Onze shet is met de omslag naar koud weer van de ene op de andere dag stram gaan lopen. Ze heeft geen milimeter gras gegeten. Bij haar was het puur de kou die de klachten op gang bracht.
Spierverzuring? Slechte bloedsomloop? Steeds minder lopen en inmiddels nauwelijks nog een stap verzetten.
Haar hoefjes zijn bekeken en goed kort bekapt, en echt
HB lijkt ze toch (nog) niet te zijn.
We hebben haar daarom gister op pijnstiller gezet, om er beweging in te krijgen. Die stilstand komt stofwisseling en doorbloeding helemaal niet ten goede en dat moet m.i. doorbroken worden.
Zelfs met pijnstiller weigerde ze te lopen, maar op zand hebben we aangedrongen. Ieder klein rondje ging beter. En uiteindelijk zijn we een stuk gaan wandelen, waarbij ze zelfs af en toe zelfstandig aandraafde.
Dan zie je dat de herinnering aan en angst voor pijn ook een meetellende factor is.
We houden deze pijnstilling en verplichte beweging nu even aan en dan afbouwen en kijken wat het doet.
Het blijft een puzzel. Als ik spierverzuring (maar is het dat??) combineer met de hyperglykemie die ze vorige winter gehad heeft, dan zou je zeggen dat deze pony bij kou juist suikers nodig heeft? Dat pleit voor het - in ogen van een eigenaar van een
HB gevoelig paard griezelige - geven van bijvoorbeeld granen (wat dan de minst bewerkte versie van koolhydraten is).
En ja, omdat de kou zo duidelijk de trigger was heeft ze bij tempteraturen onder nul (onder het motto baat het niet dan schaadt het niet) een deken op en is ze ten tijde van de sneeuwbuien in de schuilstal gezet. En omdat de doorbloeding van benen en hoeven zo belangrijk is krijg ik eerlijk gezegd zelfs nog de neiging om beenwarmers voor haar te (laten) breien.
Warboel
