Maria Delavega schreef op woensdag 19 januari 2011, 20:42:
.

Onze paarden gaan ook graag wandelen, helemaal happy.
Briesen, snuiven, vrolijk
Mel neem ik mee als handpaard, die vindt dat helemaal super.
Die komt al aangelopen als ik haar touwhalster vastheb.
En als ik Indy opzadel, dan komt ze er gewoon naast staan wachten tot we vertrekken.
Heel leuk is dat.

Trouwens Indy, "de voorwaartse" die vertrekt nooit graag Die wordt buiten pas wakker.

Paarden in het wild trekken toch ook rond? Die blijven toch ook niet op hetzelfde stukje staan?

Marianne

Zoals altijd, kan jij het mooi verwoorden Cindy. Ik ben benieuwd wat jullie bij Jossy doen, al heb ik wel een vermoeden.

Het laatste jaar heb ik zelf een beetje "in de centrifuge van het leven gezeten" zoals Marianne Gomes dat zo mooi zegt.

Dat heeft ook zijn weerslag in hoe ik "mijn" Mel nu zie.
Vanaf de eerste foto die ik van haar zag, werd ik als een magneet tot haar aangetrokken. Ik ben veel te emotioneel met dit paard, ik weet dat. Kijk ik naar buiten, dan zie ik er maar eentje staan en dan krijg ik soms nog een krop in mijn keel omdat ik haar zo prachtig vind. Zo'n mens ben ik dus. Mel is gewoon het paard van mijn leven.
Mel is super gevoelig, net als ik.

Spijtig genoeg is Mel een heel fragiel paard en moest ik mijn verwachtingen bijstellen.

Vroeger zei ik: "ik wil dit en ik wil dat met Mel".
Daarna werd dit: " tegen de zomer wil ik dit en dat met Mel".
Dan werd dat: "tegen volgend jaar....."
"Ik wil" werd: "ik zou zo graag..."

En nu bekijk ik het maar van dag tot dag en geniet gewoon van de grondoefeningen en het masseren.

Maar het valt me wel heel zwaar eerlijk gezegd.

Marianne

Piet schreef op dinsdag 25 januari 2011, 19:26:


Amai, vanwoar die wijsheid?
Das toch écht iets van Aantwaarpe? En ga woent toch over 't woater?

Marianne

Gewoon een keertje doen Myriam!
't Is toch overal anders... Je moet het zelf ondervinden.
Ikzelf rijd dan liefst op Indy en neem Mel "de dominante" mee. Gewoon omdat Mel heel licht aan de hulpen is.

En als ik op Indy rijd, wordt die, vanuit die situatie "de baas". Heel gek hoor, dan mag Mel ook niet voorbij.

Het leidtouw vastmaken aan de zadelknop doe ik nooit. Zo is het touwhalster van Sela l eens geknapt en als je dij onder een onder spanning staand leidtouw terechtkomt... Auwa, dat voel je
Niks voor beginners vind ik.

Probeer het eerst eens op de wei?
Het is wel superleuk. Wij brengen onze paardjes altijd zo naar de wei (op 2 km van de paddock). Het is altijd genieten en een heel ritueel. Twee paardjes halster omdoen, twee paardjes borstelen en dan weten ze al hoever het is. Dan lopen ze als een Siamese tweeling naast elkaar. Eén zadel erop, zelf erop, het tweede paard komt braaf naast je staan, wordt vastgeclicked en hopsa, weg zijn we.

Omgekeerd, dus ik op Mel en Indy mee als leidpaard heb ik één keer een een probleempje gehad. Mel deed een spurtje vooruit omdat ze ergens van schrok en Indy bleef gewoon staan. Mijn hand met het leidtouw was toen wel een beetje verbrand.

Marianne