Aafke schreef op dinsdag 14 december 2010, 21:17:


Toen ik ze voor het eerst zag in hun schijthokken vol stront op het kale beton, uitgemergeld, verwaarloosd en ik zag hoe die kerel ze benaderde als het hok open ging (eerst voluit slaan met een touw en daarna vastgrijpen aan het halster wat ze dag en nacht om hadden), heb ik samen met mijn dochter besloten ... wat er ook mag gebeuren, die paarden halen wij daar weg! Euthanasie is diezelfde dag nog door onze DA ter sprake gebracht, maar eerst die wonden en goed te vreten geven en daarna ... uitzoeken wat er mis is.
Overigens heeft de oproep om deze, toen nog, hengsten te redden hier op PN gestaan hé ... en daarnaast zo'n beetje op ieder paardenforum werd er over gesproken ... ik ben wel de enige geweest die die dieren binnen afzienbare tijd weggehaald heeft.


Ingenioso was aan beide ogen blind ... ik heb het hier geloof ik zelfs gemeld. Hij is vorig jaar december onderzocht door een specialist ... netvliesloslating aan beide ogen. Oorzaak: trauma (dus meppen) of genetisch. Niet te opereren. Geconstateerde blindheid 100%-95% ... dus zeg maar: volledig blind.

Maar genoeg over Ingenioso ... deze merrie is een heel ander verhaal, hoop ik. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar de oplossingen die men aandraagt om dit paard te helpen en zou het fantastisch vinden als mensen ook daadwerkelijk gaan helpen in plaats van wat tips en trucs op het internet plaatsen. Dus alsjeblieft niet zoals bij Nolasco en Ingenioso veel woorden typen, maar handelen!

joop schreef op woensdag 15 december 2010, 11:11:


Ik durf nog wel wat verder te gaan ... degene die besloten heeft Ingenioso vanuit Spanje naar Nederland te halen heeft, laten we veronderstellen uit onwetendheid, het dier de nek omgedraaid. Die zogenaamde reddingsactie was voor persoonlijke eer en glorie en het dier werd geëxploiteerd, ter dekking aangeboden en voor geldinzamelingsacties via internet gebruikt. Ik heb beeldmateriaal van Ingenioso toen hij nog eenzaam en alleen (een hengst wordt vaak zo gehouden) op een weidje stond in Spanje (en ja, ik weet die Spanjaarden zijn ook geen lieverdjes) ... hij was machtig en groot ... niet te vergelijken met de foto's die ik van hem heb ... ja, je zou zelfs zeggen een heel ander paard. Hij werd uit zijn vertrouwde omgeving gehaald, op transport gezet (ik heb de transporteur gesproken en die kon zich deze hengst nog bijzonder goed herinneren ... niet best) en in Nederland is het geleur met hem begonnen, tot hij uiteindelijk bij iemand kwam die hem meer slaag dan vreten heeft gegeven ... DAT heeft het dier, in mijn ogen, onherstelbaar beschadigd. Ik heb hier diverse kerels ontvangen, die dagelijks beroepsmatig met paarden omgaan ... allen waren sprakeloos en ik heb zelfs grote, stoere volwassen cowboys zien breken (dus niks softe sector of types) en als een klein kind bij dit paard zien staan huilen ... ik riep niet voor niets: je moet dit paard meegemaakt hebben ...
Als je alle shit van het paard loslaat, als je alle ellende aan de kant schuift en alleen maar kijkt en ervaart ... dan geeft het dier zelf de weg aan ... dan kun je uiteindelijk niets anders dan met veel respect en zorg antwoord geven ... Iedereen mag mij een "moordenaar" noemen, dat is in mijn ogen niets meer dan een mening van iemand die niet gehinderd wordt door enige kennis over mij en het paard in kwestie.
Zullen we nu weer terug gaan naar de merrie? Ander paard, andere situatie en misschien wel een heel andere weg te bewandelen?

angelique hage schreef op donderdag 16 december 2010, 15:44:


Gigantische mega-knip moeten doen ...
Lieve, lieve Angelique ... met de aankomende kerst in het achterhoofd (let it snow ...), zeg ik tegen jou ... let it go, let it go ...
Ik ben zelf op dit topic gedoken om voor eens en voor altijd af te rekenen met de suggestie dat het dier "opgeruimd" is omdat hij in de weg stond, dat ik er geen zin meer in zou hebben, dat ik het uit onkunde zou hebben gedaan etc. etc. Je zou er bijna hilarisch om gaan lachen als je weet hoe ik woon ... tjonge, wat stond dat dier in de weg! Niets was zo simpel geweest om hem tot z'n 30ste te houden hoe hij stond, grote oogkleppen op doen ... gewoon een 15 kilo hooi iedere dag naar binnen schuiven, ach ... loopt paardje weer een wondje op ... kwak ik er toch gewoon wat groene klei op ... beetje poetsen, beetje tuttelen, vlechtjes maken ... nee, hij had zo 100 kunnen worden. Fantastisch leven toch, als je niet verder kijkt dan je neus lang is? Dusssss .... laat lekker gaan. Als Piet echt zo begaan was geweest en zich er niet bij neergelegd heeft (whatever that may be), dan was het verhaal toch anders afgelopen dan een simpele opmerking, zonder ruggespraak: "we stoppen met het vervolgverhaal blabla ..." en als hij dan vanaf het begin zo eager was geweest om voor dit dier wat te betekenen waarom dan niet reageren op de hulpkreet die HIER op dit forum heeft gestaan. Zware woorden hoor ... betrokken, niet neerleggen etc. etc. ... maar weet je ik geloof niet zo in woorden, ik meet in daden. Dan nog was de uitkomst hetzelfde gebleven, want ik was na heel lang wikken en wegen, observeren en raadplegen, uiteindelijk toch op dezelfde conclusie uitgekomen. Ik heb genoeg eigen kennis om eventueel gebrek aan kennis of kunde mij mezelf te erkennen en voel me absoluut nooit te groot of te sterk of te stoer om de hulp van anderen in te roepen, maar ik ga mijn verantwoordelijkheden ook niet uit de weg en schuif die nooit op anderen af ... je gaat voor problemen staan en je verschuilt je er niet achter! De rest is allemaal geschiedenis ...

Maar kunnen we nu terug naar deze merrie ... heel ander verhaal, heel andere achtergrond ... dus als ik het mag geloven ... appeltje-eitje, toch? Dus Piet, werp je op die merrie ... die is al gewend om ruiters op haar rug te dragen en volledig opgeleid ... twee vingers in de neus en gaan met die banaan! Kun je daarna mij weer onder de neus wrijven "zie je wel!" ... beetje appels met peren vergelijken, maar daar zie ik je wel voor aan. Succes!