e m kraak schreef :


Dus eigenlijk beweer je dat wanneer je elke hengst minstens één merrie 'geeft', ze vreedzaam naast elkaar zullen kunnen leven op één opppervlak, ook al is dat niet al te groot?

En hoe houd je dan het aantal geboortes binnen de perken?

Groet, Pien

Piet schreef :

Jaja, ik zat al te te wachten op jouw commentaar.

Voor zover ik weet ben ik op dit moment de enige die met gerichte hulp komt om een probleem weg te trainen, veel anderen waaronder jij hebben alleen maar commentaar over hoe het niet mag, maar ik lees nergens een concrete oplossing terwijl dit wel speelt onder veel mensen.
Dáár heeft de hulpvrager niets aan.

Kom jij dan maar eens met een gericht en praktijkgericht stappenplan op de vragen van al deze mensen die het nog steeds niet hebben kunnen oplossen.

Dus bij het te snelle paard en voor het niet-voorwaartse paard.
Dan ben ik eens benieuwd hoe jij dit concreet oplost en of de rijder dit in praktijk kan toepassen.

Groet, Pien

Anja S schreef op zaterdag 13 november 2010, 17:12:


Het is hier verschrikkelijk nat op het moment. Straten lopen onder, weilanden zijn in meren veranderd. Ook op ons terrein modderstroompjes en haast ondoorwaadbare plekken vette klei-modder.
Een aantal paarden redt het op dit moment niet zonder regendeken ondanks bákken vol met hooi, anderen hebben nergens last van. Het heeft hier echt de hele dag aan één stuk door geregend en we hebben geen enkele les kunnen geven. Helemaal tot op de draad natgeregend.

Groet, Pien

Stephanie Pots schreef :

Ik voel NOOIT aan de ribben, daar kijk ik amper naar.
Om te zien of een paard op gewicht is kun je er beter achter gaan staan en van daaruit de croupe (het kruis) bekijken.
Een te mager paard heeft een staart die bovenop het kruis ligt en dit is aan weerszijden ingevallen (plaatje1). Meestal ook zijn dan de heupbeenderen zichtbaar (kapstokken) en is er sprake van een zwakke bespiering.

Een paard dat mooi op gewicht is heeft van achteren gezien een ronde vorm (over het kruis gezien) (plaatje 3).

Hier kun je ongeveer zien wat ik bedoel, ook al zijn de tekeningen erg knullig gemaakt.
http://www.paardenkenniscentrum.nl/docs/bcs.pdf

Helaas zie ik veel paarden die uitsluitend hooi krijgen en waarvan eigenaren alleen naar de ribben kijken en niet verder dan dat (achterhand). De zien er dan uit als op plaatje 2. Arm bespierd, niet rond en stakerig.

Verder:
De flanken van een paard dat voldoende hooi eet zullen mooi gevuld zijn (gevulde dikke darm), bij onvoldoende ruwvoer heeft het paard een opgetrokken (sport)buik en ingevallen flanken (en dan heb ik het niet over de bespiering he).
Zo kan je paard wel een dikke hooibuik hebben maar bovenop de rug schraal zijn, teken van bijvoorbeeld wormen of slechte rugbespiering. Ook hooibuiken maar smalle konten zie je vaker. Een paard in balans is evenwichtig in voor- en achterkant!

Ook als je paard het koud heeft trekt-ie zijn flanken in en zijn buik op, hij gaat dan met zijn rug iets gekromd staan met zijn achterbenen onder zich in, vaak ook gaat hij rillen. Heel erg is het niet als-ie het heel even koud heeft, als hij maar herstelt van het eten van hooi. Maar afharden en laten volhouden heeft weinig zin, op een gegeven moment krijgt een paard het niet meer warm, zal hij al zijn energie verbruiken om op temperatuur te komen (blijven) en zal hij gaan afvallen. Als dat al aan het begin van de winter zo is vind ik dat zeer onwenselijk omdat een winter veel van een paard vraagt, qua energiehuishouding. Dat een paard aan het einde van de winter iets vermagert vind ik echter wel volstrekt normaal, daarvoor heeft hij in de zomer een vetreserve opgebouwd. Maar aan het begin van de winter afvallen betekent voor mij dat het paard niet in balans is qua energiehuishouding. Ik kijk dus verder dan alleen die ribben, snap je?

Groet, Pien

Stephanie Pots schreef op zaterdag 13 november 2010, 20:54:


Hoe is ze verder?
Heeft ze het koud, trilt ze, is ze wel levendig, niet zenuwachtig, laat ze haar hoofd niet hangen, ziet ze er blij uit, is ze niet sloom of apatisch etc? Speelt allemaal een rol. Een paard kan een hekel aan deze regen hebben maar het verder wel goed doen. Een ander paard zoekt de inloopstal op, weer een ander staat te simmen buiten de inloopstal. Hoe is Liz?

Ik ben vrij snel met een regendeken. Op dit moment loopt eenderde van mijn paarden met regendeken om ze te beschermen tegen de ergste wind en regen. Meestal zijn dit ook de paarden die de inloopstal niet (durven) opzoeken maar wel gaan afvallen en daarbij ook niet blij meer uit hun ogen kijken. Het is hier op dit moment 9 graden, het heeft de godganselijke dag gehoosd en gewaaid, de meeste paarden doen het prima maar je kunt ze niet over een kam scheren want niet elk paard kan dit weer goed verdragen.

