Cindy schreef:

Voordat iedereen nu denkt dat ik handpaarden vastbind aan mijn zadel: ik doe dat ook niet hoor, om dezelfde reden als jij aangeeft, Cindy. Maar heel soms als ik een notoire staker bij me heb (zoals Quib die opeens de luiken dicht kan doen en niet meer vooruit wil, erg onhandig op buitenritten) dan moet je even handelen, vooral als er een beginner opzit) . Dan hup ernaartoe, aanklikken aan het touw, meevragen, beweegt-ie niet en wordt mijn arm steeds langer, touw één slag om de zadelknop en BD gebruikt haar gewicht om druk op het touw te zetten. 9 van de 10 keer komt hij dan mee.

Doen ze in USA met kalveren (en dan houden ze de lijn strak), in Mongolië met andere paarden, maar inderdaad niet aan te bevelen als je hier geen ervaring mee hebt of als je paard niet perfect aan de hulpen is. Hier is het slechts een kort moment en daarna weer los.

Groet, Pien

Leonieke schreef :

Ach, ik kan je er uren over vertellen hoe wij het opzetten van een NH pensionplek beleefd hebben en nog steeds beleven. Soms is het maar beter als je vooraf niet teveel weet, geloof me

Reken voor weidegang op minimaal 3 á 4 paarden per ha, dus je zult toch minsten een ha of 8 á 10 (grasland) nodig hebben, anders wordt het hele jaar hooi voeren enorm duur (doorberekenen in je pensionprijs dus). Hooi kun je met zo weinig land niet verbouwen dus je moet het hele jaar inkopen. Zowiezo hebben paarden wel gras nodig om gezond te blijven (afvallen, vitamine E/seleniumtekort). Zo'n paddock paradise is niet alles hoor, al helemaal niet op klei in de winter.
Je zit ook met vergunningen waarover Alegria net al schreef. Prijzen in Noord Holland zijn een stuk hoger dan hier. En last, but not least: 30 paarden is Heel Erg Veel, je land lijdt er behoorlijk onder, je hebt medewerkers nodig om al je werk gedaan te krijgen etc. Wij zijn hier met 3 fulltimers, de nodige stagiaires en vrijwilligers op nu 22 paarden en dat is teveel werk voor te weinig man.
Het enige wat je wel zou kunnen doen om het wel aan te kunnen is mechanisch materiaal aanschaffen (tractor, quad etc). Wij hebben dat nog steeds niet en dat maakt het werk veel zwaarder.

Maar ik heb een andere vraag aan jou: Wie is toch dat voskleurige paard op je avatar foto? Hij/zij lijkt zo sprekend op onze Quarter Holly die uit NL komt en daar de nodige veulens gehad heeft.....

Groet, Pien

muriel schreef :

Ik vind met name de reacties van Muriel en Marianne erg waardevol en realistisch.

Nou, ik heb het gedaan indertijd. Ik heb dat businessplan gemaakt en ben via wat goede contacten bij een bank terecht gekomen die mij een starterslening gegeven heeft. Een van hun redenen hiervoor was mijn HBO opleiding zodat ik altrijd wel werk zou kunnen vinden om alles af te betalen, mocht het toch niet lukken met mijn bedrijfje.

Ik ben met helemaal niks begonnen, twee paarden waarvan de een nog niet eens ingereden was.
Maar ik kon niks kopen, alleen huren, de starterslening ging op aan mijn toen al oude Landrover (die ik nu, bijna 10 jaar later nog steeds heb), een tweedehands trailer, een aanhanger en afrasteringsmateriaal. Ik weet het nog heel goed. En ik weet ook dat ik daar heel veel geluk mee gehad heb omdat die bank mij niet eens kende.

Wij zijn heel klein begonnen op nog geen 2 hectare met die twee paarden dus. Geen pensionpaarden, alleen lessen aan huis. Maar binnen het eerste jaar liepen er hier 10 paarden rond, allemaal gekregen en de start van ons TweedeKans Paardenproject. Toen het eenmaal ging rollen, wij een naam kregen, bekend werden bij de boeren, kwam er al gauw meer land en nóg hebben wij het gevoel dat we aan het survivallen zijn, máár: We hebben geen hypotheek, lening afbetaald, hier is geen electra, geen stromend water (dus weinig kosten) en al ons land plus ons huis is gehuurd.

