Spirithorses schreef op woensdag 17 november 2010, 9:36:


Hij kon alleen maar weinig doen. De beslissing blijft bij de huidige eigenaar van het paard, dus degene die het had gekocht, degene die al plannen had hem te laten euthanaseren.
Ook de verkoper had ¨alles¨ over voor het paard, tranen in de ogen, maar wilde hem niet terugkopen!

Ik werd er een beetje misselijk van! Al dat gezoen en geknuffel met dat dier, maar (behalve de rechter dan) niemand die het daadwerkelijk een kans bood of aan behandelen dacht!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Volgens mij wel!

Boully was een heel ¨doods¨ paard toen wij hem 2 jaar terug kochten. Hij deed niets verkeerd, maar ook helemáál niets uit zichzelf.

Het heeft een tijdje geduurd voor ik met clickeren een entree vond bij hem. Hij snapte de YES blijkbaar niet en begon pas te reageren toen ik een echte clicker gebruikte.
Inmiddels snapt hij de YES ook en probeert van alles uit.
Hij vindt het nog steeds heel leuk om alles héél goed te doen, maar vergist zich nog wel eens en kan dan heel teleurgesteld zijn.

Gisteren heb ik hem voor het eerst helemaal van het land af ¨geclickerd¨. Ik loop zelf nogal moeilijk door verrekte kniebanden en ga dus niet zo hard. Normaal haal ik hem op met een halster. Nu los en heel langzaam. Het duurde even voor hij het door had, maar na een tijdje liep hij keurig 1 stap achter mij en stopte op dezelfde afstand als ik stil ging staan.

Hij is door het clickeren veel meer gaan communiceren, laat zien hoe hij zich voelt. Je moet wel heel goed op de details letten, maar hij is opener, omdat hij dat mág zijn!
Verder is hij vaak ondeugend, wat hij niet was toen wij hem kochten. En hij wéét dat ook! Pakt bijvoorbeeld iets op (emmer, knop van de hoefsteun) kijkt je heel nadrukkelijk aan en laat het dan vallen. Volgens mij is het een beloning voor hem als wij daar om lachen!

Ik vind hem een veel leuker paard geworden dan het doodse dier dat hij was!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Wat ontzettend verdrietig.

Heel veel sterkte voor jullie allemaal, Ans.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Eén paard aan koliek verloren, 2 paarden gehad die zeer geregeld koliek hadden.

Froukje was koliekgevoelig. Bij haar was het altijd verstoppingskoliek door een endeldarmverzakking, iets wat bij diverse veearts volkomen onbekend was en pas een naam kreeg toen ik hier foto´s op het forum plaatste. Vervolgens bevestigde de veearts de diagnose.

Jolah heeft heel vaak koliek gehad, is ook verscheidene malen doorgespoeld, etc. Ik vermoed dat het bij haar door zand kwam, maar het is al lang geleden en toen dacht ik er zelf nog niet zo erg over na. We hebben haar twee keer door heel veel te lopen, ook ´s nachts daarmee doorgaan, voor de dood weggehaald. Ze is er niet aan gestorven en heeft er haar laatste jaren geen last meer van gehad.

Fjordson had nog nooit eerder koliek gehad. Als ik bij hem beter had opgelet had ik misschien eerder actie kunnen ondernemen, hoewel de veearts dacht dat dat waarschijnlijk niets had uitgehaald.
Hij was al een aantal maanden zichzelf niet. Sacherijnig, mepperig naar andere paarden en hij werd magerder.
De laatste weken stond hij op ander gras, lang vnml raaigras. 2 dagen voor hij koliek kreeg heb ik hem ontwormd met een nieuw, volgens de veearts heel goed, wormmiddel (Wil weet de werkzame stof nog wel, ik ben dat even kwijt).
Woensdagmorgen had hij koliek, zich laten vallen, schoppen en bijten naar de buik. Veearts laten komen, maar die had er niet veel vertrouwen in er was helemaal geen darmactiviteit. Pijnstilling gegeven en ieder half uur 10 minuten stappen. ´s Middags heeft hij met heel veel pijn tijdens het stappen gemest. Hij leek toen ook wat op te knappen. ´s Nachts om 3 uur, was hij opeens enorm verslechterd en zakte in elkaar. Toen de veearts arriveerde was hij al dood.
Veearts kon geen oorzaak geven. Mijn vermoeden is dat hij dus al langer iets mankeerde gezien zijn gedrag en dat de wormenspuit de druppel is geweest. Maar dat weet ik niet zeker.

