Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 3 februari 2011, 0:17:


Tja en ik had me nog zo voorgenomen het ook niet meer te doen....

Zandora is nu bijna 3 jaar en ik begon het gevoel te krijgen dat er meer met haar gedaan kon / moest worden dan alleen lekker uit laten groeien op de wei. Natuurlijk hebben we alle basale opvoed-dingen al gedaan, zoals netjes halster om en braaf volgen, stoppen én achterwaarts gaan op stemcommando (ook tussen alle mogelijke soorten verkeer) en dit alles met respect voor mijn ruimte.
Ze is erg nieuwsgierig, vindt het leuk om aan nieuwe dingen blootgesteld te worden en heeft bérgen energie (wat wil je, met zó veel springbloed in de aderen....). Daarnaast viel het mij op dat ze “van nature”sommige spiergroepen beter ontwikkeld dan anderen, bv wanneer ze rent door de wei heft ze haar hoofd hoog en horizontaal op. Dus….tijd voor een volgende stap, dacht ik.

Ik zelf heb nooit loswerk, grondwerk of dubbele lange lijnen gedaan. Behalve verzorgen en opvoeden (en heel veel oetsiekoetsie-knuffelen) was er alleen rijden. Dus ook voor mij een heel nieuwe stap.

Een aantal weken geleden ben ik met Zandora bij Emiel Voest geweest voor een intake. Emiel en Chaja hebben met haar gewerkt om te kijken of onze brutale jongedame er rijp voor was. Nou, meer dan leek het wel. Er werd een maatwerkplan afgesproken, want het daadwerkelijke berijden (wat normaal na een aantal maanden van het Jonge Paarden Traject bij hun plaatsheeft), dat wil ik natuurlijk nog niet omdat Zandora pas 3 is. Maar uiteindelijk wil ik tzt wel zelf als eerste op mijn pony stappen, die er tegen die tijd dan geestelijk en lichamelijk helemaal voor klaar zal zijn.

Vandaag gingen Zandora en ik dus voor het eerst in de roundpen bij Emiel en Chaja aan het werk, een les met ontelbare leermomenten, in hoofdzaak voor mij . Op het programma stond het eerste stuk van “loswerken” en ik heb mogen oefenen met de eerste 3 hulpen: positie (leidende cirkel (voorkant) en drijvende cirkel (achterkant) en het opzoeken van de snijlijn daar tussen), beweging in de ruimte (tempo verhogen/ vertragen door de afstand tussen haar en mij te verkleinen/vergroten), beweging van mijn eigen lijf (gang- en daarbinnen tempowisselingen door mijn eigen meer/minder bewegen).
Ik vond het geweldig: Zandora blijkt te reageren om mm veranderingen van mij, jeetje wat is dit een mega-gevoelige super-pony, nog veel meer dan tot nu toe wist! Ook Zandora vond het geweldig, haar focus bleef 100%, haar oren braken zowat aan de voorzijde af. En ze wilde er ook gewoon niet aan dat het op een gegeven moment klaar was voor vandaag.
Ik ga de komende weken het geleerde met haar oefenen en over 3 weken terug voor onze volgende training. Wat is dit super-leuk, ik heb er mega-veel zin in!!

Good girl

MarshaBart schreef op zondag 20 maart 2011, 16:21:


Nou, ik heb toch behoefte even te reageren, simpelweg omdat ik mijn naam voorbij zie komen!
Even voor alle duidelijkheid, mijn pony (ik heb geen paard) is nooit bij Eddy geweest en ik heb ook nooit met Eddy over prijzen gesproken, laat staan iets afgesproken.
Ik heb 2x les van Eddy gehad op Outback-paarden (en die lessen waren mij goed bevallen). Daarop had ik het plan opgevat om, áls Banjer hersteld zou zijn, met Banjer bij Eddy in training te gaan. Maar dan een week lang dagelijks trainen. Verder dan aangeven wat ik zou willen is het echter nooit gekomen.
Enerzijds omdat het herstel van Banjer er tot op heden niet meer van gekomen is, anderzijds omdat ik mij al enige tijd geleden teruggetrokken heb uit de contacten met Anja en Eddy.
En eerlijk gezegd, als ik zie wat er nu met Steph gebeurt, denk ik dat dat een wijs besluit is geweest.

