Een kennis van mij heeft recent nog een jaarling ingevoerd uit Spanje.
Eerst was het een heel gedoe voordat ze duidelijkheid had wanneer het paard zou reizen en werd het telkens uitgesteld.
Onderweg is hij nog ergens in Frankrijk blijven plakken.
En bij aankomst kwam dat beestje kreupel en met een dik been van de vrachtwagen.
Nochtans was hij er gezond op gegaan.
De transporteur doet alsof z'n neus bloedt.
T'is een welles-nietes spelletje.
Maar je zou toch denken dat ze iets voorzichtiger zouden zijn met zo'n kostbare lading?
En de verse eigenaresse zit nu natuurlijk wel met de miserie.

Dat paard wel eens bekeken?
Hij was ook niet bepaald in erg florissante staat.
Het zou een trouwens een Spaans paard zijn (vandaar de vreemde prijs), maar dat zie ik in zo'n arm bespierd paard eerlijk gezegd niet terug.
Niet moeilijk dat hij spierpijn krijgt als je daar bovenop gaat zitten.

Ik vond die rechter trouwens ook erg sympathiek.
Hij stelde goeie vragen.

Christel Provaas schreef op woensdag 17 november 2010, 21:26:


Ik heb foto's van hem gezien toen de huidige eigenaresse hem net had.
Dat was een ander paard. Die heeft sindsdien precies een serieus jasje uit gedaan.

Jullie hebben meegeleefd met zijn geboorte en daarna...
Het lijkt mij maar zo netjes om jullie ook op de hoogte te brengen van zijn overlijden.

Jamaica is er niet meer.
Gisterenavond hebben we hem in allerijl naar de kliniek gebracht voor een levensreddende koliekoperatie.
Jammer genoeg heeft het niet zo mogen zijn en heeft hij een hartstilstand gekregen van de narcose.

Het lieve, schattige, stoere, wollige propje is er niet meer.
De ene dag zie je hem zijn eerste stapjes nemen, 6 maanden later blijft er niks tastbaars van hem over. Alsof het alleen maar een droom was.
http://www.youtube.com/watch?v=9_T7_A3EF08

De realiteit echter is een merrie die met een uier vol melk op zoek is naar haar zoon.
En mijn zusje die ontroostbaar is bij het verlies van haar kameraadje en hààr droom.
Perfectie is niet vervangbaar.

Bedankt voor de woorden.
Misschien dat mijn zus er ook iets aan heeft.

Elke foto die ik van hem zie of zelfs maar een gedachte en ik zit hier weer te janken als een klein kind.
Mijn zusje ziet hem overal lopen.
Zo onwerkelijk.

En ook het idee dat hij niet eens een eerlijke kans heeft gekregen.
Die operatie had een behoorlijke kans van slagen en dan behoort hij verdomme tot die 1% die sterft door de narcose.
Zo unfair.

T'is niet veel, maar t'is één van de laatste die ik van hem heb.
Hij was zo ontzettend leuk.
http://www.youtube.com/watch?v=lRnOXGzw0Qw

Dat je nu net Jamaica als voorbeeld gebruikt,...
Als we die chirurg in die kliniek moeten geloven, was er geen reden waarom hij koliek heeft gekregen.
Er waren geen recente veranderingen in zijn voer of omgeving, hij had geen wormen, hij was niet verstopt, geen gas,...
Er is geen verklaring gegeven dan dat zulke dingen nu eenmaal voorkomen bij veulentjes.
'Pech' noemde hij het.

Ivm het soort koliek waren er 2 mogelijkheden zei die DA. (Voor zover ik het begrepen heb)
Of hij had een ontstoken darm net na zijn maag waardoor de motiliteit in zijn darm verloren ging en zijn maag overvuld zou raken en uiteindelijk zou barsten.
Of er zat ergens een 'knoop' en de darm was druk bezig met afsterven.
Het tweede was meer waarschijnlijk omdat er bij sonderen geen reflux aangetoond kon worden.
In het eerste geval hadden we in theorie nog af kunnen wachten. Maar door de reacties van Jammie (zich op de grond werpen en rollen) was dat eigenlijk ook geen optie.
+ Dat zijn kansen aanzienlijk zouden dalen bij een operatie als deze uitgesteld zou worden. Nu kreeg hij 70% kans.
Bij de 2 de optie was de enige behandeling sowieso een operatie.
Samengevat werden er dus eigenlijk maar 2 opties aangeboden: opereren of hem meteen laten inslapen.

Spirithorses schreef op zondag 21 november 2010, 23:29:


Hij kreeg alleen hooi te eten.
En de melk van z'n mama natuurlijk.
En hier en daar knabbelde hij aan nog een restje gras dat op de weide stond.

De weide waar hij stond hij al 9 dagen op. En het is een weide die wij reeds 6 jaar gebruiken als winterweide en waar nooit rare dingen mee gebeurd zijn.
De weersomstandigheden waren gelijkaardig aan de dagen ervoor. (Weersomslag (vriezen) is pas vannacht gekomen.)

Wij hadden nog nooit eerder een paard met koliek gehad.

Wel zei de DA, dat er enorm veel koliek gevallen waren de laatste weken.

