Er is al zoveel over gezegd en er is als je het paard niet persoonlijk kent is er helemaal niets over te zeggen.

Ik zelf ben gedeeltelijk ervaringsdeskundige wij hebben namelijk een nachtblind paard. Mijn merrie is van geboorte af (ze is nu 18 en hebben haar bijna 8 jaar) zodra de schemering invalt dus compleet blind en overdag is zij een paard net als alle andere.
Vreemd genoeg heeft niemand het ooit opgemerkt in al die jaren voor dat zij van ons was en op meerdere plaatsen gestaan heeft. Dit geeft maar aan hoe weinig mensen in het donker nog bij hun paard langs gaan en hoe goed vaak paarden nog de rituelen op gehoor, reuk en gewoonte doen zodat het niet eens direct opvalt.

In de praktijk betekend dit dat zij op een veilige kleinere locatie naast mijn slaapkamerraam staat met haar dochter zodra de schemer in valt. Op de weide is te gevaarlijk als de rest al rustig verder trekt kan zij niet goed volgen waarheen en raakt in paniek, ze gaat zonder dat ze het beseft niet opzij voor een ranghogere en krijgt dan flink klappen want medelijden is over het algemeen een disney begrip bij paarden. Ze graast niet staat stokstijf stil en probeert constant alle geluiden te lokaliseren waar is iedereen en wat doen ze. Door het niet goed en rustig de tijd nemen met het eten is ze moeilijk op gewicht te houden en een schuilstal gaat ze niet in. Sinds wij haar s'avonds apart zijn gaan zetten met haar dochter (intussen al weer 6 jaar) gaat het goed. Dus de dochter moet zich schikken voor het welzijn van moeder. Nu hebben ze een flink stuk met eigen schuilstal snachts maar het is een hoop management. En toch gaat het heel soms nog mis, afgelopen zaterdagavond 21.00 door de draden alles er achter aan want ijzeren palen omgelopen alle draden en lint eraf . Was waarschijnlijk wat vuurwerk gegooid ver weg enkel het effekt bij een blind paard is vaak wat heftiger dan bij een ander paard.

Wij hebben het hier heel goed onder controle, het is een klein paardje stokmaat 1.10 meter een dochter die altijd heel tolerant is en rustig van aard en alles in eigen hand geen wisselende groepen, zelfde rituelen en het wordt altijd weer licht.
Ik heb een tijd lang ze een loopstal gezet met tot laat het licht aan om haar dag wat langer te maken in de winter. Het is een heel gelukkige pony, mocht zij 24 uur per dag blind zijn geweest dan had ik mogelijk een andere beslissing genomen echter je hoort ook wel succes verhalen van blinde paarden. Iedere situatie is anders en ieder paard is anders.

Wie beweert dat het met trainen en clickeren eenvoudig te hanteren heeft nog nooit van zijn leven een blind paard gehad. Dat je met een geluidsignaal beter dingen kan aanleren geloof ik graag maar zodra jij wegloopt met je "clicker" is het paard weer aan zichzelf en zijn angsten overgeleverd en alleen een heel goed maatje is dan zijn/haar enige houvast.

Koen Theys schreef op maandag 13 december 2010, 20:09:


Beste Koen,

Ik heb verteld hoe wij al jaren omgaan met een paard dat periodes blind is en in ons geval is dat een maatje die haar/hem begeleidt. Blinde paarden zijn over het algemeen totaal niet moeilijk in de omgang met mensen ik kan ook alles doen zonder probleem de merrie vertrouwd mij "blindelings" als ik haar begeleid of met stem commando's geef bij drempels, obstakels etc. Sterker nog als ze niets zien geven ze zich volledig aan jouw over. Vandaar dat men vroeger nog wel een paard een deken over het hoofd deed bij trailerladen (niet dat ik dit goed praat natuurlijk)

Dit is ook mijn ervaring bij oudere paarden in b.v. paardenkamp soest waar jarenlang blinde paarden hebben gewoond echter altijd met een rustig maatje met desnoods een belletje om waar ze altijd dicht bij in de buurt blijven. Ik heb de clicker trainingsprogramma van Iggy door Piet gelezen op zijn site en ik heb werkelijk geen idee hoe je denkt een paard te gaan trainen dat hij rustig blijft als jij niet in de buurt bent. Heeft niks met afkraken van clickertraining te maken ik heb me redelijk verdiept in de clickermethode maar een wondermiddel dat alles oplost geloof ik zeker niet.
Blijft mijn vraag hoe wil je een blind paard beletten niet in paniek te raken als jij niet in de buurt ben dmv clickeren en er gebeurd iets.

