Piet schreef op zondag 12 december 2010, 12:55:

Piet, allereerst moet jij niet denken te weten wat ik vind … dat weet je niet, dat kan je ook niet weten en is verder niet relevant. Of mensen vinden dat ik een dier vermoord heb of dat ik er juist goed aan gedaan heb, dat interesseert mij werkelijk geen zak. Ik weet wat ik gedaan heb en ik weet ook waarvoor! Niets zieligs aan … ja, misschien omdat IK het graag anders had zien aflopen, maar … zoals jij ook weet uit de door jou gepubliceerde correspondentie tussen ons … ik had maar één belang, dat was het welzijn van Ingenioso. Ook hier op het forum heb ik diverse keren aangegeven dat ik het nut van Ingenioso beleren tot rijpaard niet zo één twee drie zag. Als ik wil rijden, dan heb ik het voorrecht te kiezen uit meerdere gezonde paarden die wel kunnen zien. Zoals ik ook al aangaf in de door jouw gepubliceerde correspondentie: ik zag het paard staan in een walgelijke conditie en had maar één doel: WEGHALEN … euthanasie is altijd een optie geweest. Ik heb bij dit paard allerlei signalen gemist … obsessief rondlopen, de uitbraken die steeds vaker en steeds heftiger werden, obsessief eten om een voldaan, tevreden state of mind te bereiken … weer obsessief rondlopen en alleen maar angst … wit om de blinde ogen, opengesperde neusgaten … maar wel een uiterst zachtaardig en beleefd paard die met een streling alle kanten op wilde wijken als je hem er om vroeg. Die met bevende benen de vrachtwagen in liep, als je het hem vroeg. Ik had oprecht een jubelverhaal van het dak willen schreeuwen, niet voor mijn persoonlijke eer en glorie (want dat bestond uitsluitend uit voeren en verzorgen), maar meer omdat ik juist dit paard zo graag een fijn paardenleven had bezorgd, waarbij hem niets gevraagd werd, maar uitsluitend zou worden gegeven. Als ik hem kon laten opereren, als het mogelijk was, ik had mijn spaarvarken aan diggelen geslagen en had het gedaan. Ik heb op medisch terrein alle mogelijkheden uitgezocht en ging dan vaak als een klein kind vol verwachting naar de kliniek om vervolgens weer teleurgesteld naar huis te gaan. Dat was mijn missie, dat was mijn doel … en dat is niet geslaagd. Compleet mislukt. Ja ik heb hem dood laten maken, vermoord, laten inslapen … Ja, Piet, dat heb IK gedaan! En Piet … ik zou het morgen weer doen. Ik had het vele maanden eerder moeten doen. Ik heb niet goed naar hem gekeken, heb hem opgelapt en in leven gehouden totdat ik, ook al wilde ik het godverdomme helemaal niet meer zien, niet anders meer kon zien. Een paard wat ik nog zeker 20 jaar in leven had kunnen houden door hem een paar uur op een wei te knallen en vervolgens in een stal te houden. Zo worden miljoenen paarden gehouden, dus ook een blinde kan zo gehouden worden. Het is hier al gekscherend geroepen “als een cavia in een schoenendoos”. Nolasco werd geofferd, maar dat verdomde ik … goed besluit, want Nolasco is een ongecompliceerd, sociaal en levenslustig paard geworden. Die wordt binnenkort 5, maar gedraagt zich nog als een jaarling, dus in dat opzicht is er ook nog zat voor hem te doen. Moest ik een gezond dier laten lijden onder een gebrek van een ander dier. Shetjes … dat verhaal zal ik je besparen, maar de shetjes kwamen tekort en waren geen partij …

.... wordt vervolgd op het volgende bericht!

Piet schreef op zondag 12 december 2010, 12:55:

Ik heb nooit van jou verwacht dat je 3 uur in je auto zou gaan zitten om naar Kootwijkerbroek te rijden. Maar ik heb je wel uitgenodigd om als je toch naar Enschede ging voor je DVD-project je praktisch langs mij reed en of je dan alsjeblieft wilde komen kijken. Ik heb je letterlijk gezegd dat je hem moest ontmoeten, hem moest voelen en hem moest meemaken om je een duidelijk beeld te kunnen vormen. Je hebt nooit gebruik gemaakt van mijn uitnodiging, Piet, nooit. Ik heb de moeite genomen filmpjes voor je te maken … je dingen te laten zien en ja … ik was begonnen met het trainen van Ingenioso op jouw manier … jij weet ook dat hij toen weer een wond had en verrekte slecht liep (ataxie) en dat hij weer naar de kliniek moest … dit heb ik je geantwoord nadat je vroeg of ik nog wat nieuws had te melden voor je E-zine. Ik heb je een persoonlijk mailtje gestuurd, die jij simpelweg hebt gekopieerd en één op één in je E-zine hebt geknald. Hoe ongevoelig kun je zijn?! Heb je de inhoud gelezen, Piet?

