Soraya schreef:
Als je toch niet wilt dat hij er steeds doorheen loopt, is het dan een idee om het schuilhok af te zetten? (dat hij dus niet door het maanlandschap hoeft want hij kan zijn schuilhok toch niet in).
Ik zou liever hebben dat mijn paard niet kan schuilen maar wel in de rest van de wei loopt.
Dan dat hij kan schuilen maar

Ik ben daar niet echt akkoord mee. Ik voel mij veel beter als ik weet dat ze kunnen schuilen. Als ze echt willen kunnen ze wel bewegen. Als je ze verplicht om zonder een mogelijkheid tot schuilen te staan buiten weet je ook niet hoeveel ze bewegen over een hobbel de bobbel bevroren wei. Beter idee, geef hun hooi of een gedeelte buiten want daar gaan ze echt over dat moeilijk stuk voor en lopen het zo min of meer terug plat.
grtjes
Myr

@Koen, anderhalf uur te laat maar toch nog een hip hip hoera voor je verjaardag.
Myr

Een vriendin belde gisteren dat Mystery, haar 39j oude paard niet meer recht kon. Hij was haar eerste paard ooit geweest. Hij was een grote stoere sterke man en had een speciaal plaatsje in mijn hart omdat hij jaren geleden mij leerde rijden. 100% softy met kinderen maar speelde met de voeten van een volwassene als hij daar de kans toe kreeg. Hij lag al een hele tijd neer en was door de artrose te stram om nog recht te raken.Yas en ik zijn de auto ingesprongen en er naartoe gereden. Hij had zware pijnstilling gekregen om te zien of hij dan nog recht zou raken. Hij zat geleund tegen de wand van de stal gesteund met balen stro en verschillende warme dekens op hem en was nog zo alert! Hij nam zelfs nog een hapje slobber en knabbelde enkele wortels al moest hij zoeken waar er nog tanden te vinden waren hiervoor. Hij hinnikte nog naar zijn maatjes buiten en riep op zijn baasje toen ze ons naar de auto bracht. Hij is nadien nog éénmaal rechtgeraakt maar weer gevallen en om 22u hebben ze hem laten inslapen. Aan de dood wen je nooit, het blijft pijn doen!
Grtjes

Bedankt iedereen!

Nee Koen hij stond in Putte Kapelle op privédomein in een groepje eigen paarden van de eigenares. Hij was haar eerste schoolpaard maar mocht na het eerste jaar naar huis. Die paarden moeten echt alles kunnen en daar voldeed hij niet aan. Zij deed haar jaren uit met een ander paard dat helaas vorig jaar aan plotse koliek op 20j leeftijd stierf. Yas heeft ze in haar tienerjaren echt afgeraden om nog maar te denken aan die opleiding omdat het een ongelooflijke harde wereld was. Misschien is dat de dag van vandaag ook al anders, ik weet het niet en ik wil het eigenlijk niet weten. Mys heeft een goed leven gehad, dat weet ik wel zeker!

Grtjes

Toen ik gisteren van hem wegging dacht ik aan de tekst uit een oud liedje:

"Het afscheid deed minder pijn dan ik had gedacht........
maar de na pijn moet nog komen vanavond of vannacht..."

Gelukkig is zijn pijn nu over maar ik wenste dat ik meer wist over wat een dier denkt, voelt en ervaart als hij in een dergelijke situatie komt.

Alle steun gaat uit naar zijn vriendin wiens leven hij zoveel jaren deelde!
Bedankt
Myr

Bedankt iedereen!

Ja Katrien sommige dingen hebben tijd nodig. Hou je.

Myr

@Danielle, die ouwe reus heeft nog wel even zijn handen (hoeven) vol aan de opvoeding van jouw puberpaard en heeft dus geen tijd om op de sukkel te gaan hoor
Grtjes
Myr

hé Ik heb ne gevaarlijke (lees "watje ") Amerikaanse stafford en ik vond een paardendeken voor honden maar met zelfde sluitingen en zo in fleece in een paardenwinkel. Heb er dan zelf nog eentje nagemaakt en eindelijk zit ze niet meer te bibberen op de wei. Dat is echt een kou-kleum maar zit idd altijd voor de kachel en heeft ook maar een dun velletje vacht.
Myr

Een gezond en vreugdevol jaar gewenst voor iedereen en voor onze geliefde viervoeters.

