Spirithorses schreef op zondag 13 maart 2011, 18:07:


Met de lange teugel ... mhhh
Ik denk dat ik zo'n 3jaar geleden Amaroc onder oog van Saskia Dobbelaere heb opgestart aan de lange lijnen (Emiel Voest manier),
Dan op de iets meer klassieke spaanse manier ... dan weer een tijd niet omdat er onbetrouwbare knopjes op Amaroc stonden die onder iets te veel druk naar boven kwamen, waardoor het gevaarlijk werd volgens mijn begeleiding toen. Verbod lange teugel ... daar moest ik even 6maand over nadenken, omdat ik de grenzen van mijn paard wel kende en ik vond dat zij in de fout waren gegaan. Maar zoals hij reageerde, was inderdaad wel erg gevaarlijk. Dan omdat Enno de laatse week voor het spektakel "cirkels van water en vuur" niet meer voor de lange teugel kon meedoen, toch besloten Amaroc in te zetten. En dat paard heeft dat schitterend gedaan tussen de zwierende vuurstokken door, zonder al te veel training (was ook niet zo'n moeilijke oefening, veel cirkels).
Dus vanaf dan ben ik echt aan de slag gegaan met hem en heb hem alles geleerd sindsdien ... dus 2j bijna op zeer regelmatige basis. Hij is nu 14j ... je merkt dat bepaalde zaken zich pas gaan aandienen als ze er mentaal en fysiek rijp voor zijn.
Van Invierno verwacht ik zulke zaken niet binnen 2jaar. Als ook hij die pirouette zou aankunnen op zijn 14j ben ik daar zeer tevreden mee. Maar aangezien ik zelf nu al veel verder sta in het beleren aan de lange teugel en aan de hand van paarden, zal dat iets sneller zijn wellicht. Maar zeker nog niet op zijn zeven. Hij zal dat zelf wel aangeven.

Heel erg leuk om dit verhaal te lezen.
Komt wel goed met jullie

Iedereen bedankt voor de leuke reacties!

@Anja: je moest een weten, het voelt aan als de smaak van een goede wijn, die je moet laten rijpen. Zoals die smaak intenser en beter wordt, wordt ook de band met je paard na verloop van jaren sterker. Vorig jaar was nog maar net het begin, zo voelt het nu aan ... terwijl ook dit nog maar het begin zal zijn voor het vervolg. Het is een proces waar je beide samen doorgaat.

we kunnen die nieuwe wind alleen maar aanmoedigen en er zeer tevreden mee zijn dat er steeds meer mensen hun ogen open gaan. En dat "rariteiten" voor traditionele paardeneigenaars (voor ons niet meer dan normaal) stillaan ingeburgerd geraken en eindelijk als normaal beschouwd gaan worden