Pien uiteraard,
Jossy Reynvoet (www.paardencoachnatuurlijk.be),
A MA ZON vzw (www.amazononline.be),

Cavalli Naturali schreef op zondag 5 december 2010, 12:54:


Ja, die staan reeds op de website (www.dewolvenlus.be en ook op die van Pien denk ik). Ik moet enkel de EHBO van 26/6 er nog opzetten. Als hier onze infrastructuur tijdig klaar geraakt zullen er ook nog hier, te Landorp, een aantal zaken georganiseerd worden. Maar het is nog een beetje te vroeg om daar al data op vast te pinnen. Leuk dat je geïnteresseerd bent

Wil schreef op zondag 5 december 2010, 13:15:

Wordt dé foto van onze kerstkaartjes dit jaar

Nils Vellinga schreef op zondag 5 december 2010, 15:17:

Jammer van die stages Nils! Benny zei daarnet nog dat stagairs toch makkelijker zouden zijn, toen hij mee aan het helpen was met mest scheppen

Hier verliep de introductie van Sunny in de kudde niet geheel van een leien dakje
Ik had hem eerst een tweetal weken naast de anderen gezet. Dan eens de pony erbij, dan weer eens Invierno, dan een keertje Enno. En dat verliep allemaal vrij vlot.

Echter:
Amaroc is de absolute diplomate top hier (lees beschermend, vriendelijk maar kordaat als het de spuitgaten uitloopt, wordt nooit in twijfel gesteld "merriefiguur").
Amaroc beschermd met man en macht onze pony (zijn schannulleke en "de zwakste) en al wie onrecht aangedaan wordt. Was tot zijn 9 hengst en toen een verschrikking voor elk paard dat in zijn weide kwam.

Enno is de onzekere maar zeer dominate soldaat, niet echt een goede standvastige leider, maar dus de "hengstenrol" is zijn functie. Was tot zijn 12j hengst, niet echt gewend van met anderen in een kudde te staan.

Invierno: cool, heel zelfzeker maar hoeft al die tumult van Enno niet. Nog wat te jong om lakens te willen uitdelen. Net een half jaar gecastreerd.

Nino: pestkopje dat dicht bij Amaroc gaat staan als het te heet onder zijn voeten wordt. Trekt camouflagepakje aan als hij een ander hoog in rang geplaatst paard niet kent.

Sunny: was hengst tot zijn 7 en had de henstenrol in een kudde van 5 paarden. Heeft al 5 veulens geproduceerd. Die had natuurlijk enkel oog voor Amaroc al die tijd dat hij naast hen stond.

Nou om een lang verhaal kort te maken:
toen allen bij elkaar kwamen, had Sunny binnen de 5 minuten gans de kudde afgezonderd van Enno, welke alles schijnbaar zijn gang liet gaan. Het was Rock die plots besloot de oorlog te verklaren (Rock en Enno zijn vergroeid met elkaar), waarna Enno 2 dagen lang gejaagd, geslaan, gebeten, ... heeft tot wanneer Sunny uiteindelijk begon te wijken. Amaroc zelf maakte zich niet al te moe. Telkens Rock 1 oor verlegde of in de richtig van Sunny vloog, schoot Enno weer in gang. En ondertussen sprong Rock hem soms bij als Sunny te dicht bij Nino en Invierno in de buurt kwam. Na 2 dagen zag ik plots Enno strompelend achter Sunny aan rennen. Hij had een trap op zijn voorarm gehad, met spierscheur en gedeeltelijke verlamming van die spier. Toen ik Enno uit de kudde nam om hem te verzorgen, stond Rock aan de draad samen met Nino te kijken naar hem. Invierno beschermde hun rug en nam Enno's taak over. En ging in de volle aanval toen Sunny een meter te dicht kwam.Dapper natuurlijk, maar uietindelijk zou hij geen kans maken tegen Sunny, dus besloot ik toen hen maar even terug af te zonderen van elkaar.
Toen Enno weer ok was, alleen Enno weer erbij een aantal dagen. Daarna Amaroc alleen tot wanneer Sunny echt wel door had dat het een zure ruin ipv merrie was.
Dan pas weer alles bij elkaar. Af en toe zijn er nog wat strubbelingen, maar niet meer zoals toen. Al bij al "akaderen" ze goed met elkaar.
Ik had wel het geluk mijn fototoestel vast te hebben tijdens die eerste momenten waardoor ik heel mooi alle lichaamsignalen op lens heb kunnen vast leggen. Ik begrijp nu zelfs veel beter de hiërarchie, de verschillende functies en de onderlinge banden van onze paarden. Maar het was best wel spannend om het mee te beleven.

joop schreef op maandag 6 december 2010, 10:52:


Ja hier ook hoor. Sunny gaat Enno enkel nog uit de weg als "er onweer" dreigt in Enno's hoofd (eten, Rock, ...) en anders zijn die twee dikke maatjes. Sunny staat ook heel erg graag in de buurt van Amaroc en Enno. Ondanks dat die twee werkelijk "a pain in the ass" zijn om het zo maar te zeggen, wil hij echt wel bij hen horen. Amaroc begint er zich al stillaan bij neer te leggen dat hij tegenwoordig twee schaduwen heeft, die hem amper loslaten Maar zeker in begin ook altijd voldoende ruimte voorzien.
Een draadje ertussen is altijd goed in het begin, maar de eerste integratie van een individu binnen in een bepaald goedwerkend systeem, verloopt niet altijd van een leien dakje afhankelijk van de karakters uiteraard.