Piet schreef op dinsdag 14 december 2010, 7:31:

Beste Piet,

Ik geloof dat wij elkaar nog steeds niet helemaal begrijpen.


Je hebt Iggy dus nooit in paniek gezien en geen enkel blind paard reageert hetzelfde zoals geen enkel paard hetzelfde is. Of je een bloedpaard hebt of een paard met oorsprong van meer noordelijkere rassen maakt wel een heel groot verschil mbt het vluchtgedrag. De noordelijke oerrassen zijn minder geneigd tot vluchten en meer tot staken en aanvallen aangezien dat de beste overlevingskans was in moeras en bos gebied, de steppenpaarden moeten het meer van de snelle vlucht hebben.



Is trouwens geen intolerant paard en geen grote kudde, is gewoon kuddegedrag waarbij een paard niet de lichaamstaal signalen opvangt van de andere paarden en daarom in een hogere fase van waarschuwing valt. Mijn hond heeft een hangend oor een spiertje dat niet goed werkt waarschijnlijk ik heb al vele malen van kynologen gehoord dat andere honden vaak raar op haar reageren in eerste instantie omdat zij door dat oor een tegenstrijdige signaal afgeeft.


Natuurlijk gedrag van een paard is bij schrikken een klein sprintje trekken en van een gepaste afstand omdraaien en kijken waarvoor ze zijn geschrokken, staan ze een stukje verderop met elkaar een beetje te blazen. Het gaat dus niet om het paard te leren om b.v. een paard over een zeil te lopen, zo wie zo niet als je "aan het werk bent" maar juist b.v. midden in de nacht als jij in je bed ligt en er komt een zwervende hond de paddock in, er waait een tak het terein op alle paarden trekken een kort sprintje en staan weer stil. De blinde schiet de verkeerde kant en gaat dwars door de omheining en is direct zijn orientatie kwijt van waar hij stond. Om die reden worden blinde paarden die "prima" functioneren vaak op stal gehouden of in een hele kleine paddock met houten afrastering en weinig impulsen om af en toe er uit gehaald te worden om rijden of te wandelen/lang teugel werk etc. Of dat nu zo een mooi leven is blijft de vraag.

Een paard leren om als hij schrikt door iets onverwachts (dus niet een enge oefening uitvoeren) en hij is alleen om dan naar een veilige plek te lopen kan ik me helemaal niets bij voorstellen Ik heb vroeger veel met bereden politie samen gereden en mijn werkgever indertijd kocht de "oudere" politiepaarden als buitenritpaarden voor zijn manege. Er is een groot verschil tussen wanneer de paarden on the job zijn en dus weten dat er spektakel te verwachten is of op een ontspannen buitenrit of in de wei staan er gebeurd iets dan schrikken ze net als ieder ander paard.

zolang jij gif strooit zullen de uilen hoop ik ook nooit komen. In ieder geval ben je weer heel snel van ze af met vergiftigde muizen.

Het is niet onaardig bedoeld en ik vermoed dat je je het niet beseft maar het gif dat je strooit eindigt niet bij de muizen. Katten, uilen, dassen, vossen, marters etc. sterven door het eten van de makkelijk te vangen want door gif verzwakte muizen. Neem alsjeblieft een muizenjagende kat en stop met dat gif.

Hoe zeker is het dat zij hb heeft.

Wellicht is het een idee om met je dierenarts te bespreken of ze Neutradex mag hebben tegen de verzuring van de spieren. Wij hebben hier hele goede ervaringen mee met pony die heel stijf en stram was na hb. Van pijn kunnen ze ook erg vermageren en mischien is een gedeelte van het afvallen spieratrofie. Wellicht kan je haar een gedeelte van de dag alleen zetten met haar voer en dikke warme ligplaats. Mischien dat zij door verslechtering van haar gesteldheid geen kracht meer heeft om haar voer op te eisen bij de dominantere ijslander. Laat haar liggen zo veel als ze wilt om krachten te sparen. Spierbevangenheid symptomen kunnen soms heel erg lijken op hb enkel de behandeling is anders.
Heel lastig als ze beide mocht hebben zoals onze pony.

