Piet schreef op woensdag 23 maart 2011, 15:27:


Ik zal eens proberen of ik haar morgen kan filmen. Geen idee of dat lukt in mijn eentje. Maar ik zal het proberen.
Ik beloon haar met voer hoor Piet en ik ben redelijk zeker dat mijn timing ook goed zit. Ik heb zo'n buidelzakje en voor elk goed pasje, krijgt ze van mij een graantje. Je zou het bijna clickeren kunnen noemen. (En das eigenlijk echt niet van mijn gewoonte ) Volgens mij heb ik haar ondertussen ook per ongeluk enkele 'kunstjes' aangeleerd.
Alleen dat voor mij uit sturen dat jij beschrijft, dat lukt niet.
Hoe zie jij dat precies?

Longes etc. ga ik echt niet proberen.
Been there, done that en het maakt het probleem alleen maar erger.

Wil schreef op woensdag 23 maart 2011, 13:03:


Nee, die heeft inderdaad genoeg dingen voor gehad met trailers en toestanden.
Naar verluid (volgens haar vorige eigenaar) als veulen er op haar knieën opgetrokken.
En als 4-jarige heeft ze ooit een beestenwagen gesloopt. Ze hebben haar toen ook echt bij elkaar geslagen uit frustratie omdat ze niet wilde laden. Er is toen nog een steel van een riek op gesneuveld. Uiteindelijk hadden ze haar dan half op de loopplank. En die loopplank was afgezet met een stalen hekwerk, een kleine 2 meter hoog. Ze is toen dwars door dat hekwerk gesprongen en dat brak af. En er dan vandoor gegaan dat hek meeslepend, rond haar hals. Dat was echt een immens ding en bij elke galoppas zag ik dat ding tegen haar flank en achterbenen aanslagen. Ik dacht echt dat ze dood was toen. (Paard was toen overgings nog niet van mij. Ik was toen nog haar 'verzorgster'. Ik heb haar pas na enkele jaren gekocht.) Voor één of andere reden is ze toen ineens gestopt aan het einde van de straat en stond er opeens iemand recht voor haar. Die heeft dat hek van haar afgehaald en haar terug gebracht. Paard had niks. Alleen een scheur in haar lip en er was geen plekje droog meer aan.
Ik heb haar toen overgenomen (was toen behoorlijk nijdig namelijk) en gek genoeg liep ze toen opeens als een lammetje achter mij aan die wagen in. Dat begrijp ik nog altijd niet. Shock misschien?
Volgens mijn moeder (die niks van paarden kent) laadt ze trouwens niet omdat ik haar ooit op 3 benen een uur verderop naar een kliniek heb moeten brengen. Mijn moeder denkt dat ze toen veel pijn gehad moet hebben. Geen idee of dat er iets mee te maken heeft?
Maar ik zou zeggen, take your pick. Paard heeft echt wel redenen genoeg om niet te willen.

Wil schreef op woensdag 23 maart 2011, 20:39:


Gek genoeg is ze altijd blijven laden, zelfs na die dingen.
Het is nooit een onoverkomelijk probleem geweest. Het ging niet altijd makkelijk en soms moesten we behoorlijk inventief zijn, maar ze stond er wél altijd op. En ze was nooit gestresseerd onderweg.
(Zo hebben we haar ooit met een man of 4 zowat opgepakt en de trailer in gedragen. Ieder om de beurt een been genomen en verplaatst en zo richting de trailer. Paard was toen net geopereerd en nog behoorlijk zwaar gesedeerd blijkbaar want ze liet het gewoon gebeuren. )
Idioot genoeg is het pas echt een probleem geworden, toen ze eens ergens heen moest en het persé op z'n NH's moest. Ik kon al op voorhand vertellen dat dat niet zou werken.
En sindsdien wil ze dus echt niet meer.