Ja, ik wil het ook zo 'natuurlijk' mogelijk. Maar ik wil niet rigide zijn en dingen afwijzen omdat ze zo zijn. Als je naar elk paard asl levend individu kunt blijven kijken en op grond van wat je op dat moment ziet beslissingen durft te nemen ben je pas echt reëel bezig vind ik.

groet, Pien

Christel Provaas schreef op zaterdag 13 november 2010, 21:25:


Ik zou het word 'eenzijdig' niet willen noemen. Maar wel méér.
Paarden zoals plaatje 1 en 2, mits het geen veulens of oude paarden zijn, voer ik bij, zeker weten!
Daarbij ook wel rekening houdend met spierontwikkeling.
En volgens mij doe jij ook niet anders.

Groet, pien

Stephanie Pots schreef :


Als je er een wilt kopen, koop dan een heel dunne ongevoerde regendeken.
Daaronder kan het paard zijn/haar haren gewoon rechtop zetten en je verhindert de wintervachtaanmaak niet. Zo'n deken geeft alleen wat beschutting tegen de ergste regen en wind, meer heb je niet nodig, tenzij je een ex stalpaard zou hebben dat niks gewend is. Maar dat is Liz niet want dan had je dat allang gemerkt.

Groet, Pien

Stephanie Pots schreef op zaterdag 13 november 2010, 21:37:


Musli of spelt en bietenpulp.

Ik ben hier niet aan het beweren dat paarden moeten worden bijgevoerd he, effe voor de helderheid.
Maar ik beweer wél dat je hier niet rigide mee zou moeten omgaan en moet afwijzen omdat dat 'natuurlijker' is en omdat iedereen dat zo doet. Dan ben je net zo goed niet meer aan het kijken naar je paard en net zo goed verkeerd bezig als de Pennymeisjes die bandages, bijzetdingen en scherpe bitten gebruiken omdat iederen dat zo doet.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 13 november 2010, 21:41:


Bovendien heb ik een aantal werkpaarden die de nodige uren per dag/week draaien.
Geen enkele van mijn eigen niet-werkpaarden worden bijgevoerd!

Groet, Pien

Arabesk schreef op zondag 14 november 2010, 8:37:


Nu is het droog maar de Maas heeft inmiddels zijn kritieke punt bereikt, veel beken zijn al overstroomd, en er komt nog meer afvoerwater.
Vandaag is er minder regen voorspeld.

groet, Pien

Arabesk schreef :


Wat heeft jou uiteindelijk doen besluiten toch soms een deken te gebruiken?
Ik dacht altijd dat je er zo op tegen was (serieus hoor).

Groet, Pien

Maria Delavega schreef op maandag 15 november 2010, 9:50:


Ik ben zelf ook van plan te gaan werken met voerzakken maar ik mag toch aannemen dat je je paard er niet uren mee wilt laten rondlopen zonder da je zelf in de buurt bent?!
Wat voor nut heeft het om er een paar happen gehakseld hooi in te doen? Dat is binnen 10 minuten op, wat levert dat voor extra voordeel?

groet, Pien

Anja S schreef :>

Het pompend remmen is inderdaad een soort van cruise control die je toepast om je paard langzamer te laten gaan, je vangt hem als het ware op hiermee. Iemend beschreef het als 'handen sluiten' maar het pompend remmen gaat net eenstap verder door de bewegingen van het paard in zijn geheel in je armen op te vangen, alsof je armen van elastiek zijn en het paard naar je toe halen. Hierbij niet voorover gaan hangen (wat wel vaak gebeurt als je geen onafhankelijke zit hebt).

Ik vind dus dat een paard nooit ongevraagd mag gaan draven, overigens ook niet ongevraagd gaan stappen als je in draf bent. Als een paard dat doet heeft-ie geleerd dat hij evoor beloond werd door hem zijn zin te geven (zie mijn verhaal aan Sandra). Hij moet willen wachten op jouw cue. En jij moet zuiver blijven in jouw cue qua timing, consequentheid. dat is voor veel mensen moeilijk.

Tevens zal het paard gelijk (binnen 3 seconden) in stap moeten gaan nadat je de cue gegeven hebt. Dus niet laten uitrollen als een goederentrein (wat veel mensen doen) maar gelijk, actief, opvolgen.
Ook bij het wegdraven verwacht ik dat het paard binnen 3 seconden reageert.
Hiermee krijg je alerte en goed reagerende, goed aan de hulpen lopende paarden.
Maar dan moet de rijder zelf het goede voorbeeld geven en zelf ook actief (alert) reageren. Helaas schort het daar nogal eens aan.

Overigens kun je een paard wel opvangen als hij wél ongevraagd wegdraaft. Dus niet door een ruk aan de teugels te geven maar door hem op te vangen in zijn bewegingen en hem op deze manier terug te halen. Dát te kunnen laat zien dat je zachtheid in je handen (en armen) hebt en de bewegingen van je paard goed kunt volgen. Dan heb je hem ook gelijk terug zonder te trekken. Inderdaad in combinatie met je zit. Ik schreef er in mijn vorige stukje niet over, maar het is wel een essentiëel onderdeel van je hulpen (én ademhaling, én focus etc).

Ook ben ik het met Karin eens dat je een paard altijd wel signalen geeft maar dat niet iedere ruiter deze oppikt. Als een paard ervandoor schiet heeft hij vlak daarvoor heus iets aangegeven, als is het maar met één oor naar achteren, staartzwiepen, rug bollen, opzij kijken, beetje scheef lopen, weetikwat.
Veel mensen zitten té ontspannen op hun paard, volgen diens bewegingen niet en zijn een beetje achter in de bewegingen. Ook als je lekker ontspannen zit te kletsen met je buurvrouw of zit te genieten van de natuur moet je voor minstens 40 % met je gedachten verbonden blijven met je paard. Dan kun je zijn signalen blijven volgen en hierop anticiperen dus hem een stap voor zijn en/of hem opvangen.
In een goede samenwerking met je paard is een geruststellend woord dan voldoende.

Groet, Pien