Cindy Helms schreef op vrijdag 7 januari 2011, 8:44:


Leeftijd heeft bij mij wel degelijk een rol gespeeld hoe ik tegen dingen in het leven aan ging kijken.

Wat ik dacht, wat ik wilde, mijn dromen toen ik 24 was, en de realistische mogelijkheden lagen zo totaal anders, dan wat ik er nu van denk. Het leven geeft je leuke en fijne dingen waar je van leert, het geeft je ook vreselijk ongelooflijke en pijnvolle dingen waar je mee moet dealen.

Het is karakter vormend, en wat je met de belevenissen doet, hoe je het opvat en of je ongeschonden uit de centrifuge van 'Life' komt, dat verschilt voor iedereen.

Toen ik 24 was was ik O zo bang van paarden en tot op zekere hoogte ook van honden ... dacht dat ik mijn hele leven gewoon in Nederland zou wonen.

Wat mijn beesten en mijn leefomgeving nu spiegelen is een heel ander beeld dan dat van al die jaren geleden ... maar wel veel beter voor mij.

Jong of oud versus de ervaring van gebeurtenissen daar zit inderdaad niet zoveel verschil in, alleen hebben wij oudjes (en dat wel met een ) er al wat meer jaren met gebeurtenissen opzitten, dat valt niet te ontkennen. Of we er altijd van geleerd hebben valt ook nog te bezien, maar hey, ik wil het nog wel zo'n 42 jaar of zo proberen, er is nog zoooo veel te doen. En allemaal zo veel makkelijker nu, mobiele telefoons, internet ...joeppiee..! De hele wereld op je stoep.

Ja Cindy daar heb je ook gelijk in. Maar moet toch toegeven dat ik als ik in de spiegel kijk toch soms wel schrik, want ik voel me dus nog wel 18 met alle hoop en moed en levenslust die daarbij horen. Spiegeltje aan de wand denkt daar anders over...

Kijk ik ben 7 jaar na de oorlog geboren en dat maakt ook wel een verschil, de 'jeugd van tegenwoordig' als we deze oude uitdrukking mogen gebruiken, heeft veel meer kansen,
kan veel makkelijker bij kennis, kan veel makkelijker en vaker reizen, velen hebben meer geld en mogelijkheden tot hun beschikking. Het hele alternatieve gebeuren en kennis stonden nog in de kinderschoenen, wij moesten doen wat er gezegd werd, en de ouders waren altijd de baas. Op mijn school mochten we zelfs niet eens met een calculator werken ... ik mocht en kon niet doorstuderen. Daar ben ik pas na mijn 30ste mee begonnen. Als je iets echt wilt dan kan het op elke leeftijd.

Elk voordeel hep ze nadeel .. nu kan iedereen naar de universtiteit, zich het lamlazerus studeren om dan toch geen baan te kunnen krijgen .. moet er niet aan denken. En als je
wel een goede baan hebt, dan kan iemand in Amerika het allemaal naar de knoppen helpen door weer een leuke krisis te veroorzaken.

Dus in mijn tijd is er al enorm veel veranderd, of het allemaal ten goede is ben ik niet van overtuigd. Ik zie liever een kind lekker buiten spelen dan de hele dag aan een computer gekluisterd en fanatieke en vaak gruwelijke computer games spelen.

Maar het moet ook gezegd worden dat met internet en de kennis van wat talen, je wereld veel groter is en je echt overal kunt leven. In London vond ik het zalig dat wat je ook maar wilde weten er was altijd wel een museum, bibliotheek of winkel waar je de kennis kon vinden. Nu hebben we www - veel makkelijker en overal bereikbaar.

Mijn moeder was altijd thuis, in mijn 20 jaar in Engeland heb ik kinderen met nannies en in creches gezien en daar praktiesch door opgevoed werden omdat beide ouders met hun carriere doormoesten. En dit zelfs met IVF babies...!

Eenieder leert de levensles op eigen wijze en in eigen tempo. In Bulgarije heb ik soms echt het gevoel dat ik terug in tijd ben gegaan, ik leer dingen die mijn grootmoeder mij had kunnen leren, als ik haar had mogen kennen. Terug naar de natuur, het land, kruiden uit de wei om te genezen, groenten uit de tuin, wekken en gezonde frisse lucht. Maya staat op weides die nog nooit kunstmest gezien hebben..! Geen biks en muesli en krachtvoer te koop hier. Puur natuur. Hier hebben ze zelfs nog scharenslieps....!

En als je het geluk hebt om veel, al vroeg te leren, proficiat, en het leer proces gaat gewoon door.

Super toch?