Quote:
Ingenioso Â… Die zit in de lappenmand. Ik weet niet of ik je verteld hebt dat hij een vreselijk wond aan zijn schoft heeft gehad toen ik hem ophaalde, vorig jaar mei?
Enfin, met medicatie en dagelijkse zorg, was die wond weer helemaal hersteld … tot begin deze week  Op exact dezelfde plaats is er weer zo’n gapend gat ontstaan! Vee-arts staat ook voor een raadsel. Heeft het over mogelijk een stukje afgebroken bot of een abces … in ieder geval a.s. maandag moet hij weer naar de kliniek voor foto’s. Daarnaast loopt hij momenteel ook nog eens beroerd, heb werkelijk waar geen enkel idee hoe dat nu weer komt, kortom … Ingenioso zit in de lappenmand en de aandacht die hij nu van mij krijgt vindt hij alles behalve leuk! Ik heb nog wel geprobeerd of ik hem kon verleiden tot een spelletje “zoek het belletje”, maar hij blijft momenteel een beetje stoïcijns voor zich uit staan staren, met zijn oren op half zeven. Hij voelt zich beroerd en wenst geen gedoe aan zijn hoofd, denk ik? Wat denk jij? Af en toe hé, krab ik me echt achter de oren waar ik in godesnaam aan begonnen ben en of ik wel in het belang van dat paard handel. Moet hij weer in de vrachtwagen, weer naar de kliniek met al die enge geuren, dan is hij zo vreselijk angstig …. Nu niet gelijk denken dat ik hele drastische maatregelen ga treffen, maar echt, Piet, ik vraag het me bij tijd en wijlen wel af: is hij gelukkig? Ik hoop dat hij zich snel een beetje beter voelt, want hij begint het spelletje echt te snappen hoor! Ik houd je op de hoogte.
Unquote.

Dit komt uit je E-zine van 1 april 2010!!!! Ik heb je de uitslag van het bezoek aan de kliniek gemaild, ik heb nooit één belangstellend mailtje van je terug gezien, geen telefoontje … noppes, nada, niks naks nul!!!! Mijn broek zakte werkelijk waar af, een klap in mijn gezicht …
Vervolgens lees ik in je E-zine van 29 april het volgende: Met Ingenioso, het vervolgverhaal gaan we even stoppen.
Anja is zo druk in training met haar andere paarden dat hij even blijft zoals hij is.
Misschien kom ik er nog wel eens op terug. Jammer, want het is een geweldige uitdaging een blind paard tot rijpaard maken, maar helaas, je kunt niet alles tegelijk.

Tussen 1 april en 29 april hebben wij geen enkele vorm van contact gehad. Maar na het lezen van dit laatste bericht in je E-zine was ik er ook klaar mee! Mag ik alsjeblieft een paar weken met mijn Jeen aan de gang? Of moet alles wijken voor een prestige project van Piet Loof, zodat hij de wereld kan tonen waar hij met zijn trainingstechnieken allemaal toe in staat is? Ten koste van wie, ten koste waarvan? Nee, Piet … misschien laat ik me nog wel gebruiken, maar ik sta niet toe dat een blind paard voor jouw persoonlijke eer en glorie voor de kar wordt gespannen! Zoek je eigen ellende maar en blijf met je klauwen van mijn ellende af! Zo dacht ik, zo denk ik en zo blijf ik denken. Want zelfs mijn voorstel om één en ander uit te praten onder het genot van een kop koffie, sla jij af! En ik weet waarom … je kunt mij niet anders dan gelijk geven en je stikt nog liever in je trots en je, inmiddels, te grote ego dan mij recht in mijn gezicht te kijken en toe te geven dat dit verhaal buiten iedere proportie is gestegen. Want dat is het.
Jij bent verontwaardigd over de dood van dit dier. Waarom? Wat was je band dan? Wat was je betrokkenheid … dan een paar foto’s plakken en mijn verhaal te kopiëren? Niks toch … was je zo gek met dat dier? Vertel dan eens … waar is dat dan uit gebleken? Door mij iedere keer als stom, dom en achterlijk hier neer te zetten en neerbuigend met je “joh” te bleren, laat je mij geen keus de kaarten op tafel te leggen. Zo liggen de feiten, meer is er niet … dat weet jij net zo goed als ik, maar je wekt de indruk bij anderen dat het anders is … lees het naïeve berichtje van Koen … “Piet had een plannetje” … Nee, Koen, Piet wilde zijn E-zine vullen zonder al te veel moeite en de zaak te beoordelen vanaf zijn computer. Geeft niets, maar niet over mijn rug hé!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Anja