Ik zou je altijd de raad geven heel klein te beginnen, groot worden kun je altijd nog, andersom doet pijn. Beter dat je met je bedrijf uit zijn voegen groeit dan wanneer je niet kunt slapen en verlegen zit om klanten om je maandelijkse lasten te kunnen betalen.
Ik kan zeggen dat ik relatief weinig kosten heb. Maar we stellen hier met ons allen ook weinig eisen, sjouwen nog steeds met jerrycans als het vriest of erg warm is, waden nog steeds door de blubber, hebben olielampen een Zibro Kaminkacheltje, etc en ook zo kun je 'groot' worden. Ook ik stelde me vanalles voor maar als je dan het kostenplaatje gaat maken kun je beginnen met wegstrepen wat niet heel erg echt nodig is. Je leert wel keuzes te maken en prioriteiten stellen als je wilt overleven want rijk in je portemonnee word je er niet van. Wel in je hart! .

Indien je niet vies bent van zwaar werk, ook als je moe en koud bent nog klantgericht kunt zijn, het welzijn van de paarden boven je eigen welzijn kunt stellen, weinig luxe eisen stelt, je kunt overgeven aan de natuur, met teleurstellingen kunt omgaan, low budget denkt en inventief bent, schijt kunt hebben aan de gevestigde orde maar wel weet dat je de boeren in de omgeving te vriend moet houden, door je harde manier van werken respect weet af te dwingen bij hen, dan kom je al een heel eind in de goed erichting.

Denk niet te groot, maar houd het klein en beheersbaar, dat is de raad die ik je kan geven.

Groet, Pien

sirkand schreef :>

Eindelijk eens een verstandige dierenarts!
Groet, Pien

Lineke schreef :


In de Randstad zijn de leveranciersprijzen een stuk duurder en zijn er minder plekken voorhanden waar je een paard kunt houden. Dat drijft de prijs nou eenmaal op. Een ander verschil in prijs kan ook komen uit het feit of er wel of geen hypotheek ergens op rust of dat het een (bijvoorbeeld) boerenbedrijf is dat al generaties in de familie is.
Ook hanteren sommige pensionplekken prijzen die gebaseerd zijn op veel 'zelf' doen (hooi inkopen, voeren, mest ruimen).

Van het hebben van pensionpaarden alleen word je niet rijk, tenzij je afgemeten gaat voeren, overal op beknibbelt, extra kosten gaat hanteren voor het van- en naar de weide brengen van de paarden, kastjes gaat verhuren, solarium laat betalen, voor koffie en thee laat betalen en dan nog.... Ik begrijp heel goed waarom sommige pensionhouders er na een tijd weer mee kappen en overgaan op uitsluitend trainingspaarden of een andere bron van inkomsten. Het is leuk voor 'erbij' maar je moet meer pijlers hebben die je bedrijf dragen.

Een gemiddeld pensionpaard eet voor 60 á 100 euro per maand. De rest van de pensionprijs gaat op aan weidehuur, onderhoud, (hypotheek), water, electra, dagloon voor de pensioneigenaar. Ik heb wel eens uitgerekend wat mijn uurloon zou zijn als ik alleen pensionplekken zou verhuren en dan kom ik uit op meen ik 2 euro per paard per dag. Je móét er dus wel wat anders bij doen.

Waarom ik toch pensionpaarden heb? Omdat ik zo quitte speel en daarmee het dagelijkse onderhoud (hooi/weidehuur etc) van mijn eigen 11 paarden bekostigd heb. Maar wij moeten er zelf wel een tandje harder door werken (verzorging) plus iedere pensionner heeft inderdaad zo zijn/haar eigen wensen. Ander 'nadeel' van veel pensionpaarden is dat je per saldo minder gras te verdelen hebt en meer hooi moet inkopen. Maar zoals ik al zei, mijn pensionpaarden bekostigen de andere paarden. Mijn 'loon' haal ik uit mijn overige activiteiten (lessen, cursussen, bekappen, webwinkel etc).

Groet, Pien

Myriam schreef :

Hahahaha, die zit..... !
Greetz, Pien