Het is idd altijd een heel pijnlijke zaak wanneer je een dier moet afgeven. Bij poezen heb je ook vaak dat ze niet meer thuis komen en je nooit te weten komt wat er gebeurd is. Sterkte!
Myr

IK zie te vaak dat mensen "vallen" voor een paard, maar de klik is er niet en die mensen dachten van wel. Het klikt van 1 kant en dat is geen klik.

Ja Nils ik denk dat je daar gelijk in hebt maar dat heeft dan weer met beetje onkunde te maken. Je eerste paard bijvoorbeeld. Ik denk dat het ook mij zo gegaan is terwijl ik toch niet zo een kersverse paardenliefhebster was. Nooit zou ik op die manier nog een paard kopen wat niet wil zeggen dat ik geen band heb met mijn dier. Ik geloof dan weer dat zij niet voor niets op mijn pad kwam en al droom ik nog steeds van een ongecompliceerd karaktertje ben ik blij dat ze bij mij is. Ze hoeft nooit meer aan te passen aan iemand anders. Als ik er aan denk dat die haar in het begin ook niet zouden begrijpen of het geduld niet zouden hebben haar te doorgronden breekt mijn hart. Niet dat het mij zo vanzelfsprekend lukte maar ik meende het wel eerlijk en ik bleef betrouwbaar. Nu niet denken dat ze het karakter van een wilde hengst heeft hoor want eigenlijk is het een heel braaf beest alleen heel erg afstandelijk en niet tot vriendschap bereid. Zelf ben ik sociaal geaard en ik begreep niet waarom zij niet bij mij wilde zijn. Ik heb verscheidene voorvalletjes met haar gehad en wat mij het ergste frustreerde was dat zij me telkens liet stikken en echt wegliep terwijl ons andere paard gewoon terug komt kijken waar je bent. Ik heb me heel lang niet aanvaard gevoeld door haar maar dat is gelukkig wel in orde.
grtjes

Ja Will, heel veel gelijkenis met wat je verteld. Ik krijg in mijn leven blijkbaar telkens opnieuw te maken met introverte (niet het autisme zoals men dikwijls bedoelt bij koudbloeden want zij is erg temperamentvol en heel gevoelig) persoonlijkheden zowel bij mensen als bij dieren. Heeft wel in het begin traantjes gegeven. Amar daarentegen is het tegenovergestelde. Die gaat als een hondje aan je voeten liggen bij wijze van spreken. Liske heb ik van ver een enkele keer zien liggen. Nu na 4j kan ik ze naar me toe laten komen met wat denk je, een koekje als beloning, om haar halster om te doen en ben ik daar stikgelukkig om. Voor de rest, die loopt je heel zeker nooit omver, trapt nooit, hapt nooit en verandert gewoon in een wassen beeld als het haar niet aanstaat. Laatst bij het ontwormen, wassen beeld zoals ik zei, niks mimiek, wil geen koekje, geen hooi al stop ik het tussen haar tanden maar als ik haar loslaat puf de ganse kwak er uit. Ik ga dan ook heel bewust met haar om, mijn eigen extraverte karakter bewust temperend terwijl dat bij Amar niks uitmaakt. Het is waar dat wanneer je voelt dat je iets bereikt bij die moeilijke karakters het een enorme voldoening geeft.
grtjes

Beetje opwinding dus over iets aangenaams. Bekend persoontje komt aan die meestal voert of verse inloopstal met hooi enz Dat denk ik er van maar of ik gelijk heb???
Myr

pfff Gelukkig voorbij! Heb je wel durven slapen?
grtjes

er werd de opmerking gemaakt dat het slachten van kippen, varkens, runderen en schapen even schrijnend is... SUPER opmerking! Kijk in de ogen van een varken, een koe, een schaap of een kip... De boodschap is telkens dezelfde: het zijn onze

Inderdaad een goede opmerking! Wij denken er hier ook zo over!
grtjes
Myr