Een vat vol geleerdheid is nog geen Druppel
wijsheid waard! ~ Pythagoras ~

Arabesk schreef op maandag 13 december 2010, 11:13:


Als het wel lukt bij de merrie van Sarah dan is dat in het geheel niet pijnlijk voor mij. Ik zou het alleen maar mooi vinden en gun het de merrie van harte als zij nog vele mooie, rustige en vredige paardenjaren door het leven zou kunnen gaan. Ik vind het alleen zeer kort door de bocht om het neer te zetten als 'simpel train werk', dat is het namelijk niet bij een blind dier. Door dit zo te stellen wek je valse hoop en verwachtingen. Vanzelfsprekend moet Sarah alles proberen om er een succes van te maken, maar de andere zijde hoort ook bij een realistische kijk op het geheel. Ook al zou je willen, je kunt niet alles redden!

Piet schreef op dinsdag 14 december 2010, 7:31:


Ja klopt helemaal, die filmpjes hebben meer mensen gezien ... die waren ook vrijwel in het begin dat hij hier was gemaakt ... zelfs een situatie waarin hij dreigt over mij heen te rennen, maar op het laatst keurig van mij wegspringt. Een later filmpje, wat ik toen speciaal voor jou had gemaakt, was minder spectaculair ... de bak kende hij inmiddels al wel, dus dat scannen dat deed hij niet meer.


Een paddock van 15 m x 30 m ... omheining: zware massief houten kastanje palen met twee rijen massief houten eiken planken ... geen luciferhout dus ... dwars er doorheen, meerdere keren, terwijl dit zéér bekend terrein was ... vaste voerplaatsen, drink plaatsen ...


Weidegang kreeg hij samen met Nolasco. Nolasco hield hem bij het draad weg, fantastisch paard! Mijn andere paarden (Jeen, Goke, Pepper, Catootje en Bliksem) moest ik dan naar de andere kant (uit het zicht) verhuizen om de prikkels bij Nolasco weg te nemen ... die wilde naar de merries, die wilde naar Jeen ... dus uit het zicht. Nolasco werd gefrustreerd, zag soortgenoten, wilde daar bij ... Ingenioso werd een blok aan zijn been en deze frustraties werden op Ingenioso uitgeleerd ... ik heb genoeg foto's met de bijtwonden op Ingenioso's lijf ... zien? ... Alle combinaties uitgeprobeerd ... Pepper zachtaardige merrie ... Jeen zéér sociaal ... Goke niet eens geprobeerd, die trapt zo'n beetje alles wat minder is aan gort ... Ze willen niets van hem weten en reageren zeer agressief. Shetjes liepen bij hem in de paddock, Ingenioso was dol op Bliksem ... Catootje, hoefbevangen geweest en moet toch in een paddock gehouden worden, die was er dan weer voor Bliksem ... weidegang toch al beperkt voor de shetjes, werd één drama ... shetjes gaan crossen ... Ingenioso weet niet meer wie hij moet volgen ... één shetje in de wei ... zelfde resultaat ... eerst de shetjes, later Ingenioso ... zelfde resultaat .... eerst Ingenioso dan pas de shetjes ... zelfde resultaat ...


Als ik op Jeen of Goke rijdt en ze vinden iets "eng" dan is dat voor mij, inmiddels, makkelijk onder controle te houden "it's okay ... go on ... good boy (of girl)" snoep er in en gaan met die banaan ... in de wei willen ze ook wel eens weg stuiven voor een haas of iets anders zogenaamd engs ... springen een paar meter weg, draaien zich om ... kijken ... oefffff niets ... geen verdere paniek. Ingenioso was dan zijn "map" kwijt en liep ergens tegen aan en dat was dan weer reden voor verdere paniek. Was je er bij ... dan kon je hem geruststellen door te roepen "rustig maar" alleen je aanwezigheid en combinatie van je stem maakte hem rustig, maar dan wel in het beginstadium, niet als hij liep te flippen, dan was er iets anders voor nodig ... doodeng hoor.


