Dat inbuigen van Jossy was volgens mij niet voor het weer laten vertrekken maar ook om het paard de kans te geven om hem te zien en aan te raken. Maar goed dat zou hij zelf moeten uitleggen dat is enkel maar gissen van mijn kant. Gert van den Hof trekt hem krom
als hij verwacht dat het paard er met grote sprongen naar voren gaat. Een soort one rein stop. Waarom laat je niet iemand naast het paard lopen die het paard verteld kom we gaan gewoon een stukje naar voren lopen ipv van dat gejaag van achter of in onbalans brengen.
En dan liefst nog gewoon achter een ander paard aan laten lopen (of handpaard) is toch veel eenvoudiger om te begrijpen voor het paard ipv alles tegelijkertijd (en ruiter en hulpen)

Wij maakte de paarden mischien op een hele aparte manier zadelmak maar bij ons was het eerst wennen aan zadel en gewicht en aan de hand naar buiten. Dan erop gaan zitten en gewoon met een ander paard naar buiten. Niks geen hulpen, gewoon rechtuit achter en naast ander paard aan sjokken. Eerst ontspannen met gewicht omgaan die hulpen komen later wel. Aangezien het voor het paard erg spannend is steunt hij heel erg op het rustige ervaren paard en gaat hij automatisch in draf, stap en halt wanneer ander paard dat aangeeft. Je geeft wel al rustig ter ondersteuning hulp licht tezamen met stemhulp op de momenten dat hij vanuit zichzelf van gang veranderd plus dat hij deze stemhulp al kent van het aan de hand lopen en longeren. Gaat volgens mij allemaal veel begrijpelijker en ontspannender.

Christel Provaas schreef op dinsdag 15 maart 2011, 13:56:


Dan zijn wij het volledig eens maar de manier van inbuigen
zoals ik dat Jossy zie doen op het filmpje geeft mij een andere indruk. Die zijn niet bedoeld om met de neus richting knie het paard het paard te beletten om er vandoor te gaan.


Ongelofelijk wat een geklungel weer als er geen dier bij betrokken was had ik waarschijnlijk nog hard om kunnen lachen.

Ik snap dat je overeenkomsten ziet tussen de houding van Jossy en Gert op het paard
en ja ik denk dat typisch springpaardruiters is. Maar de uitvoering van het beleren vind ik wel heel erg anders. Voor de mensen die niet weten over wie we het hebben:

www.youtube.com/watch?v=4gtJavTRnEw

Ik heb ook live hem aan het werk gezien maar ik vind hem er in de jaren niet vriendelijker opgevonden en ik denk dat ik bij deze recente clinic was weggelopen.

Peter Donck schreef op dinsdag 15 maart 2011, 15:37:


Zoals ik zei heb ik niets aan te merken op het inrijden van Jossy. Het spektakel van Gert heb ik minder mee al geloof ik best dat er paarden zijn die zo verpest zijn door hun eigenaar dat hij een van de laatste kansen is.

Ik was van plan om van het voorjaar een van onze paarden die nu vijf wordt zadelmak te maken en wil dat best wel laten zien, maar ik vraag me af wat er te zien is.
Paard heeft al een zadeltje opgehad en heb ik tijdens het grazen al over heen gehangen. Volgende stap is rustig op gaan zitten en achter een rustig ander paard aan sjokken.
Als mijn voorbereidingen goed zijn geweest wordt dit een erg saai filmpje.
Voordeel is dat dit paard mij al twee jaar dagelijks meemaakt en in zijn eigen omgeving blijft.
Dat is dus zadelmak maken, beleren (de hulpen aanleren) wordt pas hoofdstuk II.

Veel paarden vinden niet de trailer maar de klep eng. Is de klep stevig, kraakt hij of veert hij erg door?. Het Amerikaanse en Franse systeem zonder klep maar met lage opstap zou wellicht een optie zijn. Ook een trailer met voorlader zou natuurlijk dit probleem van achteruit stormen omzeilen. Het feit dat het paard in het achteruit gaan niet ziet waar hij zijn voeten zet (zijn dode hoek) en de klep niet vertrouwd maakt dat hij zich onzeker voelt en dus in een vluchtreflex schiet en achteruit stormt. Wellicht is het een idee om de klep iets horizontaler en steviger te zetten door bult aarde voor trailer onder de klep en dan op de klep te voeren. Niet in de trailer laten gaan maar gewoon rust op de klep met een emmertje met voer en dan achteruit de klep af 1 stapje naar achter en niet zoals vanuit de trailer 3 a 4 grote stappen.

Als miep steenuil ben ik naast inventarisatie en broedonderzoek vooral bezig met informatie verstrekken. Waar ik vooral tegen aanloop zijn mensen die graag steenuilen willen en vragen of ik een kast wil plaatsen, meestal ook de mensen zijn die 1x per week hun gras maaien, gif strooien voor de muizen en de drang niet kunnen weerstaan om de kinderen en bezoek 100x de jonge uiltjes in de kast te laten zien.

