Ik zou het een of het ander doen. Sandclear is meen ik een week? Dan daarna weer lijnzaad. Om te voorkomen dat de darmen 'lui' worden van lijnzaad kun je het 2 dagen wel, 1 dag niet geven.
• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Je hebt helemaal gelijk Esther.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Toevallig sprak ik dit weekend een paardenman die beweerde dat paarden van langdurig in de modder staan stalbenen krijgen. Het causale verband ontgaat me, maar bewegen is in ieder geval een goede remedie.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Papieren voerzakken om te verscheuren.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Wil schreef op maandag 15 november 2010, 23:05:


Ja waarom? Sabotage? Ik zie hem nergens in de map Stijlloos staan en dat was toch een voorwaarde herinner ik me.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Het hele Skala der Ausbildung-systeem is op duitse leest geschoeid, dat wist je?
Hier is misschien een aardige samenvatting. Niet helemaal wat je zoekt, maar toch:
www.akasha-rijkunst.nl/art_Amazone_SkalaDerAusbildung.pdf

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 11:48:


Zij heeft een eigen methode ontwikkeld, die erg tegen Branderup aanleunt. Branderup lost alles op met buiging; elke pas geschiedt in buiging, of dat nu voorwaarts of zijwaarts is. Ik zou je rijtje hieronder dan ook willen aanvullen: Deens is buiging vóór beweging.
Gevaar van 'alles in buiging' is overbuiging. Paarden gaan te gemakkelijk buigen in de hals (dat is dan stelling, geen buiging, dus niet effectief), en niet in de hele spine -voor zover dat kan.

De Duitsers en de Hollandse school beweren ook dat ze been en hand niet tegelijk gebruiken! Zij hebben juist de term "electrisch" uitgevonden, wat wil zeggen dat het paard als een haas wegsprint op het been en ogenblikkelijk stilstaat op de handhulp. Je krijgt dan dat schokkerige ho!-hup! rijden dat je op losrijdvideo's van olympische toppers vaak ziet.
Het verschil met Frans is dat voor de fransen de lichtheid voorop staat (licht teugelcontact en lichte hulpen, dus meer vanuit zit, immers onzichtbaar) en bij de Duitsers de aanleuning (je moet 'een paard in je handen voelen'). Vrijwel de gehele sportdressuur rijdt volgens het duitse en/of hollandse systeem.
Duitsers maken eerst vele kilometers in stap, draf en galop voordat ze het paard op de achterhand gaan zetten c.q. verzamelen. Fransen, Spanjaarden, Portugezen beginnen juist met het paard op de achterhand te zetten en maken zich niet druk om het kilometervreten, dat is energieverspilling. De volksaard speelt ook hier een rol.
Een paard dat meteen al op de achterhand gezet wordt zal doorgaans minder zwaar in aanleuning zijn. Dat vinden Duitsers niet fijn. Want die willen immers übercontrole, vasthouden, regisseren. Zuideuropeanen hebben meer flair en zijn minder controlfreaky. Het macho-effect is belangrijker, evenals de zelfredzaamheid van het paard.

De site is van Petra Rosler, daar zou jij je wel bij thuisvoelen denk ik.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 12:09:

Als ik weer aan een jong paard zou beginnen, zou ik meteen spelenderwijs en wandelend gaan rechtrichten en zijdelings gymnasticeren, aan de hand, op het fietspad, in de wei, in het bos. Dan bouw je vertrouwen en tegelijkertijd mobiliseer je je paard voor het moment dat je erop stapt.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 12:37:

Wat deze Solinsky-adept doet, is oefeningen vragen aan één lange lijn, dus geen langeteugelen waar jij het over hebt. Ik zie ook geen zijgangen, die zou ik wel meteen inpassen (Anja Beran - Portugees dus).
Mijn eigen ervaring is dat bij het aanleren van oefeningen zoals zij- en overgangen, langeteugelen het zuiverste werkt, waarschijnlijk omdat je de hals dan beter recht voor het lijf kan houden. Die tool heb je niet wanneer je met één lijn werkt en het risico van hals omklappen en dus niet echt buigen is dan groter, zeker bij een jong paard. Iberische paarden lossen gebrek aan buiging graag op via rechte schouders en een dubbelgevouwen hals zodat de schijn bestaat dat er gebogen wordt. Het is ongeveer het moeilijkste om erin te trainen. Vandaar het belang van dubbele teugels in geval van schouderbesturing.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 13:10:


Ik zou het niet op voorhand afwijzen. AdB heeft heel veel goeds gedaan en zijn systeem klopt. Het klopt vooral voor dressuurpaarden die veel gewicht op de hand nemen, wat doorgaans de warmbloedtypes zijn. In die zin kun je het misschien Duits noemen. Aan de andere kant is het ook AdB die zegt: "aanleuning is het gewicht dat het paard in je handen legt" en daarmee is hij weer onduits.
Iets is niet totaal fout of totaal goed. Ik heb diverse malen les genomen bij Antoine, zelfs een half jaar bij een leerling van hem, en het heeft zijn steentje bijgedragen. Ik ga nu niet meer continu zigzaggend door de baan, maar ik snap nu wel wat op de schouder vallen betekent en hoe je het verhelpt. Alles wat je ervaart en leert en beoefent en ziet en doet, draagt bij aan een groter begrip, een grotere toolkit. AdB hoort daar zeker bij!

Je moet je niet blindstaren op die ene persoon, die ene methode, die alles heeft wat je past en je daar dan voor 100% instorten. Ook die persoon of methode gaat je een keer teleurstellen of afwijken van je ideaalbeeld. Daarmee is hij niet helemaal goed of helemaal fout! Het ligt véél genuanceerder.
Alles heeft zijn functie, ook enkele lessen AdB, ook het vele lezen dat je nu doet, ook het bekijken van anderen en ook het volgen van lessen bij weet ik wat voor western, freestyle, WE, Spaanse, franse, vlaamse, etc trainer dan ook, als die je maar enigszins aanspreekt. Niets is voor niets! Maar blijf niet achter je scherm zitten, ga aan de bak. Alleen door te ondergaan, te ervaren, leer je. Vanzelf komt daar uitrollen wat werkelijk past bij jou.
Ik stel de zaken ook nog wekelijks, zo niet dagelijks bij. En paarden zijn zo ontieglijk vergevingsgezind en flexibel, die gaan daarin naadloos met je mee.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Spirithorses schreef op dinsdag 16 november 2010, 13:33:


Ik vermoed dat je het hier hebt over overbelasting en dat is wat anders dan training . Plus daarbij een onhandige bouw -achter hoger dan voor. Plus daarbij het beoefenen van een extreme en ongezonde discipline zoals het spinnen en sliden. Plus wellicht te vroeg begonnen zijn met een niet-uitgegroeid paard met niet-afgeharde banden en pezen zoals in de westernsport gebruikelijk is. Zo'n paard is dan "op" inderdaad.


• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •