Arabesk schreef op dinsdag 28 december 2010, 20:37:


Ja vreselijk en ik heb me er laatst ook schuldig aan gemaakt hihi. We hadden behendigheidstraining en de hond stond tussendoor steeds zo te bibberen. Is ook wel wat flauw, steeds rennen en stilstaan afwisselen. Dus dan maar een dom dekje voor als we stilsaan.
Verder word het dekje niet gebruikt, als hondjelief in beweging blijft heeft ze nergens last van.
Ik schaamde me kapot in de dierenwinkel, verschrikkelijk.

Groetjes Karin

Rox schreef op maandag 10 januari 2011, 18:06:


Wat je hier (friesland) veel ziet is dat er stroken gemaaid worden. Waardoor ruwweg de ene helft van de weide gemaaid is en de andere helft niet, maar dan in stroken om en om.

Idee is dan dat de vogels in die stroken vluchten kunnen en je ziet ook wel slingers in de stroken als ze een nest sparen. Op die manier kan de boer toch een gedeelte van zijn gras vroeg maaien en houden de nesten bescherming en voeding om hun heen.
Ik sta niet heel dicht in contact met boeren of vogelbescherming, maar ik hoor er wel goede berichten over. Het geeft mij iig het gevoel van een compromis en dat er over nagedacht wordt, ipv dat er gewoon rucksichtloos gemaait wordt.

Groetjes Karin

Cokky Koenst schreef op maandag 17 januari 2011, 16:39:


Waarom laat je de bekapper in maart pas komen als je hoopt dat alles weer goed gaat? Heeft het niet veel meer zin hem te bellen als hij je van dienst kan zijn met kennis en inzicht over wat er nu precies aan de hand is met de hoefwand? Wie weet is het wel een schimmelinfectie en kan je beter nu beginnen die te behandelen. En dan kun je in maart als alles weer goed gaat zelf de bekapping doen.

Groetjes Karin

Christel Provaas schreef op woensdag 19 januari 2011, 17:44:

Wat er achter de schermen gebeurd weet je nooit en ik ben het zeker niet met alles eens wat in Dogwisperer te zien is. Vooral het feit dat mensen in America zo vreselijk weinig wandelen met hun hond, ongelooflijk. Vind je het gek dat je hond raar gaat doen als hij nooit buiten komt. De prikbanden zijn ook zoiets, waardeloos.

Anyway, het hele verhaal dat je kalm en assertief moet zijn vind ik briljant. Hij leert mensen hun boosheid en frustratie los te laten en te reageren vanuit leiderschap. Dat is een goede boodschap.
In de uitzending gebruikt hij zeer acceptabele lichamelijke correcties. Hij zegt ook steeds het hoeft geen pijn te doen, je moet onderbreken wat er nu gebeurd. En als het dan later goed gaat, dan mag je liefde en affectie geven.
Belangrijk is wel, Cesar traint de hond niet in de zin van truukjes en commando's. Het gaat hem om het gedrag, leiderschap en interactie van de hond met mensen en andere dieren, niet om commando's of gehoorzaamheid. De meeste hondenscholen richten zich daar juist wel op en weten vaak niet wat ze met problemen aanmoeten.

Los van de inhoud, ik vind de manier van praten van Cesar echt vermakelijk. En zijn lijstjes van "no touch, no talk, no eyecontact" en "a dog needs exercise, disipline and affection" blijven heerlijk hangen.

Nog een paar maanden en dan mag ik ook zo'n heerlijke viervoeter in ons leven verwelkomen

Groetjes Karin

Christel Provaas schreef op donderdag 20 januari 2011, 10:15:



Jep.

Een mechelse herder. Ik wil een stoere, sportieve, slimme hond die graag samenwerkt. Eentje waarmee ik savonds ook nog over straat durf als het donker is.

Al onze dieren zijn opvangdieren en mijn hart is groot genoeg om ook een hond uit de opvang te halen. Maar ik heb toch besloten tot een pup, omdat ik graag eens begin op een manier waarop idealieter elke mens-huisdier relatie beginnen zou. Een gezond jong dier, die gezond is en ook geestelijk op de juiste manier opgegroeid. En die zijn hele leven bij zijn liefhebbende eigenaar mag blijven.
Later komen er vast ook wel weer opvangdieren. Tenslotte moet de wereld ook nog gered worden.