Het is hier vloeken in de kerk maar wij hebben in de winter een dikke warme deken opgedaan bij de pony die stijf en stram was omdat ze amper liep en bij koude sneeuw en regen op haar lendenen achteruitgang zagen.

De band wordt visueel aangeleerd dus de witte vlaggetjes geven grens aan en hond leert niet voorbij de vlaggetjes te gaan waaronder de draad ingegraven is. Later worden de vlaggetjes weggehaald en soms laten mensen ze staan. Of het een blind paard in paniek afremt vraag ik me af ik denk eerder dat je straft of het moment dat ze eigenlijk gerustgesteld moet worden. Mij lijkt het meer verstandig om een afrastering te kiezen van breekbaar band dat heel erg op spanning staat of het rubbere band wat door ts geopperd werd en dan te zorgen dat ze op een plek staat waar ze als ze uitbreekt veilig staat dus een weiland in een groter weiland. Dus niet uitkomend op een erf met obstakels of de weg etc.
Een blind paard gaat vaak stokstijf stilstaan om zich te orrienteren als ze niet weten waar ze zich bevinden enkel als ze de indruk krijgt dat ze achtervolgd wordt of er iets aan hem/haar blijft hangen blijven ze rennen.

Wij hebben breed schrikdraadband aan connectoren die er afspringen bij druk en geen stroom erop bij de nachtblinde merrie s,nachts als zij daar met haar maatje in de paddock staat. Bij paniek schieten ze toch wel door de schok heen en versterkt enkel maar het angst gevoel. De panels en tpost zoals op de website van blindhorse wordt besproken hebben wij ook maar om daar een grote weide/paddock mee af te zetten wordt een kostbare bedoeling.

jan seykens schreef op zaterdag 18 december 2010, 13:36:


laat peter het maar niet horen ....

Anders om kan het ook ik heb een contract getekend dat ik nooit de fokker/eigenaar aansprakelijk zou stellen voor problemen die ik met het paard mogelijk zou krijgen.
Ik heb het paard gratis opgehaald en als er een zwaar contract aan had gezeten had ik het niet gedaan. Ik haal een paard met een probleem op waarvan de oude eigenaar geen zorg meer wilt (in dit geval was paard naar slager gegaan ivm moeilijk verkoopbaar in deze markt en niet het paard de handel in willen schuiven).

Ik steek tijd, energie, onderhoud en medische zorg in het paard dan wil ik niet een oud eigenaar over mijn schouder mee hebben kijken. Als wij hadden gevonden dat na onderzoek had gebleken dat het paard veel pijn had dan was het ingeslapen ik vind niet dat ik dat met de vorige eigenaar had moeten bediscussieren en gelukkig hadden zij dezelfde insteek. Als je zeggenschap wil houden moet je ook de kosten meedragen zodra hij hier het erf op komt is het mijn paard en bepaal ik hoe en wanneer hij behandeld wordt en wat ermee gebeurd anders moet je hem niet wegdoen. Dat ik de oude eigenaren op de hoogte houd is een ander verhaal en het gaat supergoed met hem dus dat maakt het makkelijker.
Je kan in hele vervelende situaties komen als je het niet zo strikt houdt.

Ik had de da hier zaterdag op bezoek vanwege een paard dat waarschijnlijk uitgegleden was (terwijl amper ijs hier op de weilanden) en zichzelf een mooie jaap had bezorgd in zijn been. Ze hadden het verschrikkelijk druk op het moment. Ik vroeg wat de meest voorkomende problemen waren op dit moment. Blessures van uitglijden etc. was veel minder dat ze hadden gedacht hoofdzaak was koliek door te weinig en te koud drinken en hoefzweren.

Bij de paarden die geen verwarmde waterbak hebbenbreek ik 3x daag het ijs daarnaast bied ik s'ochtends en 's avonds heel laat als ik het ijs nog moet breken een emmer lauw water aan om de mogelijk eerste gulzige dorst te lessen. Hier hebben ze nog weidegang naast hooi maar drinken toch nog redelijk veel. Niet verwonderlijk drinkt mijn lacterende merrie toch zo ongeveer 50-60 liter per dag. Wel is er een groot verschil te zien tussen mijn paarden welke meer en minder drinken.