Groetjes Marianne

PS; Maar als Maya het tot 39jaar haalt, , dan sta ik nog wel op mijn 90ste poep te scheppen Maar de oudste inwoner van Bardo, op 102jarige leeftijd overleden deed tot de winter van zijn overlijden nog alles zelf met zijn geiten en die kunnen er ook wat van.....en het allergrappigste van zijn verhaal is, dat hij terug in Bardo ging wonen omdat de dokter hem, toen hij 76 was, verteld had dat hij nog maar 6 maanden te leven had. Gezonde lucht hier.

Karin schreef op dinsdag 11 januari 2011, 7:01:

Dank je Karin voor deze post, dit is nou nog eens fijn positief nieuws om de dag mee te beginnen. Er zijn nog mensen die nadenken en is nog hoop!

Avaaz heeft nu zelfs een campagne om de bijen te redden, wie had dat ooit gedacht dat dat nodig zou zijn, wat doen we toch met onze wereld hey?

Fijne dag toegewenst, Marianne

Piet schreef op dinsdag 11 januari 2011, 7:27:

Zalig alleen met 3 hondjes en Maya en in de winter 8 buren in the middle of close to everything! Maar ik heb al vaak gezegd dat ik nu hoog op mijn berg het dichtste bij de Goden woon dan ooit.

Na Amsterdam, Brussel en London drukte en crazyness, rij ik liever even 50km -35 minuten naar Sofia dat toch echt in die 6 jaar dat ik het ken een wereldstad aan het worden is. In Sofia kan ik het me nog veroorloven om naar de Opera (en wereldklasse) te gaan, na de restauratie van 'Covent Garden' en de nieuwe prijzen kon ik daar in London alleen nog maar van dromen. Daar moet je je rotwerken om het leven dat je wilt te kunnen betalen en door datzelfde rotwerken heb je dan ook geen tijd en energy om van die dingen te genieten ... Logisch ????

Met internet ben je nergens afgesloten van de wereld, met internet shoppen kan ik alles kopen wat ik hier nog niet kan krijgen. Nu met carrefour en lidl zijn zelfs beschuiten, speculaasjes en ... ja .. durf ik het toe te geven .. Negerzoenen te koop .. maar zo mogen ze niet meer heten. Schaumkuessen. Echte jeugd nostalgia. In 1 jaar tijd zijn er supermarkten uit de grond gesprongen en bijna alles - behalve drop - kan ik gewoon van genieten als ik dat wil.

Gisteren lag er boven Sofia enorme mist, airport gesloten en op mijn berg - Lente - stralende zonneschijn.

Mijn berg heeft het beste klimaat dat ik ooit meegemaakt heb. De grootste stilte, de beste natuur en de grootse rust. En deze ingredienten heb ik nodig om optimaal creatief bezig te zijn - en dan kom ik wel even naar crazy Holland of Engeland voor een exhibition en dan mogen de carriere jagers mijn Art kopen voor heeel veel geld en dan ga ik weer terug naar mijn stilte.

In London had ik 'Designer Clothes' - hier heb ik liever een paar goeie stevige laarzen die makkelijk aan en uit te doen zijn. Mijn Hollandse klompen .. daar staan ze hier echt helemaal verbaasd naar te kijken..!

In Belgie had ik een Porsche - hier heb ik liever mijn Renault Rapid - daar kan tenminste Zanka's geit in als ze naar het volgende dorp moet om gedekt te worden. En kwam reuze van pas toen de kist met Dyado Jordan naar de begraafplaats moest...

'The world is my oyster ' en ik heb de vrijheid en blijheid van toegang tot de hele aardbol.

Ik heb met 'niets' geleefd en met 'alles' geleefd - nu heb ik de vrijheid en de ervaring om met de dingen te leven die belangrijk voor mij zijn. En alle zg statussymbolen die zien er hier gewoon belachelijk en totaal overbodig uit. De Sofianen willen dat allemaal wel, het is allemaal nieuw voor hun en dan komen ze op bezoek in Bardo en stappen met hun dure ...met credit cards gekochte schoenen ...in de modder...! Ik glimlach dan alleen maar.

Ik heb mijn 'mooie' schoenen in de auto maar verwissel ze pas met mijn laarzen als ik in Sofia ben. En soms zelfs niet, als de sneeuw smelt is Sofia ook een echte pekel kledderzooi, dan ben ik liever een nuchtere Hollander. Ik heb de zalige vrijheid dat ik geen 'indruk' meer hoef te maken.

Zoveel mensen zoveel wensen .... and that's how the world goes round...!

En ik ben zeker van plan hier dood te gaan - op rijpe 105 jarige leeftijd - nog zo veel te doen - nog zo veel te genieten.

Fijne dag toegewenst in ook zeer mooi Zeeuws Vlaanderen.

Groetjes Marianne