Groetjes Karin

Piet schreef op zondag 23 januari 2011, 12:46:

Hoi Piet

Het gedrag word wel opgeslagen, het paard weet prima welk gedrag de beloning oplevert. Alleen het gedrag brengt niet het effect wat je voor ogen hebt. Hoofd laag = beloning, dat snapt het paard. Maar het doel van het hoofd laag is rust en dat bereikt Pien met dit paard niet.

Het is een beetje het kip en het ei verhaal. Een paard brengt zijn hoofd naar beneden als teken van rust, maar dat wil niet zeggen dat hoofd laag ook per definitie rust betekend.
Het zal bij bepaalde paarden en bij bepaalde situaties vast helpen om hoofd laag te vragen om het dier te helpen om in rust te komen. Maar het is niet zo dat dit in 100% van de gevallen helpt. En de vraag is, wat doe je als je opdracht en beloning wel het gewenste plaatje opleveren (hoofd laag), maar niet die rust?

Groetjes Karin

Sandra van Bommel schreef op zondag 30 januari 2011, 11:37:

Op stage heb ik heel erg veel handpaard gereden met groene paarden. Van 2 tot 4 jaar. Om ze gewoon te maken aan training, beweging. De vierjarigen op een bepaald moment met zadeltje op om ze te laten wennen. En uiteindelijk de eerste buitenrit ook aan een touwtje, zodat de ruiter alleen gewicht is en degene op het leidpaard het jonge paard begeleid. Maar het jonge paard moet wel aan het halster mee kunnen lopen. Stoppen, stap en draf moeten bekend zijn, anders werkt het alles behalve prettig.

Alles staat of valt met een goed leidpaard. Die moet goed aan de hulpen zijn, koel in de kop en goed in staat te schakelen. Bij de eerste pogingen met een groen paard is een twede persoon mee handig, bij het ene paard om ervoor te rijden als natuurlijke rem, bij het andere paard om erachter te rijden en iets te kunnen drijven. Is na een of twee keer ook niet nodig meer. Ik vond het altijd heel leuk om te doen. Vind het een positieve en fijne manier van met de paarden bezig zijn. Ik vind het alleen langs de weg minder fijn. Gewoon door het andere verkeer, ik heb liever een bospad waarbij ik wat meer ruimte in kan nemen.

Ik heb mijn ouders met handpaardrijden wel wat onder de indruk gekregen. Zij op een bankje met uitzicht over het dal. En dan met een handpaard aan te komen, ik in snel tempo tolt, handpaard in een aardige galop. Ja, dat was wel een moment dat ze door begonnen te krijgen dat mijn paardenliefde niet zomaar een fase was en ze zelfs een piepklein beetje begrepen waarom.

Groetjes Karin

Nils Vellinga schreef op maandag 28 februari 2011, 21:47:


Dat laatste is wat ik niet anders gewend ben van de ijslanders. Die worden gedurende een week of 6 op een weiland gezet en in de gaten gehouden. Mogen ze het lekker zelf uitzoeken.
Niet dat dat altijd gaat zoals je wil. Soms is het aantal merries erg hoog, soms staan ze te kort bij de hengst om het nog wat paardwaardig te laten. Soms wordt er een paard in elkaar getrapt, diverse situaties van gehoord.
Maar hengsten zat die vanaf het begin van de zomer een clubje merries krijgt, waar hij zich weken mee mag vermaken. En dan gaan bij populaire hengsten halverwege de zomer een paar merries weg en komen er een paar nieuwe bij. Ik heb op die manier ook kennis gemaakt met hengsten die heel gezond in hun vel zaten en ik snap tot op de dag van vandaag al die stennis rondom hengsten niet. Want die hengsten stonden gewoon aan touwtjes tussen de merries te wachten op hun rit of training, buiten het dekseizoen om. Pas toen ik bij "grote paarden mensen" ging komen heb ik kennis gemaakt met het "help het is een hengst" fenomeen en me daar altijd stellig over verbaasd.

Groetjes Karin

Spirithorses schreef op dinsdag 1 maart 2011, 23:17:


Vind dit wel fijn om te lezen. Dacht altijd dat ik slomo in optima forma was. Nou kies ik er ook wel voor om niet snel te zijn, het zou best sneller kunnen. Maar ik spendeer graag voldoende tijd aan kijken, vragen, beantwoorden.
Er zijn mensen geweest die daarom maar weer een ander hebben laten komen. Mij best, ik doe het goed, of ik doe het niet.

