ik heb wel een goede site voor je, waar je drukwerkstikkers buitenkwaliteit kan bestellen voor dit soort zeeeer scherpe prijzen!
Komt per mail!

Groeten Bianca

Ik zou je heel graag willen vertellem, dat er 2 knopjes achter de oren zitten die je in kan drukken, waardoor ze beter in haar vel gaat zitten...
Maar helaas.....
Er is maar 1 ding wat je heel goed zou kunnen gebruiken: TIJD!
Mag je niet vaker en keertjje bij haar komen, ZONDER dat je gaat lesen/rijden: gewoon lekker komen om te 'fletsen' noem jij het?
Het moment van lessen zal er niet direct beter van worden, maar je geeft haar wel wat goede momenten: de grootste beloning voor een paard is veiligheid en rust!
Als je nu 1x (of vaker) in de week extra komt en je houdt dat heel erg lang vol, dan ontstaat er misschien een stukje vertrouwen/rust tussen jullie.

Ik kan je nu wel gaan vertellen, dat een paard op de manege allesbehalve ideaal is (bij Pien daargelaten heb ik gehoord: moet er toch eens gaan kijken). Maar dat heb je zelf ook al wel door! Ik snap ook, dat het soms in je leven gewoon zo is, dat maneges de enige mogelijkheid bieden om met paarden om te gaan. Misschien kan je in die tijd je paard wat fijns gunnen, door gewoon bij hem te zijn, wat te kroelen (of zelfs dat nieteens - ligt aan wat het paard fijn vindt) maar er te zijn!
Die van mij vindt het fijnst om in de paddock bij me te komen staan als ik aan het mesten ben: ze wil dan eigenlijk dat ik leun op de mestvork en zo een uurtje of 3 blijf staan, terwijl zij náást me staat: niet meer dan dat! Daar zou ik haar erg gelukkig mee maken: liefst langer dan 3 uur, maarja, huishouden, werk, erf, B&B, iedereen roept alweer om je tijd!

Groet Bianca

jammer!

Ik las het bericht over het advies voor een blind paard en dacht maar 1 ding: gun dat beest rust! Euthenasie! Afmaken, inlaten slapen: naar de slager.

Ik las het bericht over het pipilangkouspaard met de deken en dacht maar 1 ding: waarom NU, midden in de winter afbouwen: je hebt al zo'n grote verbeterstap in de situatie van dat paard gemaakt, dat IK het 'zonder deken' voor volgend jaar zou bewaren: oftewel vanaf het voorjaar lekker vacht gaan opbouwen voor winter 2011/2012.
Alles op zijn tijd!

Maar op sommige gebieden denk ik anders dan anderen: niet alleen hier, maar over het algemeen altijd en overal: gelukkig: dat maakt me mens.

Heb het daarom niet opgeschreven/ niet gereageerd: heb geen zin in reakties en energie die daarop af komen! Heb wel wat anders te doen!
Bovendien, ga IK ervan uit, dat de vragenstelster dit ook wel in zijn achterhoofd heeft, maar hier gewoon vraagt om een superoplossing, tegen beter weten in!

Ik blijf het leuk vinden op PN, door hier wel te lezen, vooral mijn info eruit te halen, de extremen te laten voorbijgaan en af en toe eens wat te schrijven.

Dat is mijn tip: haal de scherpe randjes van een aantal berichten af, door wel te lezen, de voor jouw interessante info eruit te halen, het te plaatsen binnen jouw kader en vervolgens door te gaan!

Ik vind je bijdragen vaak interessant!
Groeten Bianca

Ik heb destijds met haar de cursus gevolgd bij Frans en Ilona: we zaten op dezelfde zaterdag: wij zijn onze eigen weg gegaan en het ABSOLUTE tegenverhaal van haar ellende:
het gaat hier zo fantastisch met de hoeven, dat er al veel mensen om me heen 'om' zijn!

Het is alleen eigenlijk jammer, dat ik niet zo'n kabaal heb gemaakt rondom óns verhaal: maar misschien is dat een logisch gevolg: slecht nieuws reist snel!

Het is ook raar, dat één zo'n verhaal véél meer indruk lijkt te maken dan ál die succesverhalen die ertegenover staan!

Als Frans iets wil met jou suggestie, mag hij mij daar wel in gebruiken, als dat past: zelfde tijdschema, jaren verder! En we staan immers ook al in het boek (trots joh, waren we toen!!)

Groeten Bianca

De kerstgedachte is voor mij 'samenzijn'...
En ik weet uit ervaring dat je gezondheid daarbij het ALLERbelangrijkste is, iets wat je moet koesteren, want voor je het weet sta je er heel anders voor!

Dus recht uit mijn hart: Een heel gezond 2011, voorafgegaan door hele warme feestdagen, met zoveel mogelijk dierbaren om je heen en in je hart!

