Ook ik wens je veel succes toe Jacqueline.
Houd ons op de hoogte!

Piet schreef op donderdag 27 januari 2011, 17:23:


Jawel Piet, anders had ik Koen er niet bijgehaald
Ik bekap geen voeten, ook niet die van mijn eigen dieren. Ik moet en doe al genoeg

Piet schreef op vrijdag 28 januari 2011, 13:21:


Stel je niet zo aan. Mijn dagen zijn te kort voor een hobby.
Vraag dat maar aan die paarden van me.
Misschien later als ook ik oud ben ...

dat gaat stilaan de goede kant uit

Myriam schreef op zaterdag 29 januari 2011, 17:39:


Hey knop doet het weer wel!


Je moet op het makkelijkste paard gaan zitten. Doe moet goed aan je hulpen zijn, maar moet ook cool zijn in het hoofd. En het handpaard absoluut nooit vastmaken aan je zadel.
Twee fouten die ik ooit gemaakt heb, die een heel naar einde hadden kunnen hebben.
Je zult inderdaad snel merken dat niet alle paarden goede en betrouwbare leidpaarden zijn.
En ook het handpaard mag niet voor het minste panikeren en het op een rennen willen zetten.

Voornemen, neen eigenlijk niet, maar ik wil het wel gewoon even kwijt.
Misschien heeft er iemand wel wat aan ... op een bepaalt moment.

In september deed ik één van de meest speciale telefoontjes in mijn leven met een toen nog onbekende dame. Via Ans had ik haar nummer gekregen. En hoewel ik niet zoekende was, toch niet zoals ik het besefte, heb ik lang getwijfeld alvorens ik haar opbelde. Ze zou naar het buitenland vertrekken en zocht een nieuwe thuis voor een aantal paarden.
Toen ik mijn verhaal deed over mijn paarden, vroeg ze me: "Waarom bel je mij op? Waarom zoek je eventueel een beginnerspaard? Waarom los je bepaalde dingen niet op via de kudde?"
Pfew ... daar ging ik toch even in mijn haar van krabben. Hoe moet ik dat in hemelsnaam??
Soit, uiteindelijk kwam ik bij haar en begreep zij meer ons paardenverhaal. En daar stond Sunny, het paard waarvan ik op de eerste seconde contact mee had en dat me niet meer losliet. Zelfs niet hier thuis. Ik moest naar daar. Ik had constant het gevoel dat ik daar moest zijn. Misschien was het meer het gevoel dat hij hier moest zijn. Beginnerspaard? No way José! 10jaar, niet zadelmak en hoogsensitief (the story of my life!). En eigenlijk zou dit paard blijven.
De eigenares is toen ook eens hier komen kijken en vertelde me dat Sunny heel wat zou losmaken bij Enno.
En toen kwam alles in een stroomversnelling. Sunny werd 2 weken later deel van onze kudde. Geen sinecure, daar het allemaal laat gecastreerde ruinen zijn met een uitgesproken karakter en willetje.
Maar uiteindelijk ... had Anne gelijk. Sunny heeft heel veel emoties bij Enno losgemaakt.
Ik heb hier foto's van Enno zoals niemand hem ooit gezien zal hebben.
Woede, agressie, plichtsbesef (tov zichzelf, Amaroc en de kudde), doorzetting.
Maar vooral PAARD!
De samenwerking en de rol van de verschillende paarden in onze oude kudde versus de nieuwkomer die exact wist wat zijn doel was. Enno's troon naast die van Amaroc inpikken.
Enno is uit zijn schulp gekomen en is veel opener geworden naar ons en zijn makkers.
Hij is stillaan losgekomen van Amaroc. Hij is uit de schaduw getreden en staat er als volwaardig paard naast.
En Sunny? Voor Sunny zijn contact en vertrouwen naar mensen toe, zal voor Invierno zeer zeker een taak weggelegd zijn. Dat zag ik gisteren voor het eerst.

Eens een andere, maar een niet onbelangrijke visie.

Onvoorstelbaar!
Ik sluit mijn PC af omdat ik me moet klaarmaken om met Amaroc te vertrekken.
Ik kijk buiten en zie een tafereel ... soms denk ik toch dat er meer is ...