Groetjes Karin

Anja Seijn schreef op maandag 14 maart 2011, 21:52:


Wat een onzin. Ik heb op 2 grote, bekende stoeterijen gewerkt en daar worden paarden op 4 of 5 jarige leeftijd ingereden binnen een periode van 2 maanden. In de jaren ervoor worden ze voorbereid door middel van bijvoorbeeld handpaardrijden. Na 2 maanden kan het dier stap, draf/tolt en galop, sturen remmen, met de groep mee naar buiten en alleen. Na die twee maanden gaan ze voor minsten 4 weken de weide op om alles te laten bezinken. Na de pauze pak je alles zo weer op en kun je verder waar je gestopt bent, omdat alles op een degelijke, rustige manier is gegaan.
Enige verschil is dat deze twee bedrijven niet bitloos werkten, helaas. Maar het beeld dat jij schept dat niemand behalve meneer Druppen en Jossy dit kunnen, nee Anja, daar klopt helemaal niets van.

Los daarvan zie ik in het filmpje een paard met een zeer onrustige hoofdhouding, weinig concentratie en bijzonder slecht ruggebruik. Dit is nergens voor nodig bij een jong dier, als je de juiste stappen neemt en genoeg tijd, dan kan ook een jong dier al veel meer balans in zijn doen en laten hebben. Ik vind galoperen in zo'n kleine bak ook niet slim, daarmee belast je zijn lijf veel en veel te veel.

Groeten Karin

Hoi Piet

Ik reageerde op wat ik in het filmpje zag, ik wist niet dat hij een jaar oud was. Maakt ook niet veel uit, wat ik zag, dat zag ik. Alleen maar goed als sindsdien geleerd is, maar ik snap dan niet helemaal waarom het filmpje zo bejubeld wordt.

Groetjes Karin

In navolg van Will haar Positieve Noot, hier ook een leuk berichtje. Ik zet hem in de kroeg, want hoewel ons nieuwe huisgenootje 4 benen heeft, een staart en veel haar, blaft hij ipv hinniken

Oscar woont sinds donderdag bij ons. we zijn kort geleden verhuisd en dat heeft ons tijd en ruimte voor een hond gegeven. Ik heb geen lange reistijd meer en omdat we een extra kamer in de uitbouw hebben waar de vogels nu heel soortgericht ondergebracht zijn, hebben we meer plek in huis.

Ik was op zoek naar een pup, maar het knaagde toch wel heel erg. Zoveel dieren in de opvang en dan een dure pup nemen. Voelde niet goed. Maar ja, waar vind je een goede mechelse herder, de meesten zijn verknipt voor of door "de sport". En toen vond ik Oscar, ook hij is een gevolg van die bikkelharde sportwereld. Oscar moest een stoere politiehond worden, maar hij is zo verschikkelijk lief, bijten komt gewoon niet in hem op. Dus is hij in een kennel gestopt, om er maanden niet uitgehaald te worden.
Nadat hij voor herplaatsing was afgestaan heeft hij een tijd bij iemand met veel honden gewoond. Hij blijkt heel sociaal met andere honden, terughoudend naar mensen, maar niets dramatisch. Van de wereld kent hij nog niet veel, maar hij begint wel door te krijgen dat de wereld een stuk leukere plek is dan hij dacht.

De eerste dagen zijn al heel goed gegaan en we hopen dat we Oscar het plezier in het leven helemaal terug kunnen geven. Hij heeft zijn portie wel gehad, tijd voor lol!

Ik vond het wat brutaal om hondenfoto's in het album te zetten en ik heb nog niet echt leuke kiekjes van hem. Die komen nog wel, want hij is ook nog eens zo mooi! (al zeg ik het zelf )

Groetjes Karin

Wil schreef op zaterdag 19 maart 2011, 14:53:


Hoi Wil

Op www.karinskromsnavels.nl kun je hem in het dagboek van maart vinden! Hij heeft inderdaad een mooi zwart masker en ook een iets naar het donkere neigende bruine kleur. Dat vind ik erg mooi, maar is toeval dat ie die kleur ook heeft.

Laat je weer eens weten en zien hoe het met Noppes gaat?

Groetjes Karin

Wieteke schreef op maandag 21 maart 2011, 14:41:


Een beetje postbode is wel wat gewend hoor. Ik had een praktijk in mijn ronde en ik heb heel wat pakketjes mensenpoep mogen bezorgen. Zo fijn... Zolang de pakketjes niet lek gaan is het niet zo erg hihi.

Groetjes karin