Monique Marres schreef op dinsdag 9 november 2010, 12:48:


In Frankrijk, dat klinkt super allemaal. Thx voor de tip.

When the student is ready, the teacher will appear

Anja S schreef op dinsdag 9 november 2010, 13:50:


Yes I know, een vriend van me heeft daar een manege (heel kleinschalig) vlak naast Averbode bos. Ik ga soms mee met hem gaan wandelen. De heuvels op en af is zalig en de heides zijn echt zeer mooi. Averbode en Lommel zijn de leukste plekken die ik al gedaan heb. Ik ben wel nieuwsgierig naar de Ardennen ook. Schijnt ook super plezant te zijn. Ik hoorde al wilde verhalen van afdalingen en nauwe passages met een afgrond vlak naast de paden, ik kan niet wachten om mee te rijden .
Ben je al in Lommel geweest? Je hebt daar de Lommelse Sahara waar je uren kan in rondzwerven, is echt de moeite. Veel duinen, paadjes en je kan er zwemmen met je paard.
Voor mij is dit allemaal wel tamelijk ver rijden, vooral met eigen paard.
Ik moet hier ook niet klagen, zit niet ver van de Zwalm-streek en de Vlaamse Ardennen, is ook wat heuvelachtig en prachtig om te rijden, beetje verder bij de Waalse vrienden heb je Pays des collines en is ook de moeite waard.
When the student is ready, the teacher will appear

Komt bekend voor, heb ook zo eentje. Zet je goed, ontspannen, op het gemak en als hij aan het galloperen is en niet reageert op uitblazen, diep zitten teugels even opnemen, dan schort er iets aan je basis werk. Mijn paard heeft dat al van draven, dat ze dan meer problemen heeft om rustig te stappen. Terug naar het grondwerk. Vanuit de circel galoperen en veel overgangen maken, stemcomando, lichaamstaal.
Als het na wat consequent en rustig grondwerk nog niet lukt (het moet natuurlijk eerst lukken op de grond vooraleer je het op het paard probeert!), maak dan van zijn gedachte, jouw gedachte. Wil je rennen, fine, maar dan ren je door tot ik zeg dat het genoeg is. Galop en als hij geen teken geeft om te reageren op de eerste hulpen, doogalloperen, tot het moment dat HIJ wil stoppen, dan vraag je opnieuw nog enkele rondjes door. Wil hij opnieuw stoppen, nog een paar rondjes door. Dan vraag je opnieuw hetzelfde, om naar een tragere gang te gaan.
Zo iets kan niet. Ik vind dit gevaarlijk en eraan trekken om hem te doen stilstaan is nog gevaarlijker en heeft geen enkel zin, je paard kent blijkbaar nog gewoon de basis niet. Stel je voor dat je op wandel bent en dat hij niet wil stoppen voor een straat omdat hij wil blijven doorrennen...
When the student is ready, the teacher will appear

Christel Provaas schreef op zondag 14 november 2010, 21:28:

Haha...herken dit maar al te goed. Mijn merrie is net hetzelfde, ze heeft wat soortgelijk bloed als jouw paard. In stap is ze kalm, maar eenmaal ze gedraafd of gegallopeerd heeft, dan begint haar bloed te stromen.
Terug naar stap ga ik dan en probeer mij energie zo laag mogelijk te houden (soms ook moeilijk met mijn temperament ) en kies telkens een punt uit waar ik haar laat stoppen. Ze moet even blijven stilstaan, wat dat vind ze echt moeilijk en vervelend eens ze gelopen heeft. Diep uitblazen (zelfs luidop), diep zitten, doet ze dit niet, teugels opnemen, doet ze dit nog niet, one rein stop en zo blijven staan tot ze gekalmeerd is (dan moet ik er vooral op letten dat ikzelf geloof in het feit dat ze blijft stilstaan en dat ik vooral heel diep vanuit m'n buik adem, schouders goed ontspannen en teugels los. Doe ik dit niet dan lukt het me veel minder.)
Vanuit die lage energie ga ik weer draven, zelf zo rustig mogelijk blijven en dan terug naar stap en de hele zaak herhalen van stilstaan...
Als ze stilstaat, dan even met de benen wrijven over haar buik om te desensibiliseren, (want van als ik m'n been nog maar eventjes verleg, denkt ze weer: joepie, we mogen weer vertrekken), terwijl je dat doet moet je zelf heel ontspannen zitten. Ze mag niet vertrekken, doet ze dit wel, one rein stop tot ze weer gekalmeerd is.
Dit werkt wel, maar zo'n paarden houden erg van lopen, 't zal kwestie van oefenen zijn...nie gemakkellijk indeed....
Ik vind clickeren ook super leuk, maar vraag me af of dat voor zo'n paarden wel de ideale aanpak is. Misschien wel, zou wel benieuwd zijn naar het resultaat in zo'n geval....