Ik vroeg om een NOODSTOP een soort van commando om paniek te stoppen ... weet jij nog wat je hebt geschreven? Dat gaat waarschijnlijk niet lukken ... DAT ZIT NAMELIJK IN HET PAARD INGEBAKKEN.


Rijden? Nooit geprobeerd, wilde ik niet ... vond en vind ik nog altijd ongepast ... al het andere ... jazeker wel ... van poetsen tot lang teugelwerk of hem effe lekker laten rennen aan een lange lijn (want dan bokte hij, omdat hij voelde dat hij aan iemand vast zat en dan durfde hij voluit te gaan). Voor mij was dit op het laatst zoals vele konijntjes gehouden worden, kooidieren ... zo nu en dan eventjes uit het hok ... god wat hebben ze het dan toch leuk hé?

muriel schreef op dinsdag 14 december 2010, 10:02:


Ik ben het helemaal met je eens, Muriel, en ik vind het zonde om in je tekst te moeten knippen!

joop schreef op dinsdag 14 december 2010, 18:42:


Ik heb het niet gelezen, Letje, nog niet ... maar wil wel ongelezen zeggen ... PLUS wat is de kwaliteit van leven als je een paard op een dergelijke manier in leven moet houden. Je laat in leven hé omdat jij wilt dat het in leven blijft. Ik heb door dit topic weer eens in mijn foto-albums zitten bladeren en ik word er niet vrolijk van ... ik zie op iedere foto een fantastisch mooi paard maar de ogen zijn leeg, de hele uitdrukking (lichaamshouding) is leeg en gelaten. Wat houd je dan in leven, maar vooral de vraag ... waarom? Misschien sla ik de plank volledig mis hoor, kan makkelijk ... maar wat doet het met het dier als hij door soortgenoten wordt afgewezen ... wat doet het met zijn trots, zijn waardigheid? Misschien weer veel te veel menselijke eigenschappen die je toe dicht, maar ik weet het niet. Ik heb fantastische foto's, maar als je iets verder kijkt dan de neus lang is ... zie ik een zwak aftreksel van wat ooit een machtige hengst had moeten zijn!

Aafke schreef op dinsdag 14 december 2010, 21:17:


Toen ik ze voor het eerst zag in hun schijthokken vol stront op het kale beton, uitgemergeld, verwaarloosd en ik zag hoe die kerel ze benaderde als het hok open ging (eerst voluit slaan met een touw en daarna vastgrijpen aan het halster wat ze dag en nacht om hadden), heb ik samen met mijn dochter besloten ... wat er ook mag gebeuren, die paarden halen wij daar weg! Euthanasie is diezelfde dag nog door onze DA ter sprake gebracht, maar eerst die wonden en goed te vreten geven en daarna ... uitzoeken wat er mis is.
Overigens heeft de oproep om deze, toen nog, hengsten te redden hier op PN gestaan hé ... en daarnaast zo'n beetje op ieder paardenforum werd er over gesproken ... ik ben wel de enige geweest die die dieren binnen afzienbare tijd weggehaald heeft.


Ingenioso was aan beide ogen blind ... ik heb het hier geloof ik zelfs gemeld. Hij is vorig jaar december onderzocht door een specialist ... netvliesloslating aan beide ogen. Oorzaak: trauma (dus meppen) of genetisch. Niet te opereren. Geconstateerde blindheid 100%-95% ... dus zeg maar: volledig blind.

Maar genoeg over Ingenioso ... deze merrie is een heel ander verhaal, hoop ik. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar de oplossingen die men aandraagt om dit paard te helpen en zou het fantastisch vinden als mensen ook daadwerkelijk gaan helpen in plaats van wat tips en trucs op het internet plaatsen. Dus alsjeblieft niet zoals bij Nolasco en Ingenioso veel woorden typen, maar handelen!

joop schreef op woensdag 15 december 2010, 11:11:


