Daarom vind ik ook dat je het paard moet compenseren voor de bewegingsvrijheid en de familiegroep die het niet meer bezit. Dat maakt het belang van rijden, clickeren, overal mee naar toe nemen, zelfvertrouwen ontwikkelen, barrières overwinnen, noem alles maar op, des te groter. Want er is immers geen natuurlijk gevormde kudde op een onmeetbaar stuk land, die het voor je doet.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Cindy Helms schreef op donderdag 20 januari 2011, 13:53:

Dit klinkt bijna alsof het verkeerd is om het zelf ook leuk te vinden. Het is m.i. het minst slechte. Het is nu eenmaal de mens die besloten heeft dit paard uit zijn context te rukken en hem thuis in een namaaknatuurtje met hek te zetten. Dan is het ook aan die mens om zoveel mogelijk te compenseren wat het paard heeft moeten opgeven.

Over je laatste vraag: het is eerder onze plicht zijn noden te vervullen dan hem bezig te houden, maar zolang je niet beschikt over 80 hectares natuurgebied plus de oorspronkelijke familiegroep van het paard, dan moet je wát om tegemoet te komen aan zijn behoeftes! Vandaar ook dat ik het compenseren noem, het is geen vervanging.

Je kunt er ook voor kiezen om geen wedstrijden te rijden, juist vanwege de belachelijke inentings-eis. Trouwens, zo leuk zijn wedstrijden niet.

Het effect van clickeren is onvoorspelbaar!

Wanneer ik clicker met Cadiz, druk paard met snelle reacties, spaans bloed (voor Carolien: een doordenderend houttype), dan komt er superconcentratie uit. Ik krijg zelfs de indruk dat hij het doet voor de Yes en niet eens voor het voertje. Want het opeten van het haverkorreltje brengt hem al uit balans, hij wil eigenlijk dóór met het denkspelletje.

Wanneer ik clicker met Buck, rustig quarterachtig paard, type dieselmotor, nuchter (voor Carolien: een allesetend aardetype), dan raakt hij buiten zinnen van opgefoktheid en toont al zijn kunstjes. Hij doet werkelijk álles voor een voertje... maar niet voor de opdracht. Je hebt zijn concentratie dus niet echt, hij wordt gehaast, slordig, overdreven gretig.

Ik zou bietenpulp geven met wiesencobs. Dat laatste is grasbrok van tig grassoorten zonder toevoegingen; je moet het weken. Ideaal voor tandeloze paarden. Hooi zou ik sowieso ook geven, ook al maakt hij er proppen van; het geeft hem de indruk dat hij eet en dat is al heel wat waard, bovendien zal er heus wel wat naar binnen gaan. Seniores Priores van Subli (slobber op basis van bietenpulp en vezels) is ook een speciaal voer voor oude magere tandeloze paarden. Het is niet helemaal insulineresistentie-proof, maar m.i. een volwaardige voervervanger, ik ken een tandeloze 30-plusser die het alleen hierop goed doet en 'vol' blijft. Kilo's krachtvoer helpen de darmflora om zeep en houden het paard mager. Vezels moeten erin.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Niet leuk hè Monique, alles weer oprakelen! Stoppen met wroeging; dat is een eenrichtingsemotie.
Indy was een hele aparte tante, ik kan me haar foto nog zo voor de geest halen.

Kan bokashi misschien wat betekenen?
www.bio-ron.com/index.php?option=com_content&task=view&id=20&Itemid=32

In welke zin is oorzaak 3: 'proteïnen' gerelateerd aan artrose?

Wat is EM?

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 23 januari 2011, 15:46:


Iets van 30% staat op de verpakking, dus minder geschikt in combinatie met hb of i.r.
Mijn bekapper adviseerde het ook en kleurde snel rood toen ik hem vertelde over de dextrose, immers rechtgeaarde Moderne Bekappers zijn anti suikers, terecht.
Duivelsklauw zal toch vast ook in een andere vorm verkrijgbaar zijn?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •