit en angst wat af. Na een uurtje zat ik ontspannen. Eddy zit achterstevoren, ondersteboven, etc. op zijn paard om alles in de gaten te houden. Maar hij neemt je niet bij het handje. Dat had ik geloof ik graag gewild, maar achteraf weet ik nu dat ik alles zelf heb gedaan en heeft me dit zoveel kracht en zelfvertrouwen gegeven dat ik na 1 lesje Eddy klaar ben om de stap naar rijden op mijn eigen paard te maken.

De manier waarop Eddy de paarden benaderd is er een die mijn aanspreekt en die ik als vanzelfsprekend beschouw. Het is ook een wijze waarvan ik weet dat Liz hier goed en ontspannen op reageert.

Ik ben klaar voor de grote stap: rijden op mijn droompaard.

Wie is Scotty

Ik heb me zitten afvragen waarom ik nou eigenlijk die 2 uur gewoon gereden heb en dingen gedaan heb in dat bos waarvan ik gedacht had dat ik ze niet zou durven....

Alleen al op een vreemd paard; dat is iets waar ik heel huiverig voor ben. Eddy gaf me vooraf aan 'let op dit' (vreten aan de bladeren) en verder fijn paard. Oké. Rijden maar. Beest vrat 1e uur geen enkel blad. Pas nadat ik geaarzeld had bij een greppel en een sprong, is hij blad gaan vreten Slimpie...

Vanzelfsprekend bitloos. Dat is voor mij geen issue. Hoe onervaren en angstig ik ook ben, dat bit geeft mij geen zekerheid en controle. Bleek later dus dat ik niet op een doods, mak paard heb gezeten maar op een paard waarvan meer gevorderde ruiters zeggen dat hij niet te houden is en dus in de niet-Eddylessen alleen maar met bit wordt gereden. Het paard heeft me niet 1x het gevoel gegeven dat ik geen controle had over de snelheid. Ik verloor af en toe mijn beugels, dan voelde ik 'm enigszins versnellen (hij wilde wel graag naar voren) maar ik kon 'm zonder enige moeite direct terugkrijgen in de door mij gewenste snelheid. Twee uur lang geen enkel probleem geweest. Moge dit een opsteker zijn voor de bit/nietbit-twijfelaars.

Maar waarom heb ik nu dingen gedaan die ik nooit zou hebben durven doen? Mensen die mij kennen weten dat ik altijd mijn eigen keuzes maak en me nooit tot iets laat dwingen
Moet wel die 'Druppel' rescue remedy zijn geweest..............

Piet schreef op zaterdag 13 november 2010, 7:51:

Piet, als je nou eerst eens ff gaat ontbijten en dan opnieuw terugkomt op dit topic. Slaat helemaal nergens op dit.

Hallo Pike, fantastisch dat je de stap hebt genomen! Heel goed en heel dapper

Punt 1 laat ik even over aan de meer ervaren PN-ers. Ik ben zelf ook pas net een aantal maanden bezig.



Wanneer je zelf elke dag een lekkere volledige slagroomtaart hebt gekregen en dit wordt vervangen door een volkoren boterham met gezond beleg, zou ik ook even denken '' hee, waar is mijn taartje?" Ik gebruik zelf speltkorrels als beloning (megazak voor 6 euro, spelt is niet heel belastend voor systeem paard) en een enkel keertje stukjes appel. Nou, daar doet mijn paard heeeeeeeeeeeeeel erg haar best voor. Dus geen vast onderdeel van de voeding, ook geen traktatie, maar puur als beloning bij training. Hebben ze zo door. Rest is 'menseninterpretatie'.


Bij onze paarden zie ik 'hoe natter, hoe lekkerder'.

Wij hebben een maand lang alle gratis aangeboden grindtegels van Marktplaats opgehaald. Resultaat: ruim 60 m2 verharding. De grindtegels hebben we met grindkant onder gelegd.

Zie je het voor je: drie meiden, waarvan twee zeer blond met auto overal grindtegels uit tuinen halen. Meestal moesten we ze nog uitscheppen. Droegen we met zijn tweeen 1 steen. In achterbak van auto en rijden maar. Soms drie keer terug.
Schoot natuurlijk niet op... dus toch maar een paar potige kerels met aanhanger geregeld.

@Piet: als je al ontbeten had, dan heb ik je waarschijnlijk helemaal verkeerd begrepen
Ik dacht dat je aan het ageren was tegen de post van Pien......

Excuus.

Ik dacht dat dit jaar Amerigo bitloos zou gaan? Heb ik ergens gelezen........ vond het al helemaal geweldig