Tja 2011, we worden alweer een jaartje ouder.
En dat zet een mens aan het denken natuurlijk.

Gisteren was ik onderweg met Amaroc naar Jossy voor onze eerste échte les bij hem samen. In de wagen dacht ik: waarom na al die jaren ben ik nog altijd op zoek met dat paard?
We komen van een haat-liefde relatie en nu weten we wat we aan elkaar hebben zonder te veel tralala. Hij is écht mijn paard, nochtans lopen er hier 4, waaronder Invierno mijn droompaard qua uiterlijk en karakter en Enno die veel makkelijker is onder het zadel.
Amaroc spiegelt heel erg mijn verleden. Wie ik was en hoe ik in het leven stond. Heb ik nooit gezien nu wel. Erg confronterend, want de hele was lijst die ik kan opnoemen over hem, is ook de mijne ... geweest.
Een transformatie is gebeurdt, maar ik zit nog meteen paard dat nog steeds zichzelf heel erg in de weg staat. Ik weet wat dat betekent in het leven, dus ik vind het naar voor hem. Ik wil hem daaruit halen, deze keer wil ik hem een spiegel voorhouden en zeggen dat het goed is om los te laten. Want ik weet immers dat zijn karakter niet voortkomt uit zware lichamelijke problemen.
Dus in plaats van: hem leren gedogen tijdens flipmomenten en ten allen tijde zen leren zijn en er geen aandacht aan te schenken op die momenten.Heb ik geen enkel andere ambitie dit jaar dan hem ook de kans te geven te transformeren en de rust te vinden die hij verdient. Ook onder het "werk".
Het leren ten allen tijde kalm te blijven, was ook een proces waar we doormoesten natuurlijk, maar nu gaan we een stapje verder voor hem.
En dat is voor 2011

Suzanne Graauw schreef op donderdag 20 januari 2011, 13:46:


Zie ik dat hier helemaaaaal niemand op gereageerd heeft. Gek is dat!
Normaal blijf ik er liever met mijn neus tussenuit op het forum, maar ik vind toch dat deze vraag op zijn minste 1 reactie verdient.

Dus: Osteopaat eens laten komen. Super, want die kan al nagaan of er ergens een mogelijke oorzaak is van een doorbloedingsstoornis in dat been, waardoor dat straalbeentje bv. in de problemen is geraakt.
Anderzijds kunnen paarden met artrose maar best gecontroleerd aan de gang blijven, anders worden ze nog stijver. Best in stap omdat dan de meeste benen in steun zijn, waardoor het gewicht verdeelt blijft, daarna in draf en als alles lekker loopt pas overgaan naar de galop.
Rechtrichten zodat de disbalans en de overbelasting op dat ene voorbeen en het diagonale achterbeen afneemt.
En eens gaan kijken wat je kan veranderen. Paarden die artrose zitten zijn, bevinden zich vnl in acidose en katabole toestand. Probeer ze daaruit te halen. Hoofdoorzaak nummer 1 is stress.
En natuurlijk kan je ook nog altijd lokaal symptomatisch DA laten behandelen (intrabursaal) om te kijken ofdat je paard ook comfortabeler maakt.
En hoefgewijs: zorgen dat het pompmechanisme ook zijn werk kan doen, uiteraard.

joop schreef op zaterdag 22 januari 2011, 10:58:


Natuurlijk moet ik mezelf ook onderhouden om niet te hervallen in oude gewoontes, maar ik weet op zijn minst nu hoe het ook kan én dat ik daartoe in staat ben. En ik weet dat dat mijn paard ook gaat lukken Ik zag hen daarnet weer bezig in de weide, nog beter ik stond stapte er met een kruiwagen hooi midden door. Vier kannonen en een halfje dat elkaar zit op te fokken, eerst gematigd en dan naar de climax toe om te eindigen in een explosie en overal vuurrwerk!
Dat is dus Amaroc, wanneer de bal aan het rollen gaat (en Enno doet er altijd nog wel een schepje bovenop)