Anja Seijn schreef op zaterdag 19 februari 2011, 21:34:
> Wow! Bij Nolasco durf ik dat nog niet, ben nog te onervaren, maar die gaat
> binnenkort naar Eddy. Maar met Roos ga ik het wel proberen, want dan zijn
> we weer een beetje verder op de ladder van het leren hé? Fantastisch als
> het allemaal klopt!
De grootste troef die ik heb, is dat ik Invierno 200% vertrouw. Ik heb hem van zijn 6 maand dus ik weet hoe hij op alles reageert. Hij rent niet weg van zijn angsten (heeft maar weinig angst), is megacool en soms een beetje te dapper/ondernemend, snel verveelt, ... Geen tractor, geen mens, geen zeil, geen hond, ... niets brengt dat paard van de wijs. Moest ik hem om één of andere reden even loslaten, dan weet ik dat hij gewoon bij ons blijft. Die gaat niet panikeren noch zichzelf verongelukken.
Een ander voordeel is dat ik Rock al 6,5j ken en intensief mee bezig ben geweest. Ook dat paard ken ik door en door. Na al die jaren is het perfect mogelijk zijn explosiviteit onder me te houden als het helikoptertje weer even opgedraaid is en klaar staat om weggekatapulteerd te worden. Ik weet wanneer hij even tijd nodig heeft om te wennen aan zijn angst en om er mee om te gaan. Ik hoef hem niet meer achterwaarts ergens voorbij te laten gaan. Vorig jaar nog wel hoor
Dan ik als mens ben inderdaad ook gegroeid, vooral door steeds met verschillende paarden te leren omgaan en omdat ik in de juiste fases van mijn zoektocht de juiste mensen tegen gekomen ben. Beide paarden vertrouwen me nu blindelings.
Beide kennen ook alle hulpen en zijn zeer licht.
Anders zou ik er niet aan gedacht om vol overgave mijn gevoel te volgen
Op een gegeven moment voelde ik best onder me dat beide elkaar aan het aanmoedigen waren om het tempo op te voeren. Heb ik maar weinig voor nodig om hen er even attent op te maken dat ik die beslissing in handen heb voor ieders veiligheid. Niet onbelangrijk!
Warboel
