schreef Pien: Het is bij dit soort paarden belangrijk dat je een afweging maakt tussen alleen 'vragen' en (het opvoeren van) druk. Het zijn al minder 'gecompliceerde' paarden als je ze begrijpt en ze het gevoel geeft dat je ze in hun waarde laat. Zij is absoluut een paard dat zich niet snel aan je geeft, haar respect moet je verdienen maar als ze doorheeft dat je haar werkelijk iets kunt bieden (want je moet je wel kunnen bewijzen bij dit soort paarden) gaat ze ook voor je door het vuur. Eerder gewoonweg niet, sluit ze zich af.
Hééél erkenbaar en oh zo waar! Alleen, ik wou dat ik op mijn 16de had leren rijden en iets zekerder was van mijn rijkunst zodat ik wist dat als ze er vandoor ging ik het beter aankon. We werken hard om dit te voorkomen door vooral de dingen juist te vragen bij oefeningen zodat we zo duidelijk mogelijk zijn. Te letten dat we alleen het gevraagde toelaten en rust uitstralen en dat is pas een uitdaging. Knoeien op haar rug vindt zij echt niet kunnen want dikwijls snapt zij een oefeningen sneller dan ik. Zodanig dat ik een "ja
da was een goeie" krijg van de lesgeefter en ik moet bekennen dat het voor de helft zij was die het deed en ik niet helemaal bewust van een goede vraag was.
De 4 jaar dat ik haar heb zijn een constant evolueren van haar binnen de groep paarden en in contact met ons en mij. Er zijn momenten geweest dat ik dacht waarom heb ik nu weer zo een paard en geen simpel opgewekt ding want in mijn eentje in het bos durf ik niet meer maar ik weet dat ik op een gegeven moment dacht nooit meer buiten te durven en zie we gaan toch al weer op stap samen met Amar. Lis en ik zijn samen een echte uitdaging maar we gaan positief!
Grtjes
Myr
Warboel