Ik durf nog wel wat verder te gaan ... degene die besloten heeft Ingenioso vanuit Spanje naar Nederland te halen heeft, laten we veronderstellen uit onwetendheid, het dier de nek omgedraaid. Die zogenaamde reddingsactie was voor persoonlijke eer en glorie en het dier werd geëxploiteerd, ter dekking aangeboden en voor geldinzamelingsacties via internet gebruikt. Ik heb beeldmateriaal van Ingenioso toen hij nog eenzaam en alleen (een hengst wordt vaak zo gehouden) op een weidje stond in Spanje (en ja, ik weet die Spanjaarden zijn ook geen lieverdjes) ... hij was machtig en groot ... niet te vergelijken met de foto's die ik van hem heb ... ja, je zou zelfs zeggen een heel ander paard. Hij werd uit zijn vertrouwde omgeving gehaald, op transport gezet (ik heb de transporteur gesproken en die kon zich deze hengst nog bijzonder goed herinneren ... niet best) en in Nederland is het geleur met hem begonnen, tot hij uiteindelijk bij iemand kwam die hem meer slaag dan vreten heeft gegeven ... DAT heeft het dier, in mijn ogen, onherstelbaar beschadigd. Ik heb hier diverse kerels ontvangen, die dagelijks beroepsmatig met paarden omgaan ... allen waren sprakeloos en ik heb zelfs grote, stoere volwassen cowboys zien breken (dus niks softe sector of types) en als een klein kind bij dit paard zien staan huilen ... ik riep niet voor niets: je moet dit paard meegemaakt hebben ...
Als je alle shit van het paard loslaat, als je alle ellende aan de kant schuift en alleen maar kijkt en ervaart ... dan geeft het dier zelf de weg aan ... dan kun je uiteindelijk niets anders dan met veel respect en zorg antwoord geven ... Iedereen mag mij een "moordenaar" noemen, dat is in mijn ogen niets meer dan een mening van iemand die niet gehinderd wordt door enige kennis over mij en het paard in kwestie.
Zullen we nu weer terug gaan naar de merrie? Ander paard, andere situatie en misschien wel een heel andere weg te bewandelen?

angelique hage schreef op donderdag 16 december 2010, 15:44:


Gigantische mega-knip moeten doen ...
Lieve, lieve Angelique ... met de aankomende kerst in het achterhoofd (let it snow ...), zeg ik tegen jou ... let it go, let it go ...
Ik ben zelf op dit topic gedoken om voor eens en voor altijd af te rekenen met de suggestie dat het dier "opgeruimd" is omdat hij in de weg stond, dat ik er geen zin meer in zou hebben, dat ik het uit onkunde zou hebben gedaan etc. etc. Je zou er bijna hilarisch om gaan lachen als je weet hoe ik woon ... tjonge, wat stond dat dier in de weg! Niets was zo simpel geweest om hem tot z'n 30ste te houden hoe hij stond, grote oogkleppen op doen ... gewoon een 15 kilo hooi iedere dag naar binnen schuiven, ach ... loopt paardje weer een wondje op ... kwak ik er toch gewoon wat groene klei op ... beetje poetsen, beetje tuttelen, vlechtjes maken ... nee, hij had zo 100 kunnen worden. Fantastisch leven toch, als je niet verder kijkt dan je neus lang is? Dusssss .... laat lekker gaan. Als Piet echt zo begaan was geweest en zich er niet bij neergelegd heeft (whatever that may be), dan was het verhaal toch anders afgelopen dan een simpele opmerking, zonder ruggespraak: "we stoppen met het vervolgverhaal blabla ..." en als hij dan vanaf het begin zo eager was geweest om voor dit dier wat te betekenen waarom dan niet reageren op de hulpkreet die HIER op dit forum heeft gestaan. Zware woorden hoor ... betrokken, niet neerleggen etc. etc. ... maar weet je ik geloof niet zo in woorden, ik meet in daden. Dan nog was de uitkomst hetzelfde gebleven, want ik was na heel lang wikken en wegen, observeren en raadplegen, uiteindelijk toch op dezelfde conclusie uitgekomen. Ik heb genoeg eigen kennis om eventueel gebrek aan kennis of kunde mij mezelf te erkennen en voel me absoluut nooit te groot of te sterk of te stoer om de hulp van anderen in te roepen, maar ik ga mijn verantwoordelijkheden ook niet uit de weg en schuif die nooit op anderen af ... je gaat voor problemen staan en je verschuilt je er niet achter! De rest is allemaal geschiedenis ...

Maar kunnen we nu terug naar deze merrie ... heel ander verhaal, heel andere achtergrond ... dus als ik het mag geloven ... appeltje-eitje, toch? Dus Piet, werp je op die merrie ... die is al gewend om ruiters op haar rug te dragen en volledig opgeleid ... twee vingers in de neus en gaan met die banaan! Kun je daarna mij weer onder de neus wrijven "zie je wel!" ... beetje appels met peren vergelijken, maar daar zie ik je wel voor aan. Succes!