Marianne Gomes schreef op woensdag 1 december 2010, 8:55:


Nu ligt er een aardig pak en vorig jaar lag er ong 1 meter sneeuw.
Ik merk dat bij hoge sneeuw de paarden een vast pad trekken. Ze banjeren dus niet door de hele wei en in het achterdeel van de wei komen ze hier al helemaal niet.
Rondom schuilstal is alles platgelopen

Ze hebben een vaste route van schuilstal naar waterbak, naar mineralenblok en naar open plek in de wei waar ze evt in de zon kunnen staan en de paarden van de buur kunnen zien.
Daar lopen al heel erg snel 'paden' heen en die volgen ze steevast.

Hetzelfde als het 'echte' wild overigens. In de sneeuw zie je hoe ook deze altijd een vaste route volgen. Logisch. Door de diepe sneeuw banjeren kost veel energie.

Vorig jaar met de strenge winter hadden we meeeters; reeen. Je zag hoe ze een 'vast' pad hadden gevormd over veld van de buur, over onze omheining heen, regelrecht naar hooi/hosilage en waterbak.
Dus natuurlijk gedrag, denk ik zo.

Maar ook nu, met ong 30 cm sneeuw volgens ze de vaste paden. Ik heb gisteren wel een oefening gedaan in de diepe sneeuw en ze komen echt niet vast te zitten. Maar ze verspelen gewoon geen onnodig energie.

Merk overigens dat ze bij uitstek onder deze omstandigheden zeeeeeeeeeer veel gebruik maken van de stal. Ik denk omdat ze dan met droge, sneeuwvrije pootjes kunnen staan en bewegen en beschut staan tegen ze soms gemene wind.
Ze hebben na een wandeling in de wei, ondanks de vaste paden, vaak flink wat ijsballen aan hun benen hangen.
Na een tijdje op stal soezen, verdwijnen die. Ik denk dat dat prettiger voelt voor hen en dat ze daarom zelf kiezen voor een leven als stalpaarden tijdens strenge winter.
Zag vorige winter de paarden dezelfde keuze maken.

Alleen op zonnige dagen spenderen ze meer uren in een platgelopen deel van de weide, waar de zon vol bereik heeft.

Ik denk dat het ook van hond tot hond scheelt...

K zal een voorbeeldje noemen. Ik heb mijn leven lang al honden (en ja.. dat is al erg lang ) en heb die honden altijd gewoon binnen gehad.
Toch heb ik eigenlijk nooit echt gemerkt dat een hond het bij koude temperaturen moeilijk had.

Goed... het lijkt me duidelijk dat je een binnenhond niet plots 24/7 buiten moet leggen in vrieskou en bij noorderwind. Daar is zijn vacht als binnenhond niet op ingesteld, net zo min als de vacht van een binnenpaard.
Maar op zich... viel het mee

Nu hebben we drie honden; Alesko, een hovawart, Sem, zijn zoon, en Daisy, de moeder van Sem (kruising border collie/dalmatiner, kortharig)

Alesko heeft altijd slecht tegen warmte gekund en is grote liefhebber van sneeuw, ijs etc-. Tot vorig jaar lag hij met sneeuw het liefst buiten, totdat hij min of meer ingesneeuwd was.
Dit jaar is het wat minder, maar hij wordt nu 8 en lijkt af en toe beetje stijver, dus wellicht ligt daarin de reden. Hoewel hij nog steeds graag in sneeuw rondstruint en buiten is.

Sem is hetzelfde als alesko en is graag veel buiten. Met -15 kan hij zich eindeloos amuseren in de sneeuw, gaat er lekker languit in liggen en heeft zelden zin om naar binnen te komen.

Daisy daarentegen is de grootste koukleum die ik ooit heb meegemaakt. Ja, ze gaat wel graag mee wandelen, maar holt dan ook aan een stuk door. Stilstaan in de kou trekt ze niet en zelfs in huis bibbert ze als er niet flink wordt gestookt. Lievelingsplek is tegen de verwarming of zo dicht bij de kachel dat ze bijna kooktemperatuur bereikt.
Toch wordt ze exact hetzelfde gehouden als de andere twee

Moet er overigens bij opmerken dat ze is geboren in een koude koeienstal in de winter en daar de eerste 8 weken doorbracht. Toen we naar haar gingen kijken, was het hele nest levendig, op Daisy na. Die zat in een hoekje heel sneu te bibberen. Toen we haar gingen halen, was het exact hetzelfde verhaal.
Mijn man was in die tijd aan het werk in huis en het eerste wat daisy deed, toen ze beetje gewend was, was voor de bouwlamp gaan zitten (waar dus aardig wat warmte vanaf kwam)
Daarin is ze dus in de 5 jaar dat we haar hebben niet verandert.

Maar mischien heeft ze wel een genetisch foutje? Ze heeft iig een erg dunne vacht.