Mijn ene paardje mag niet op het gras, maar ik zou haar toch in de weide willen laten zodat ze mee kan met het andere paard.

Ik dacht aan: -graasmasker, maar dan kan ze nog beetje gras eten...
-voederzak aan haar halster hangen met gehakt hooi in van agrobs zodat ze niet verwaterd en toch iets te eten heeft.

Dit is blijkbaar nergens te verkrijgen. Ik zag het op een foto voor jonge veulens die voer kregen op de weide:
#4" target=_blank>http://www.eifelopfok.com/#4

Deze is wel te groot, ik zag kleinere ook bij menpaarden die stonden te rusten.

Heeft iemand dit al geprobeerd? Wat is de naam eigenlijk van zo'n voederzak?

http://www.natuurlijk-ruiterschap.nl/magento/index.php/best-friend-voerzak.html

Dit is wat ik bedoel, maar heb zo m'n twijfels of dat wel een goed idee is....

Allez zeg, denk je nu echt dat ik haar daar uren mee ga laten rondlopen? Ik heb echt te doen met 't paardje. M'n paddock ligt er nog niet, ze mag de weide niet op omdat ze geen gras mag eten en zit ganse dagen op een afgezet stukje. Ik zou ze naar de Eifel doen, maar de onderzoeken zijn nog niet rond en ze moet dus nog hier blijven, ze raden me echt af om haar nu te verplaatsen.
Als andere paard de weide in gaat, dan zie ik haar oogjes triestig de handelingen volgen van hare maat en m'n hart breekt. Ik zou gewoon als ik een uurtje per dag ga werken, haar in de weide willen laten terwijl ik mest en andere dingen doe. Met zo'n zak aan kan ze haar maaltje rustig opeten en toch wat vrij en op 't gemak rondlopen.
Ik zie geen ander alternatief. Morgen komen ze kijken voor de paddock en het grind, maar dat ligt er nog niet van vandaag op morgen.
Ik hoop dat het snel sneeuwt, dan kan ze niet veel eten van het gras en kan ze terug meer beweging hebben.

Merel Stoffers schreef op maandag 15 november 2010, 14:26:

Zij eet daar wel langer aan hoor, kan kleine beetjes bijgeven zodat ze bezig wordt gehouden. Ik vind dat zo vreselijk als ze naar haar vriendje staat te kijken die wel de weide op mag. 't Is nog tot het sneeuwt, dan kan ze de weide op met hooi en vanaf maart mag ze voorgoed naar de Eifel als de veearts het goedkeurt. Daar hebben ze een veel grotere gras-loze weide en misschien zal ze ooit terug gezond genoeg zijn om van het magerdere Eifelgras te eten...

Spirithorses schreef op maandag 15 november 2010, 20:52:


Vanzelfsprekend niet 24/7 op het gras!!! Ze komt bij een ander paard te staan dat ook geen gras mag eten.
Als ze hier op gras komt, dan verstijft ze helemaal en komen er diepe putten in haar billen. Vreselijk om te zien!

Virginie Walgraeve schreef op maandag 15 november 2010, 19:58:


Hoi, Ik woon vlak aan de grens met Oost-Vlaanderen. Hier is bitter weinig te vinden op paard natuurlijk vlak en de paarden worden hier op (meeste) maneges echt uitgebuit, dat kan ik jammer genoeg beamen. Ik vind het heel jammer dat er hier niet meer aanbod is qua paard natuurlijk rijden. Enige die ik ken zijn deze mensen, die heel goed zijn. Misschien kun je eens contact opnemen, maar ik weet niet of ze beginners aannemen, dat zou je even moeten vragen:
http://home.euphonynet.be/amazonweb/
http://www.horsefulness.be/index.php/horsefulness/over-karine