Mooi Ilona!

Ik wil er ook wel ééntje!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Nils Vellinga schreef op zaterdag 11 december 2010, 0:04:


M.i. is het ook geen probleem als iemand zijn mening geeft over de gestelde vraag.

In dit geval werd er een op de persoon gericht antwoord gegeven wat totaal niets toevoegde. Wat heeft iemand eraan te weten dat Anja vindt dat Aafke ondertussen wel eens had moeten weten hoe dat met het al dan niet op doen van een dek zit?
Ik weet ook nog zovéél dingen niet. En over sommige dingen die ik wel weet of denk te weten, voel ik me toch nog onzeker. Zou toch te gek zijn dat je daar geen vragen over mag/durft stellen, omdat je het risico loopt door een ander afgebekt te worden?
Daarbij komt dat iedere situatie, ieder paard, iedere omgeving, ieder mens anders is. Aafke vroeg heel gericht advies/ervaringen hoe ze bij dit paard het beste kon handelen. Helemaal niets mis mee, toch?
Anja´s reactie was helemaal op Aafke gericht en gaf geen enkel antwoord op de vraag van Aafke over het paard.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Nu vriest het hier natuurlijk minder dan in Limburg, maar ik gebruik bij vorst naast de gewone lichte mestvork en zwaardere variant met stevige tanden. Daarmee kan ik heel veel vastgevroren hopen nog in één keer losbikken en in de kruiwagen gooien. Lukt dat ook niet meer, dan moet het wachten tot er dooi komt.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

´k Weet niet, Piet.

Zou het dier niet meer een verband gaan leggen tussen band en schokje, dan tussen plaats en schokje?

De honden van een familielid van me in Canada hebben een schrikband om, om ze op het erf om het huis te houden. Dat is mede voor hun eigen veiligheid, buiten het terrein huizen onder ander stekelvarkens, stinkdieren en andere wilde dieren. De honden gaan daar achteraan en hebben al een paar keer de da nodig gehad om stekels uit hun lijf en bek te verwijderen. ´s Winters zijn er wolven die in een roedel gemakkelijk een hond aan kunnen.

Deze honden wéten dat ze een schokje krijgen als ze over een bepaalde grens gaan, maar linken dit wel degelijk aan de halsband. Die willen ze niet graag om. Als ze hem om hebben, gaan ze niet buiten het terrein. Hebben ze hem niet om, lopen ze gewoon door. En één van de honden loopt ook mét band geregeld toch nog achter een beest aan wat buiten het terrein is en gaat dan dus door het schokje heen, terwijl de andere hond dan wel stopt.

Nu zijn honden geen paarden, maar ik denk dat een paard in paniek óók de schok van de halsband zal negeren en alsnog door het hek zal vliegen.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Danielle Zontrop schreef op woensdag 22 december 2010, 12:06:


Maar ook die melkkoeien-kindertjes worden meteen na de geboorte bij mamma weggesleept, in een kruiwagen gegooid en naar een eigen hokje gebracht. Biologisch of niet, er zit niks anders op, anders geeft mams niet voldoende melk voor de kaas en de boter.
Dus ....

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Ik zie (denk ik) iets vergelijkbaars bij een jonge kruising haflinger/welsh hier in de buurt. Volgens zeggen is dat gekomen door een ongeluk, mij lijkt het op een vorm van hanentred. Het been blijft hangen op de kam boven het spronggewricht en kan niet buigen. Dit paardje schopt dan vaak met zijn been naar achter waardoor het los komt en soms zie ik hem met heel vreemde hoge stappen lopen.

Lijkt me het beste er snel een da naar te laten kijken, zeker als hij op de kroonrand gaat lopen!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Piet schreef op dinsdag 28 december 2010, 16:29:


´k Weet niet, Piet.
Wie kan exact op basis van die foto´s aangeven of het dier wel of niet pijnvrij kan lopen?
Het zou kunnen dat op de foto´s echt heel duidelijk is te zien dat het hoefbeen enorm is aangetast. Maar wat als het een twijfelgeval is? Wat als de één zegt niet te genezen en een ander vindt van wel?
Dan wordt het voor de eigenaar/verantwoordelijke niet gemakkelijker op en voegen de foto´s uiteindelijk niets toe.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Arabesk schreef op dinsdag 28 december 2010, 20:37:


Ben ik toch ook anders over gaan denken!
Mijn ouders hebben een maand of wat terug een kleine Dandie Dinmond terrier geadopteerd. Vrolijk beestje, maar heel laag bij de grond en een ruige vacht.
Als ze daar mee in de sneeuw wandelen, groeien er heel ijsconstructies aan haar pootjes en het haar van haar buik. Dat is echt niet leuk meer! Beestje wordt steenkoud en moet thuis helemaal ontdooit worden.
´t Zal wel een constructiefout in het ras zijn, maar misschien is voor zo´n hondje een dekje wat ook de buik bedekt toch wel heel aangenaam.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Wat verdrietig, Myriam.

Wens jullie allemaal sterkte!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Sandra van Bommel schreef op donderdag 30 december 2010, 11:40:


En dát lijkt me volkomen begrijpelijk!

Het lijkt me een heel moeilijke beslissing, Sandra. Je moet of voor het één, of voor het ander kiezen. Haffie helemaal voor jezelf of Rappa, waarmee de toekomst voor jezelf onzeker is. Mooiste zou natuurlijk zijn als het allebei kon, maar daar moet je wel de tijd en het geld voor hebben.
Misschien is het beter om alles eerst te laten bezinken. En soms helpt het alle plussen, minnen en mogelijkheden voor jezelf op te schrijven. Maar het blijft gewoon heel moeilijk!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***