Bianca

Misschien heb je het wel op cue gezet, door ze steeds (onbewust) te belonen toen je aankwam, terwijl ze stonden te plassen?
Ofwel met wat lekkers, ofwel met lieve woordjes met een hoog stemmetje, of mischien wel gewoon met je komst: want wát is er een grotere beloning, dan dat je baasje komt.....

Toen ik vroeger in Lichtenvoorde (gelderland) woonde, zat daar Hulshof leerlooijerij.
Zij maken leer voor tassen, automobielindustie, meubels etc.

http://www.hulshof.com/

En deze weet ik als meubelontwerper:

http://www.leerhandel.nl/lederwaren.html

Succes, groet Bianca

Er zijn bedrijven waar je dit kan laten laseren: bv Technotrain in Dokkum:
dan ben je ook iet gebonden aan 1 patroon.....

Groet Bianca

Gaat dit veulen niet naar de opfok?
Ik zou zeggen heerlijk in een kudde met andere veulens/jaarlingen en twenters en wellicht volwassen paarden om op een paardse manier groot te worden!

Ik zou wel 1 van die 2 padden willen kussen.......

Quote: Dan is er die angst niet meer, maar wel frustratie.
(ken mezelf)'

2 Scenario's:
Kan je proberen te accepteren dat je bang bent?
Kan je dat naast je neer (proberen te) leggen?
Kan je dan gewoon bij je paard zijn ?
Eventueel op respectvolle afstand?
En dan de volgende dag al iets dichterbij?
Met iets minder angst?
En dan van dat kleine stapje (minder angstig zijn) proberen te genieten?
En van het kleine stapje erná?
En accepteren dat de 4e of de 5e stap er weer 1 is van meer angst?
En dus achteruitgang?
Maar na een diepe zucht ook weer vooruitgang?
En vooral steeds tóch weer een stukje overwinning (op JZELF) zien?

Of kan je ze verkopen en wegdoen?
gefrusteerd raken?
Nooit weten of die angst zou verminderen?
Omdat je jezelf kent altijd af blijven vragen?
geen vooruitgang boeken?
Maar ook geen achteruitgang?
Dus ook geen angst?
Maar ook geen overwinningsgevoel!
Afscheid, maar geen afsluiting?
Wel veel rust!
Of geeft frustratie geen rust?

Volgens mij heb je zelf al antwoord gegeven:
volhouden meid, TOT je er klaar mee bent!

Heb niet makkelijk praten: ben slechts 10 jaar jonger, rijd nog maar 8 jaar paard, maar ben in die tijd ook 2 jaar lang erg bang geweest (door een val) en heb slechts volgehouden door mijn eigen paardje: wat een karakter die merrie!!!

Het ging de laatste 2 jaar belachelijk goed en zit nu weer met een kapotte enkel achter de computer omdat ik er vorige week in en bok ben afgevallen......
Ik WIL niet weer bang worden, maar heb niks te willen: het overkomt je en je doet er langer over om er vanaf te komen dan dat het aan komt waaien!

Ik persoonlijk denk, dat zolang je paardjes niet gevaarlijk zijn (dan wordt het natuurlijk een heel ander verhaal) je ten allentijde kritisch moet zijn en ervan uit moet gaan dat het dieren blijven. Maar ik kan alleen maar uit eigen ervaring spreken als ik zeg, dat de afgelopen 8 jaar (en JUIST het overwinnen van het angstig zijn) mij zó ontzettend veel over mezelf geleerd hebben: dan liever angst waar ik aan kan werken, dan frustratie na een afscheid!

Sterkte, neem de tijd: hoef vooral NIETS!
Groet Bianca
ps sorry voor deze 'wijsheid' maar wilde je graag een hart onder de riem steken......

1+1=2

maar
0,0001+ 0,00001= duizend keer meer waard!

Hou het klein: maar vier het groots!

Die van mij krijgt al heel lang alleen maar het hooi uit het weste(rn)lijke gedeelte van het weiland.. Ze heeft ook duidelijk voorkeur voor grazen aan die kant. Mesten doet ze vooral Noordelijk..... Maar wat dát dan weer betekent????

PFFFFFF

Heb ik ergens de klok horen luiden en gehoord over 'zo traag zijn als Haarlemmerolie' en of weet ik dan niet waar de klepel hangt?

Op wikipedia houden ze het tussen een wonsermiddel en kwakzalverij....

http://nl.wikipedia.org/wiki/Haarlemmer_olie

Ik denk, dat je als mens gefrusteerd wordt maar dat je als paard alleen maar vindingrijk wordt......
Wat is nou 20 minuten? IK denk: ga erbij weg (breng niet je frustratie over) en kom na 2 uur weer eens kijken: wedden dat hij een methode heeft gevonden (dan wel om gras te eten, danwel om het ding volledig te slopen ).

2 uur zonder eten is niet zo'n probleem hoor: schade is zo weer ingehaald!

Laat ze maar wat pielen, vervolgens geluk hebben dat er een sprietje door komt en daar weer van leren met een perfecte beloning: daar kunnen wij niet tegen op klickeren!! Wat is nou 20 minuten op een leerproces?

Groet Bianca