Als ik dan vertel dat de locatie wel maar de situatie niet geschikt vindt zie je ze beteuterd kijken. Onze beste locaties zijn toch nog de oudere keutelboertjes te gierig om iets aan onderhoud te doen en de paardenhouders met wat meer grond beide helaas steeds zeldzamer. Vaak op enkele meters van het woonhuis met mensen, honden en katten dat is het probleem niet. Ook is het territorium redelijk klein dus ongerepte natuur heb je zeker niet nodig. De opruimwoede en angst voor "ongedierte" is vaak het probleem.

Ik noem het maar de stadsmens met een abonnement op landleven. Men wil graag de uilen, eekhoorns etc als aankleding van het plaatje dat zij in het hoofd hebben bij het huisje buiten. Van zo wij zijn klaar met de verbouwing laat ze nu maar komen ipv een goede omgeving scheppen en dan hopen dat je uitverkoren bent. De romantiek van kerkuilen zijn de meeste al heel gauw zat zodra ze weten hoeveel ze onder schijten.

Nu moet ik zeggen dat wij een heel leuk contact hebben met de mensen waar de kasten van onze vogelvereniging hangen en wij doen ook ons best om de mensen betrokken te houden want wij zijn natuurlijk wel van elkaar afhankelijk om tot een goed resultaat te komen. Met informatie over gevaren voor de uil en hoe je eenvoudig de omgeving kan verbeteren hebben we toch al heel wat bereikt met een constant stijgende lijn aan broedgevallen dus zo treurig zie ik het helemaal niet in de laatste jaren. Volgens verwachting hebben wij nog een ontvolking van ruim 20 % de komende 10 jaren in onze regio dus ik zie de toekomst tegemoet.

Ans Jondral schreef op donderdag 31 maart 2011, 18:35:


SSSttttt....en dan te bedenken dat Q de favoriete hengst van Peter is.

Hier ook een tragedie vorige week, vader import uit Iran duizenden jaren geselecteerd op hardheid, mamma ook dicht bij import Iran. Nooit geselecteerd op kleur op exterieur maar op overleven en hard werken. Geen witte aftekeningen ook ouders niet, wel vos x vos.

Wij vinden haar met de eerste symptomen van koliek, da binnen 20 minuten erbij, is erg positief verwacht dat ze binnen twee uur weer helemaal de oude is, buscopan erin, uur later
da weer gebeld gaat niet goed, koliek wordt zeer heftig, da was er snel. Nog pijnstiller erin en parafine. Na een kwartier het meisje lettelijk uit haar lijden verlost we konden haar haast niet eens meer een moment rustig krijgen voor de spuit te zetten.

En daar sta je dan, alles zo snel gegaan en dan is ze er opeens niet meer. Geen afscheid kunnen nemen, niet even rustig een moment samen, maar boem weg om dat iedere minuut langer ongeoorloofd lijden was.

Enkel ruwvoer, altijd veel beweging op pp, altijd zorgvuldig etc. Zeg het maar, onbegrijpelijk en moeilijk te aanvaarden.

jan seykens schreef op donderdag 31 maart 2011, 22:01:

Hai Jan, dat is een tijd geleden..

Een slag in de darmen hoogstwaarschijnlijk ,maar waardoor zeg het maar.
Ik blijf de dag maar als een film telkens weer afspelen maar vind geen antwoord.
Je gunt ze een mooi lang leven waarbij je ze met dertig jaar oud aan een hartstilstand
in de weide vindt op een mooie herfstdag en niet een laastste paar uur op deze manier.
Wij hebben geen beslissing hoeven nemen, het was heel duidelijk dit lijden moest stoppen voordat ze een verschrikkelijke dood tegemoet zou gaan.

Wat dat betreft is alles heel goed gegaan, tweemaal een fijne da die er heel snel was, Diederik was hier, het was droog weer, haar dochter was bij haar en de rest van de kudde een paar meter verderop. Wij waren er snel bij en wij hebben gedaan wat we konden en op het moment dat het duidelijk was dat haar overlevingskansen nihil waren direct haar uit haar lijden verlost.

Bedankt voor de lieve woorden allemaal. Het is waar het moet slijten, ik durf amper nog lang van huis. Afscheid nemen van onze dieren, we zullen het nog minimaal 14 keer moeten meemaken maar veel liever dat dan ze ons overleven want dat scenario beangstigd mij meer.

Je maatje kwijtraken, wat een pijn doet dat, ik weet er alles van.
Als ze oud zijn leef je er een beetje naar toe zover als dat kan, als ze zo jong zijn
is het haast niet te bevatten. Heel veel sterkte de komende tijd.

Merel Stoffers schreef op dinsdag 19 april 2011, 23:36:


Nee, alle 39. Influenza enting geeft garantie op het niet ziek worden van Influenza.