Hier onlangs hetzelfde, maar op beregende te gladde beton. Ligt daar al jaren, dus ze kennen het goed. Maar Amaroc besloot toch achter Sunny aan te stuiven en toen klats tegen de grond. En toen hij helemaal in paniek snel overeind probeerde te grabbelen, opnieuw. Het gebeurde voor mijn ogen, maar je kan weinig op zo'n moment. Dus anderen weggestuurd, halster genomen en hem even tot rust laten komen en toen is hij vanzelf weer recht gekomen. Buiten schaafwonden en een deuk in zijn ego, kwam hij er goed vanaf. En daar moet je idd heel blij voor zijn!
Ik heb al anders gezien in toen ik Fysio les had in Merelbeke. Daar stond toen een prachtige Quarter van 1,5j al 6 maanden vastgebonden wegens dubbele bekkenbreuk na een glijpartij op de beton in de winter. Kwam niet meer goed hoor.
Dus wij 2 dagen laten, de beton aan het afschrapen om het opp te vergroffen én weer zakjes zand gaan boven halen.
Ik doe ook een poging om ijsplekken stuk te slaan, maar dat is dweilen met de kraan open. Je kan alleen maar hopen dat ze slim genoeg zijn.

Als het afgelopen jaar wel één ding geleerd heb (zijn er wel meer, maar in deze draad is deze nou eenmaal het meest relevante), dan is dat dat je niemand of niets kan veroordelen als je hen nooit onmoet hebt of als je er nooit een diepgaande kennis van hebt opgedaan.
Ik was bv de eerste om te zeggen dat osteopathie en craniosacraal therapie nonsens zouden zijn, maar hey hoor nu! Ik ben mij gans gaan verdiepen in die stof, ben alle verbanden aan het ontrafelen, ben zelf na jaren pijn behandeld geweest (en jaaaaa hoor ik weet nu exact welk effect het kan hebben op verschillende niveau's), enz enz. Nu pas kan ik een mening en een oordeel hierover hebben. En geloof mij vrij, die is exact the opposite van wat ik ooit gedacht heb!

DUs:
Als mensen problemen hebben met paarden, schiet ze meer op met iemand die hen ter plaatse komt observeren en te hulp schiet. Misschien kom je op dat moment, als je even je ego aan de kant kan schuiven, dan ook daadwerkelijk tot besef dat er geen hulp baten kan. Het ene geval is het andere niet (denk maar eens aan hoe zwaar Ingenioso getraumatiseerd was itt bv het paard van Branderup, ...)

Dezelfde gedachtengang moet je voor jezelf ook kunnen omdraaien. Misschien denk je dat geen enkele hulp baten kan, maar misschien is er toch die ene persoon of die ene methode of die wel baten kan.

Beslissingen kan je veroordelen, maar daar schiet niemand wat mee op!

In het geval van de topic starter:
Zou ik bv. ipv met een electrische band te proberen (jezus!), proberen rond de omheining een andere ondergrond aan te brengen. Zo leren ze misschien " als ik dit onder mijn voeten voel, kom ik binnen een halve m tegen de omheining". Zo doe je het dier niet bewust pijn, en hoef je niet altijd in zijn buurt te zijn.

Piet schreef op maandag 13 december 2010, 17:36:


Als je mijn "ego" bedoelt , dan moet je weten dat die niet persoonlijk gericht was. Iedereen heeft een ego, dat is diegene die je beschermt tegen je eigen schaamte, onzekerheid, ... Die zit op éénieders schouder, ook op die van mij . Maar we moeten hem soms eens leren aan de kant schuiven om te laten zien wie we echt zijn en om onszelf en ook anderen verder te helpen. De schuld afschuiven op een ander is ook het eigen ego dat het eigen individu probeert te beschermen tegen zijn eigen schuldgevoelens. Jij, ik, Jan en Alleman, Piet, heeft een ego. Ik durf dat gerust ego te noemen, het is niet zo'n negatief begrip als algemeen gedacht. Hoe groot dat ego is, dat is natuurlijk andere koek.
Soms moeten we naar een ander leren luisteren om hem te verstaan, niet?

