Ans Jondral schreef op dinsdag 9 november 2010, 15:18:


Dat Egyptische zalf kankerverwekkend zou zijn, daar heb ik eigenlijk nog niets over gehoord.
Wat die rotstraal betreft, het lijkt mij dat de aangetaste delen verwijderd hadden moeten worden zodat je overal goed aankunt en dat er lucht aan kan. Maar als het al zo ver gevorderd dat er teveel aangetast weefsel is, durf ik me er niet echt over uit te spreken hoe te handelen. Mij lijkt het belangrijk om alles goed schoon en droog te maken (eerst met een vochtig en daarna een droog wattestokje erin) .
Een andere hoefsmid raadplegen? iemand van hier?

Peter Donck schreef op dinsdag 9 november 2010, 17:10:


hm,
heb juist een pot besteld bij de apotheek, is gewoon te koop hoor.

Player heeft een diep gat in haar straal momenteel. Eentje dat onzichtbaar was: van boven dicht en van binnenuit een diep pijnlijk gat. Ze sukkelt hier al een tijd mee maar nu staat ze echt mank. Het is wel als een gewoon gatje begonnen, dat dieper bleek dan het op het eerste zicht leek. Da toen maar gebeld omdat ze mank stond. Uitgespoten met soda en behandeld met zinkzalf (Da voorgeschreven) om uit te harden en het genas vlot. Dacht ik. Player bleef toch min of meer last houden met dat been, schoof ermee weg alsof ze er pijnscheuten inkreeg. Omdat aan de straal niets meer te zien was en aan haar been ook niet, was het een beetje een raadsel wat ze mankeerde. Heb toen een hoefsmid uit de buurt laten komen om toch maar eens naar haar voeten te laten kijken om dingen te beginnen uitsluiten... en wat bleek de straal (die te dik stond) bleek van binnen een gat te hebben. van buiten was er niets te zien. Weer behandeld met zinkzalf en uitgespoten met soda nadat de straal weer was bijgesneden en het genas goed. Dacht ik.
Niet dus.
Nu was er weer niets te zien aan die straal, behalve dat die weer dikker stond dan haar andere stralen en dat ze in draf (in stap was er nauwelijks iets te merken) zo mank was als een scheef hobbelpaard . Ik dacht eigenlijk dat ze met haar zotte kuren op de spekgladde natte wei was uitgegleden en zich wat geblesseerd had.
Omdat ze na een week nog even mank stond en haar been in rust altijd in rust zette als ze stil stond, toch weer even de hoefsmid uit de buurt erbij gehaald (= mijn buurman) en surprise....van buiten niets te zien en daaronder een gat dat zo diep gaat tot bloedens toe.
Ontstoken is het niet, er komt geen troep uit. Been en hoef niet dik en niet warm.
Ik ga nu behandelen met Egyptische zalf, heb daar goede ervaringen mee, moet nu wel iets gaan doen dat afdoende is, Dus drastische maatregelen. Ze sukkelt nu al -op en af- van juli ermee.

Herken het probleem, alhoewel..probleem, het is ook maar hoe je ertegen aan kijkt.
Een paard is nu eenmaal geen brommer en heeft zijn karakter, zijn loeten, zijn temperament. Hij duldt ons toch maar mooi op zij rug en doet alles wat we van hem vragen...Onvoorstelbaar, toch?
Mijn Player is een hevig ding, ondanks haar 19 jaren en zou haar ziel verkopen om toch maar lekker te mogen "scheuren" . Eenmaal geproefd van de galop, is ze wakker en zou dan de rest van de wandeling niet meer anders doen dan dat. De ene keer is ze heter dan de andere maar ze kan het zó graag willen dat ze ter plaatse letterlijk staat te stuiteren, ze galopeert ter plaatse, in stap- en in draftempo. gewoon aandringen van mag ik? MAG IK? Zo grappig en zo leuk dat ze zo graag wil lopen, zoveel plezier in dat lijf.
Soms mag ze dan ook gewoon. No prob, laat ze maar. Ik heb soms geen zin in dat moeten opvoeden van eerst braaf stappen en dan braaf draven en dan misschien eenseen handgalopje. Niet gezegd dat ze dat nooit moet doen. Zeker wel. Als ze té opdringerig wordt en onder me uit wil scheuren, zodat ik passagier ipv rijd....dat gaat me te ver. Is ook niet meer veilig en dus niet ok. Is ze in die stemming dan zet ik ze stil telkens ze dramt, paar passen achteruit of RAMP (voor haar) terugdraaien en een stukje terug moeten gaan. Ook als ìk nu eens niet wil, heeft ze zich er ook maar bij neer te leggen.
Helpt wel....och ja, ze is een schat en ze is een hittepetit.
Wat betreft pompend remmen, dat is ook wel nodig soms, vanuit de verlichte zit terug gaan zitten en met mijn bekken afremmen (wat soms erg pijnlijk is ivm wat artrose in de rug vanonder en dus niet altijd optimaal lukt) en tegelijktertijd de teugels erbij. Ook effectief bij ons is wanneer ik ze naar één kant laat kijken, remt ze af, is ze enigszins wat uit evenwicht en vertraagt ze toch. Dit volgt wanneer ze ervoor kiest mij te negeren omdat de drang en zin om te (blijven) crossen groter is dan de zin om te reageren op mijn vraag tempo terug te nemen of mijn tempo aan te houden.
Of het nu allemaal zo perfect is, zal wel niet maar we hebben een hoop lol en we zijn een team, totaal aan elkaar gewaagd.
By the way, nu is ze slecht gezind omdat ze al een maand stil staat en te weinig aandacht krijgt. Lijkt wel of ze boos is op me, denk dat dat ook wel zo is. Ze voelt zich genegeerd. Is gevolg van aanhoudend rotweer en gevoelig lopen cq mank staan agv gat in straal.

carmen heeft heel de zomer -van april tot vorige week non- stop (nagenoeg toch) een graaskorf gedragen. Ze stond soms ook wel zonder dat ding op een klein stukje wei maar brak daar zodanog de omheining af dat ik het op den duur heb opgegeven. Blijkbaar liever met graaskorf mee op de grote wei dan een dag zonder korf op een beperkt stuk.
Gewicht is onder controle gebleven, zijzelf was er zo aan gewend dat ik het probleemloos aan en uit kon doen. We hadden er een gewoonte van gemaakt zolang we op de wei waren elke dag dat de korf dan uit mocht, als we weer weg gingen, moest hij weer aan. Ze liet het zo doen, zonder problemen te maken.
Wel schuurwondjes opgelopen, heb ik opgelost door er "bontjes' in te doen onder de kin en op de neus. (geknipt van zo'n wit bontje 'neusbeschermer')
Korf is wel versleten nu, de grootte van het gat is ondewijl verdubbeld dus heb tegen volgende zomer een nieuwe nodig. Was ook niet echt erg; het gat vergrootte naarmate het gras minderde dus bleef ze voldoende gras binnen krijgen