Koliek is een verschrikkelijk iets. Maar het zal moeilijk zijn er een oorzaak voor aan te wijzen er is gewoon zo ontzettend veel wat de spijsvertering beïnvloedt.
Volgens de veearts die ik toen had, gaat het paard vaak niet dood aan de koliek zelf, maar raakt hij in shock door de pijn en veroorzaakt dat de dood. Vandaar ook dat pijnstilling zo van belang is.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Mijn man had vorig jaar gebroken dakpannen op een modderpad naar de bak gegooid, maar dat was een ramp. Stukken gaan rechtop in de prut staan en dan wordt het helemaal onbegaanbaar.

Nu liggen over hetzelfde pad twee halve zware rijbeunen (1 die over de lengte doormidden was gebroken en daardoor ongeschikt geworden voor gebruik. Er wordt normaal met een kraan of ander zwaar verkeer over gereden.) Het is niet breed, maar bijna het hele pad naar de bak lang en de paarden lopen er graag over. Ze gaan niet meer door de modder. De beunen blijven ook heel goed liggen en zakken niet weg. En tot nog toe zijn ze ook met nattigheid nog prima om met de kruiwagen overheen te lopen, ze worden niet heel glad.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Peter Donck schreef op maandag 22 november 2010, 14:22:

Zal je aan mijn ervaringen weinig hebben, maar komen ze toch:

Fjordson; overleden aan koliek, Hulpstamboek Fjord, geen ouders bekend, geen aftekeningen.
Froukje; endeldarmverzakking, Stamboek Fjord, bij ouders geen afwijkingen bekend.
Jolah; zeer koliekgevoelig, afstamming onbekend, werd hier een Poolse ket genoemd wegens vermoedelijke Poolse achtergrond, vos met witte bles, verder geen aftekeningen.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Peter Donck schreef op maandag 22 november 2010, 15:17:

De fjorden waren, voor zover mij bekend geen familie van elkaar.
Ze waren allebei brun-blak (= bruin met wildkleur) Froukje was donkerder dan Fjordson. Ze hadden allebei een aalstreep, Fjordson had wat zebrastrepen bij de knieën, bij Froukje noemden ze dat gebied ¨gewolkt¨.

De ouders van Froukje kwamen uit twee verschillende bloedlijnen; vader Oswin I30 uit Denemarken, mv. Solar uit Noorwegen, mm Nederlands gefokt.
Oswin is 25 jaar oud geworden, er staat me iets van bij dat hij aan koliek is overleden, maar ik kan dat niet meer terugvinden.

Fjordson is weinig van bekend, weet alleen dat hij in de omgeving van St.Maartensvlotbrug is geboren. Voor die omgeving stond toentertijd de fjordenhengst Stording ter dekking. Omdat Fjordson qua bouw heel veel van Stording had, zou dat best zijn vader geweest kunnen zijn.

Het fjordenstamboek had indertijd stevig de touwtjes in handen voor wat betreft het hengstenbeleid. Wilde je een veulen in het stamboek laten inschrijven, moest het gefokt zijn uit een hengst die eigendom was van het stamboek. Die hengsten werden iedere drie jaar gerouleerd over het land om inteelt te voorkomen en telkens nieuw bloed in te kunnen brengen.

Jolah, het vosje, had overigens ook iets wat leek op een aalstreep over haar rug. In ieder geval was het haar daar donkerder.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***