Een update mbt de stand van zaken:

Begin oktober voor het eerst in de Lingehoeve geweest, waarbij het hematoom met formaline is behandeld (telkens een gaatje prikken en wat formaline daarin spuiten).

Eind oktober bleek het hematoom voor 2/3e weg, dus dat was veelbelovend. Wat nog over was toen weer met formaline ingespoten.

Half november, dus bij het 3e bezoek aan de Lingehoeve, was er nog maar een klein stukje van het hematoom over, wat weer met formaline werd behandeld. De interniste dacht dat dit de laatste keer zou zijn en wilde dat we eind december voor een nacontrole zouden komen.

Maar in de weken daarna stopte het bloeden niet zoals verwacht. Bij de endoscopie eind december leek het alsof er in dat uit het laatste frutje van het gezwel weer een nieuw gezwel aan het groeien was, maar eea was zo'n pap dat het bloed er uit stróómde. De chirurg werd erbij gehaald en die besloot dat er nu een laserbehandeling aangewezen was.

In de weken daarna stopt het bloeden weer niet en eind januari reizen we voor de 5e keer af naar de Lingehoeve. Uit de endoscopie bleek dat het restant-weefsel de vorige keer wel goed geraakt is (allemaal dode, zwarte prut), maar dat er uit de wand en een heel klein restantje van de overgebleven "aanvoerleiding" nog bloed kwam. En dat hele gebied was natuurlijk nu ook geirriteerd. Uiteindelijk nogmaals (en nu ook heel uitgebreid) met de laser behandeld, evenals het deel van de wand waar alles vastzat.
De chirurg vertelde dat hij niet dieper meer de wand in kan, omdat hij anders het risico loopt zenuwbanen te beschadigen; op dat punt zijn we dus feitelijk uitbehandeld. Maar tegelijk hoopt hij dat het met deze behandeling klaar is.

Maar het bloeden stopt weer niet. Ik probeer alternatieve therapien (oa homeopathie), maar niets lijkt te helpen. Half maart dus weer naar de Lingehoeve. Bij de endoscopie lijkt het alsof er een 2e hematoom is ontstaan (of nu vrij is komen te liggen doordat het andere dode weefsel nu ook is afgevoerd). Dit wordt met de laser behandeld en over 3 weken moeten we terug.
Tot mijn verbazing krijg ik de "opdracht" het rijden voorzichtig op te pakken. Niet fanatiek, maar lekker rustige stap. Enerzijds om hem conditioneel op te krikken en daarmee het herstel te ondersteunen (hij is van een half jaar op de wei echt voor zijn doen een dikke papzak geworden), anderzijds om hem ook wat af te leiden.

Vandaag heb ik dat gedaan: z'n barbackpad er op en het bitloze hoofdstel losjes om z'n koppie. En na een half jaar niets gedaan te hebben, wandelt hij zó met me voor een kort ommetje weg van de kudde, geen stap verkeerd gezet. Kijk, dan weet je ook weer waarvoor je het doet

Lang zul je leven, hieperdepiep, hoera!
Van harte gefeliciteerd en nog vele gezonde jaren toegewenst!!

Spirithorses schreef op maandag 28 maart 2011, 20:07:


Banjer schrikt heel graag en voor álles, maar inmiddels niet meer voor zwijnen. Staat wel even te kijken, maar ik voel geen spanning meer.
't gaat trouwens goed voorruit met hem, we zitten inmiddels op 6 km met daarin alle gangen (natuurlijk wel nog het meeste stap, maar ook de rest gaat steeds soepeler).
Ik heb de indruk dat er elke dag minder bloed uit z'n neus komt, zeker op de wei.
Dus misschien is dat conditioneel oppakken inderdaad wel heel goed geweest.
En hij is zeker opgewekter!