Enno heeft al sinds hij hier staat een halsterissue (vroeger ook al, maar dan stond hij op stal, dus kon hij er niet van weg). Een halster of touw en hij is weg. Ben je gehaast, dan mag je het al helemaal vergeten. Dan kom je niet met dat halster in zijn buurt. Halster uit doen = rennen met alles erop en eraan!! Kan 10 keer goed gaan, de 11de keer loop je weer met je hoofd tegen de muur aan.
Maar soit, de laatste maanden mogen we niet klagen. Het gaat goed. Dus deze ochtend ik zijn halster aan, zonder dat hij hoeft te werken of uit de kudde moet. Krijgt hij iets lekkers voor. En later doe ik dat weer uit. Krijgt hij weer iets lekkers voor als hij braaf blijft staan ...

Ik kijk door de raam, net de vorige post hier gedaan:
En ik zie Sunny die het halster van Enno in zijn mond los heeft bungelen en Enno die het probeert af te pakken. En trekken maar met twee aan dat halster. Amaroc vindt het welletjes geweest. Sunny loopt weg met het halster en Enno achter hem aan om dat halster weer af te pakken

Soms begrijp ik er niets meer van, maar dat zal wel de humane beperking ervan zijn

Paarden en katten ... de meest mysterieuze wezens van allen.

Ans Jondral schreef op vrijdag 4 februari 2011, 15:47:


ook ik heb al zoiets horen aanwaaien Ans vorige zaterdag
Leuk dat we zo van elkaar op de hoogte blijven hé

Tineke Nolet-Verdel schreef op vrijdag 4 februari 2011, 14:43:


Enno is nooit echt een doller geweest. Wel dwangmatig Invierno en de pony op hun plek zetten en rondjes laten draaien, maar "oraal spelen". Neen nooit. Het enige echte dat Enno hier geîntroduceerd heeft is het grijpen van anderen hun tanden. Lijkt op kusjes geven, maar ik vermoed dat het nog iets te maken heeft met zijn luchtzuigen in het verleden. Nu doen alle paarden dat bij elkaar. Tandjes grijpen. Sunny deed het vroeger niet. Nu wel. Voor Enno's komst deed niemand het hier, nu allemaal. Niet luchtzuigen, maar wel dat dus.

Amaroc en Invierno ja, die kunnen er wat van. Drinkenbakken omkiepen en tegen elkaars oren slaan, met takken achter elkaar aanzitten, de ene de tuinslang in zijn mond en de andere de drinkenbak eronder ... heel demonstratief: " 'T water izzz oep!"

Dit is de eerste keer dat ik Enno zag spelen en dan nog met iets in zijn mond. En het was niet enkel van de wind Doet deugd te zien dat hij zich steeds meer paard voelt.

En Rock? Nou ik had les vandaag. Was er veel veel te vroeg. Dacht ik maak even een stapje in de wereld. Te voet, want had geen zadel bij ... Ik moet het nog hardop zeggen- als Jossy me zegt: "waait lekker ... lekker weer om een stapje in de wereld te zetten"-
"Ja d'oh maar niet zonder zadel met den deze" .
Tja stappen is saai, beetje oefeningetjes onderweg, boomstammetjes springen ... Tja zie ik een paaltje: Hup d'erop nondedomme! Voila lekker ontspannen een stapje in de wereld gezet, met het halster, zonder zadel en veel te veel wind op onbekend terrein. Wat is daar nou aan met een niet zo heel erg geaard paard?!
Les ging goed. We komen er wel in 2011

Wil schreef op vrijdag 4 februari 2011, 14:54:


Ja, dat is het ook. Ik weet nog goed dat toen ik Sunny voor het eerst ontmoet had, ik een krop in mijn keel kreeg en de tranen in mijn ogen stonden telkens ik iemand over hem iets vertellen wou. Het is ook voor het eerst dat Benny noch ik het gevoel hadden ons tegen zijn komst te kunnen "verzetten" en dat gevoel had Anne toen ook om hem te lossen.
Sunny had allready made up his mind.
Nochtans dacht ik toen dat de kudde compleet was, maar dat was niet zo. Nu is ze dat wel. We zien wel weer verder hoe de toekomst loopt, maar in ieder geval is er nu sprake van een goed functionerende en mentaal gezonde kudde zoals ook Ans al aanhaalde. Ik hoef geen paard alleen meer op een weide of zelfs maar met twee.
En al zeker niet meer 24/24 op box.
Er is veel meer, waar wij nog niet alles vanaf weten ...