Natasja Meersman schreef op dinsdag 1 maart 2011, 13:22:
>
> Ik wil nog wel even kwijt dat ik heel blij was dat koen mij met Cody
> "redde"en dat me dat die 65€ meer dan waard was. Mijn vraag was alleen
> kan ik iemand als koen ook in de buurt vinden zodat ik iets minder
> reiskosten heb en die persoon wat vaker zou kunnen laten komen. Dat
> laatste alleen voor mijn gevoel. Ik ben nieuw in het paarden onderhouden
> en wat steun van iemand die hier ervaren in is is dan heel fijn. Na 4
> weken ga ik twijfelen, is het nog goed, zou het anders moeten.
> Dus dat was mijn enige motivatie om te vragen naar iemand in de buurt.
> Niet meer en niet minder, ik begrijp ook wel dat hij van die 65€
> nauwelijks een boterham over houd en dat hij de tijd alleen al kan
> opbrengen vind ik al super. Ik weet niet of ik die devotie zou hebben.
Fijn dat je het nu zo beschrijft.
Qua kosten kan het idd. voor een beroeps zowat niet uit.
En ja, als ik jou was zou ik serieus kijken of ik het zelf zou kunnen leren, zo moeilijk is dat nu ook weer uit. Beetje geld en een beetje tijd investeren, toeziend oog van de meester er nog even bijhouden.... en daarna kun je het zelf.
Over devotie: het is altijd een afweging, help je wel... of help je niet?
Over mijzelf: ik haat lange voeten. Kan het gewoon écht niet zien.
Toch kom ik ervan terug om bepaalde mensen altijd maar weer gratis te helpen.
En dit ligt absoluut niet aan de dieren. Omdat die mensen niet willen veranderen.
En idd.. ze hebben altijd wel een excuus om vooral niets met hun paarden te doen. Ze lopen dus nooit op het harde!
Paarden staan in grote zandpaddocks, krijgen fijn
krachtvoer, gevolg is dat er 1 nauwelijks te hanteren en niet opgevoed is (jonge hengst) en die voeten luttele centimeters te lang zijn.
Ik vind het heel moeilijk te negeren, maar ik ga echt het risico op botbreuken of nog erger niet meer nemen. Dus de devotie stopt ook ergens 'n keertje...
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.
Warboel
