Hallo,

Heeft er iemand ideeën/tips rond het huisvesten van een blind paard? Het paard in kwestie, merrie, 17 jaar, ziet niets meer, misschien nog wel het verschil tussen licht en donker maar zelfs dat is niet zeker.

We hebben haar een week op een weide gehad, afgespannen met lint (elektriciteit) en belletjes aan het lint zodat ze kan horen waar de draad loopt. 'Blindegeleidepaard' erbij. Dit ging goed tot eergisteren, toen ze door de draad is gebroken met helaas minder fijne gevolgen.

Ze staat momenteel tot Kerstmis in een dichte stal tot we een alternatief gevonden hebben. Bedoeling is wel dat ze nog een beetje een fijn leven kan hebben als paard, continu opsluiting in de stal is een tijdelijke oplossing, maar niets voor lange tijd.

Iemand ervaring? Tips? Ze volgt haar 'blindegeleidepaard' goed, kon de waterbakken vinden etc, maar éénmaal ze aan het lopen gaat, gaat het mis.

Alvast bedankt.

Alvast bedankt voor alle reacties!

Het paard zelf in kwestie staat wel in België, dat is misschien niet zo handig gezien jullie allemaal van Nederland komen?

Extra info: ze is volgens mij wel trainbaar, aangezien ze nu al erg goed reageeert op het woordje 'ho', ze gaat dan meteen op de rem, ze weet dat 'ho' 'ho' betekent en ze anders ergens tegenaan botst.

Momenteel voel ik het meeste voor een combi van hout en een waarschuwingsdraadje ervoor, eventueel nog gecombineerd met andere dingen zoals de geluidsband of (ander idee) een strook houtsnippers/kiezel als tastbare waarschuwing.

Alvast bedankt allemaal voor de reacties.

Het is dus zo, dat Prinses praktisch heel haar leven manegepaard is geweest, blind is geworden, nog even meegedraaid in de lessen maar een blind paard + manegelessen was geen goede combi. We hebben toegezegd haar op te nemen en het te proberen, we hadden voorzorgen genomen. Die blijken niet afdoende, dus willen we eerst ons rustig oriënteren hoe of wat, voor we overgaan op drastische oplossingen (inslapen). Waarom? Omdat we toegezegd hebben haar te helpen, en dan is het minste wat we kunnen doen proberen... is het niet doenbaar, wegens wat voor reden ook, dan zijn we heus realistisch genoeg om niet door te blijven gaan...

Dit gezegd zijnde, ik ga de link van blindhorses is doornemen (bedankt!) en alle andere opmerkingen meenemen bij het bespreken.

Het is een moeilijke zaak, ze is verder een rustig, lief paard. Vertrouwt ons volledig en volgt ons op vreemde plekken blind ( ) Zo is ze nu noodgedwongen dus tijdelijk verhuist naar een pensionstal, maar ze loopt mee alsof ze daar al jaren loopt. Het zou zo jammer zijn als ze niet meer van haar leven zou kunnen genieten, enkel en alleen door haar blindheid...

Nogmaals bedankt voor alle reacties.
Je moet inderdaad niet alles willen redden, dat kan ook niet. Met meerdere 30+ paarden zijn wij hier ook al meermaals met de neus op de feiten gedrukt en hier ook harder in geworden.

De dierenarts komt langs (ditmaal onze eigen dierenarts) en we verwachten van hem een duidelijk antwoord, is er nog iets omkeerbaar in haar blindheid of niet. Op basis van zijn antwoord en de gegeven ideeën en tips, gaan we dan verder beslissen.

Ik snap volledig wat je bedoeld... in onze statuten is opgenomen dat wij er énkel voor manegepaarden zijn (immers, er zijn al voldoende, te betalen, initiatieven voor particulierenpaarden). Wat we merken is dat vooral particulieren bij ons komen aankloppen, als hun paard zodanig oud of geblesseerd is dat ze er niets meer mee kunnen. We worden dus ook als soort dumpplaats beschouwt. Ik persoonlijk snap zoiets niet, mijn paard is mijn huisdier, net als mijn hond, die blijft gewoon, ook als hij iets mankeert...

Kunst is dan om beleefd te blijven, door te verwijzen, wel nog te helpen door op de site te plaatsen enz. Maar opvangen daar doen we niet meer aan mee. De plaatsen blijven open voor de manegepaarden die na jaren hard werken hun pensioen verdienen... Laatst nog een minder leuk antwoord via mail gehad nadat ik een lijst van rusthuizen (betalend) had doorgestuurd naar een particulier: 'zo, dus de sukkelaars van particulieren interesseren jullie niet?!' Mijn mond viel daar echt van open, ten eerste je eigen paard een sukkelaar noemen? (aan wie ligt dat dan?), en ten tweede, een ander willen laten opdraaien voor je eigen problemen?

Swat, de paarden kunnen er niets aan doen, en de eigenaars met het hart op de juiste plaats helpen we graag verder zoveel we kunnen.