Even iets 'anders' dan het overentweer geruzie over iets dat irreversiebel is en niet onze verantwoordelijkheid draagt naar mijn mening, laat staan alle veroordelingen vanachter een PC. Daar blijf ik bij.

Gisteren waren al mijn paarden op de verste weide aan het grazen. Ik had ze daar via een tweede poort naartoe laten gaan (die heel de dag openstond trouwens net als alle andere doorgangen daar naartoe). Normaal 9/10 doe ik de eerste poort open, maar wegens grondwerken was dat niet mogelijk.
Tussen haakjes ... die grondwerker is ook nog eens met volle kar achter zijn Jhonn Deere in de gracht terechtgekomen tussen onze weilanden Maar dat is niet echt aan de orde.

Alle coole paarden (Sunny en Invierno) s'avonds heel voorzichtig over bevroren ondergrond door de tweede poort. Behalve Amaroc en Enno die eerst niet wilde komen en achteréénvolgens als twee wilde dwaze spanjaarden in volle rengalop kwamen afgestormd over de bevroren grond. En op de eerste poort afstevende, mijn armzwaaien kon er niets meer aan veranderen. Amaroc zag het pas om de laatste meters en gaf nog gas bij. Beter hard er dwars door heen knallen dan traag en vast komen te zitten. Sprong over de onderste draad en tussen de twee andere. Twee draden over en dan .... zijn even emotioneel opgeladen schaduw Enno een tiental meter er achter rennend doet net hetzelfde Hoogste draad thv halsstreek .... al een geluk knalde alles uit elkaar en kwamen zij er zonder kleerscheuren vanaf. Stonden ze achteraf nog schaapachtig te kijken naar me, kop tegen kop. Alsof ze nog geneens begrepen hebben dat ze door die draden gelopen hadden.

Dus nu plastieken zakjes aan de poorten die gesloten zijn en waar verwarring over kan bestaan in het schemer. Maakt geluid en is duidelijk zichtbaar.

Dwazerikken!

Ik lees mee en bedenk me dat volgens mij heel veel mensen tegen euthanasie zijn, ook al zou er een gegronde reden voor zijn. Dat niemand het recht heeft om te beslissen over leven en dood. Een gedachtengang waar ik me soms zeker kan vinden, en soms helemaal niet. Maar als we niet zouden mogen beslissen over leven, zou er geen overbevolking zijn (mensen, maar even goed paarden ed.) Het lot of soms de natuur beslist over dood en wij proberen alles en iedereen halstarrig in leven te houden.

Dan vraag ik nou gewoon even uit interesse naar de reactie's: wie geeft ons het recht om te beslissen over leven (soms koste wat kost), maar niet over de dood (indien het voor de persoon of het dier in kwestie enkel een kwestie van aftellen is).

Volgens mij is het maar goed ook dat we over leven kunnen/mogen beslissen, en in de gepaste gevallen ook over de dood. Maar wat gepast is, houdt voor veel mensen iets heel erg verschillend in, heb ik al gemerkt.

Ans Jondral schreef op vrijdag 17 december 2010, 9:43:


Ik vind eigenlijk niet echt dat dat 2 verschillende dingen zijn.
Als je beslist over leven, voorkom je de dood (die hoe erg dan ook, eigenlijk het lot is). Als je beslist een leven te reden of nog beter langer te behouden doe je dat niet altijd met de gedachte aan wat die ander zou willen op dat moment. Soms willen ze gewoon dat je ze laat gaan, soms zijn ze op dat moment ook heel onverschillig over het leven. Maar je wilt niet achtergelaten worden. Of je denkt dat zijn tijd nog niet gekomen is (schuldgevoelens, medeleven, ...). En geloof me in de meeste gevallen, maar goed ook dat je een leven redt of toch blijft proberen als het een positief verloop heeft.

Als je beslist over de dood, beeindig je een leven. Een kwalitatief goed leven beeindigen, zal 9/10 niet gebeuren. Zo zitten de meeste mensen niet in elkaar. Maar hoeveel keer denken we niet na dat het beter "zo" zou zijn, hoe veel keer wordt dat wel niet gezegd door de personen in kwestie zelf? Dieren kunnen niet praten natuurlijk.

Het zijn zeker geen twee verschillende zaken. Ze zijn het tegenovergestelde, maar als je over het ene kan beslissen wanneer gerechtvaardigd, zou je dat ook mogen doen over het andere wanneer gerechtvaardigd.

Anja Seijn schreef op vrijdag 17 december 2010, 10:02:

Het zijn behoorlijke afwegingen want bijvoorbeeld een arts is

neen, dat hoeft niet altijd gelinkt te zijn met -genezen-, maar is altijd wel gelinkt met -in leven houden-. Maar idd dat is de opleiding, maar ook de druk van de maatschappij dikwijls vnl in de humane geneeskunde.
En nu moet die PC echt wel af, morgen en overmorgen examens