Een update mbt de stand van zaken:
Begin oktober voor het eerst in de Lingehoeve geweest, waarbij het hematoom met formaline is behandeld (telkens een gaatje prikken en wat formaline daarin spuiten).
Eind oktober bleek het hematoom voor 2/3e weg, dus dat was veelbelovend. Wat nog over was toen weer met formaline ingespoten.
Half november, dus bij het 3e bezoek aan de Lingehoeve, was er nog maar een klein stukje van het hematoom over, wat weer met formaline werd behandeld. De interniste dacht dat dit de laatste keer zou zijn en wilde dat we eind december voor een nacontrole zouden komen.
Maar in de weken daarna stopte het bloeden niet zoals verwacht. Bij de endoscopie eind december leek het alsof er in dat uit het laatste frutje van het gezwel weer een nieuw gezwel aan het groeien was, maar eea was zo'n pap dat het bloed er uit stróómde. De chirurg werd erbij gehaald en die besloot dat er nu een laserbehandeling aangewezen was.
In de weken daarna stopt het bloeden weer niet en eind januari reizen we voor de 5e keer af naar de Lingehoeve. Uit de endoscopie bleek dat het restant-weefsel de vorige keer wel goed geraakt is (allemaal dode, zwarte prut), maar dat er uit de wand en een heel klein restantje van de overgebleven "aanvoerleiding" nog bloed kwam. En dat hele gebied was natuurlijk nu ook geirriteerd. Uiteindelijk nogmaals (en nu ook heel uitgebreid) met de laser behandeld, evenals het deel van de wand waar alles vastzat.
De chirurg vertelde dat hij niet dieper meer de wand in kan, omdat hij anders het risico loopt zenuwbanen te beschadigen; op dat punt zijn we dus feitelijk uitbehandeld. Maar tegelijk hoopt hij dat het met deze behandeling klaar is.
Maar het bloeden stopt weer niet. Ik probeer alternatieve therapien (oa homeopathie), maar niets lijkt te helpen. Half maart dus weer naar de Lingehoeve. Bij de endoscopie lijkt het alsof er een 2e hematoom is ontstaan (of nu vrij is komen te liggen doordat het andere dode weefsel nu ook is afgevoerd). Dit wordt met de laser behandeld en over 3 weken moeten we terug.
Tot mijn verbazing krijg ik de "opdracht" het rijden voorzichtig op te pakken. Niet fanatiek, maar lekker rustige stap. Enerzijds om hem conditioneel op te krikken en daarmee het herstel te ondersteunen (hij is van een half jaar op de wei echt voor zijn doen een dikke papzak geworden), anderzijds om hem ook wat af te leiden.
Vandaag heb ik dat gedaan: z'n barbackpad er op en het bitloze hoofdstel losjes om z'n koppie. En na een half jaar niets gedaan te hebben, wandelt hij zó met me voor een kort ommetje weg van de kudde, geen stap verkeerd gezet. Kijk, dan weet je ook weer waarvoor je het doet
Warboel