Spirithorses schreef op maandag 22 november 2010, 0:00:


De eerste paar maanden wel.
Maar recent niet meer, dacht ik. (Zus regelt dat, niet ik. Dus 100% zeker weet ik dat niet)
Eigenlijk zouden we dat deze week ofzo nog eens doen.

Maar die vraag werd ook gesteld in de kliniek.
Waarna ik nog eens uitdrukkelijk aan die DA gevraagd heb, of dit veroorzaakt kon zijn door wormen. Hij zei dat dit niet het geval was.

Ow, nog iets wat het vermelden waard is misschien.
Jammie mestte nog. Dus dat dat altijd een goede indicatie is, is blijkbaar ook een fabel.

Spirithorses schreef op maandag 22 november 2010, 0:16:


Char was gisteren en vanochtend heel kalm.
We hebben haar gisteren in zeven haasten in Tempête haar stal gaan droppen. Zodat ze zeker niet zou uitbreken. En Tempête moest schuiven en heeft dan maar de nacht door gebracht in de piste.
Want ze weigerde om de trailer op te lopen. Jamaica stond er direct op.
Na een paar pogingen had ik de kliniek gebeld om te vragen wat we moesten doen. Blijven proberen of zonder haar vertrekken. (Ivm wat het best was voor Jammie en eventuele extra stress.) Maar ze zeiden dat we haar maar moesten achter laten en moesten maken dat we daar waren met het veulen.
Mijn zus is dan de hele rit bij Jamaica op de trailer blijven staan. Om te vermijden dat hij zich weer zou plat gooien en onder het tussenschot zou komen. (Dat had hij voor vertrek even voorgehad.)

Vanochtend was ze nog altijd zo kalm.
Maar zodra we haar en Angel (haar vriend) terug brachten naar de weide, zijn ze samen beginnen zoeken en roepen. Zowel Angel als Charly.
Ik ben er een paar keer met de auto langs gereden vandaag en ze leken daarstraks wel wat gekalmeerd.

Charly haar uier, gewoon zo laten zeker?
En zeker geen krachtvoer geven en in het oog houden dat ze geen uierontsteking krijgt?
Dan zou dat toch vanzelf moeten opdrogen?
Niemand heeft daar verder iets van gezegd.

Peter Donck schreef op maandag 22 november 2010, 14:22:


Jamaica weet je natuurlijk.
Red dun mét sabino aftekeningen.
Kruising New Forest/Lusitano

Zou het trouwens echt uitmaken, dat genetische?
Er is namelijk vanochtend een aanbod gedaan door de eigenaresse van Jammie zijn papa.
Of mijn zus erop in gaat, weet ze nog niet.

Aafke schreef op maandag 22 november 2010, 8:01:


Zeer onwaarschijnlijk.
We hebben in de kliniek met die DA echt alle mogelijke oorzaken overlopen.
Zijn conclusie bleef 'pech'.

Peter Donck schreef op maandag 22 november 2010, 15:19:


Ze bood haar hengst aan om een volle broer/zus van Jamaica te fokken.
De sabino aftekeningen kwamen overgings wel bij de merrie weg.
En Charly heeft al wel 2 andere gezonde veulens gehad.
En Jammie's paps heeft ook al een serieus aandeel gezonde kinders.
Jammie zelf stond er ook erg welvarend bij, tot zaterdag...

Ik heb geen idee of mijn zus erop in gaat hoor.
Maar 2 keer zoiets meemaken, zit ze alleszins niet op te wachten.

Peter Donck schreef op maandag 22 november 2010, 15:49:


Er werd gevraagd of ze een autopsie mochten doen op Jammie. (Alhoewel hij op een privé-kliniek stond en niet op de faculteit) Omdat het zo'n raadsel was.
Zowel die koliek als zijn hart dat het begaf.
Maar dat heeft mijn zus geweigerd. Op die moment ben je daar ook niet mee bezig natuurlijk.
Dood is dood.

Bovenstaande reactie vind ik zeer rationeel en ik kan mij daar zeker ook (deels) in vinden.
Maar jou insteek om te fokken is wel anders dan de reden waarom mijn zus een veulen wilt.
Bij haar gaat het echt om de merrie. Ze wil een veulen van die specifieke merrie en geen andere. Anders kan je net zo goed ergens een veulen gaan kopen.
En op zich zijn er ook geen redenen om niet met haar te fokken. Ze is een ervaren fokmerrie met een fijn karakter en ze steekt redelijk degelijk in elkaar.
Alleen het punt wat jij nu aanhaalt, de kleur, zou dan eventueel een probleem vormen?
Of dat dat reden genoeg is om dat niet te doen?

En dan kan de hele anti-fok-brigade daar weer bovenop springen.
Maar ik snap dat zelf ook héél goed.
Weet je dat ik soms zelfs in mijn hoofd overweeg om Tempête te laten dekken.
En dat is dan een merrie die aantoonbare genetische gebreken heeft, rot is op haar benen en meerdere keren per jaar aan de antibiotica moet omdat ze weer eens ergens ontsteekt.
Maar al gewoon omdat ik merk dat ze slijt en om het idee dat ik haar helemaal zou moeten missen, zonder dat ik iets van haar overhoudt, zou ik het nog durven doen ook.