Ans Jondral schreef op dinsdag 22 februari 2011, 9:53:
> T'is eerder dat we deel zijn van elkaars meubilair ofzo en gewend zijn van
> met elkaar om te gaan. En we hebben ook heel veel routines, als daarvan
> afgeweken wordt, is ze in de war en wordt ze opstandig. (Als ze bij Cindy
> was, heeft die er bijvoorbeeld behoorlijk wat geduld mee moeten hebben in
> het begin. En dan steeds bij kleine stomme dingen, waar ze thuis nooit een
> probleem van zou gemaakt hebben.)
> Dus tja, wat is dan vertrouwen?
Dat je op gevoel met haar omgaat, vind ik iets heel moois. Er moet alleen inderdaad een stukje ratio bij zijn.
Als ik jouw verhaal lees, moet die trailer ook iets gewoons worden. Je zegt: 'We hebben ook veel routines, als daar van afgeweken wordt, is ze in de war en wordt ze opstandig.' Eigenlijk moet er dus een manier zijn om die trailer in je routine op te nemen. Heel stiekem, zonder dat heel duidelijk wordt dat het om die trailer draait.
In een van je eerdere posts las ik dat je met een jaar of twee wel de mogelijkheid hebt om voor lange tijd een trailer ter beschikking te hebben. Dan zou ik die altijd ergens zetten, waar je veel in de weer bent en 'zomaar eens langs loopt', 'zomaar eens op de klep een appeltje zit te eten en je paard een pluk hooi staat te knabbelen'. Heel langzaam, spelend, hoort dat ding bij jullie routine.
Maar daar heb je nu niks aan. Ik snap zeker dat je iemand zoekt. En dus iemand die goed weet wat hij doet en zeker niet bang is voor paarden. Ik ben alleen bang dat je voor deze keer vervoeren geen duurzame oplossing kunt vinden. Daarvoor is het al te snel. Je kunt het niet opnemen in jullie routine. En volgens mij is die routine jullie houvast en varen jullie daar allebei wel bij.
Helaas woon ik veel te ver weg, ik kan je dus niet verder helpen. Behalve dan, net als ieder ander tips geven. Maar dan ben je nog steeds maar alleen... Sorry. Maar wel super veel succes. Ik hoop dat je toch een duurzame oplossing vindt. Dat is voor jullie allebei het beste/leukste.
Liefs Marsha
Warboel