Continu druk op haar halster houden en dan lossen als ze toegeeft.
Dat werkt dus niet. Ten eerste geeft Pête niet snel toe en heeft eerder de neiging om daar tegen te gaan vechten. En je wint dat simpelweg niet van haar. (Tenzij je Cindy heet en 2 uur geduld hebt. )
Ik vermoed eigenlijk dat ze daarom zo flipt op druk op haar hoofd. Want ik heb haar dat tervoren nooit weten doen.
Ik pas zelf ook altijd heel erg op met die methode en gebruik het pas als ik denk dat ik kan 'winnen'.
En ik mocht geen zweep gebruiken van die mens.
En als er nou 1 manier was waarop ze het altijd wel deed... Niet dat je haar echt moest slagen, maar ze ging altijd beter op een drijvende hulp dan dat je aan haar hoofd stond te trekken.

Clara van der Horst schreef op woensdag 23 maart 2011, 21:32:


Ach soit, je moet het een naam geven. In principe werkt Parelli op dezelfde manier hé. (Maar niet met trailerladen, geloof ik? )Blijven vragen tot je het juiste antwoord krijgt en dan belonen door het wegvallen van de druk. Gewoon wijken voor druk dus. Misschien allemaal wel goed bedoeld, maar paardlief was een categorie te hoog gegrepen voor die beste man, geloof ik. En met de mogelijkheden die hij mij liet, kon ik zelf ook geen kant uit.

Ik zal proberen om te filmen.
Maar ik ben alleen hé, ik beloof dus niet dat het lukt.

Alé hup, filmpjes gemaakt.

Ze was slooooom vandaag.
En ze wilde na een tijdje ook geen voer meer aannemen. (Je ziet het mij een paar keer weggooien in die filmpjes, nadat ze het niet aanneemt.)
Mijn pogingen om haar wat wakker te maken, lukten ook niet echt.
Dus ik heb snel even die filmpjes gemaakt voor jullie en ben dan maar gestopt. het kon alleen maar slechter worden.
Het is trouwens niet zo dat ze er langer over deed qua laden omdat ze zo sloom was. Anders heeft ze ongeveer even veel tijd nodig.
Maar ze had weinig energie en d'r ogen hingen op half zeven.
Ik denk dat ze die trailer wat beu wordt.

Ze bleef wel met haar achterbenen op de plank staan vandaag, das nieuw. En dat ze nog wat naar voor gaat eens ze er half in staat is ook nieuw. Dat ging gisteren niet.
Maar die stang erachter zal nog altijd niet lukken. Ik kan haar nog steeds niet aanraken in de trailer en elke beweging van mij die wat lomp is, is aanleiding om achteruit te gaan.
Gefaald dus

Als ik er naast sta, krijg ik haar niet verder dan in die filmpjes te zien is.

http://www.youtube.com/watch?v=CBzwcj3SHyw
http://www.youtube.com/watch?v=9GLsLpsqY_4
http://www.youtube.com/watch?v=zsFtn2zZ1Nw

O ja, de boel is wat vervormd met filmen/uploaden.
Mijn paard is eigenlijk langer, ik dikker en de trailer breder

Christel Provaas schreef op donderdag 24 maart 2011, 18:04:


Ja, er staat voer voorin. Maar dat kon haar niet schelen.
Net wilde ze het zelf niet aannemen uit mijn hand, terwijl ik het zelf zowat in haar mond stak. Gewoon niet geïnteresseerd in dat voer. Ik denk dat ik haar vandaag beter kon belonen door haar oren te strelen dan door haar te voeren.
Ik ben er nog altijd vrij zeker van dat zodra je haar onder druk zet, dat ze nog steeds zal panikeren. En dat je het daarna helemaal mag vergeten. Ze lijkt inderdaad heel kalm, maar daar zit ondertussen ook al 9 uur training in, deze week alleen al. Ze kan nog altijd omslaan binnen de seconde. Een geluidje, ik de ergens dom tegen stoot etc... en ze wil er weer uit.
En Pête is een introvert paard hé. Die slaagt ineens door, daar gaat weinig aan vooraf.

De keren dat ik mee met haar uit de trailer kom is overgings gevraagd, de andere keren doet ze het zelf.

Ze heeft zichzelf trouwens aangeleerd dat dé plek om een dutje te doen, met 1 of 2 voeten op die klep is. (Of heb ik dat gedaan? )

Filmpje 1 is inderdaad de eerste poging van deze namiddag. (Vanochtend hadden we ook al geoefend.)
En na filmpje 3 heb ik haar weer weggezet. Ik heb er verder niet zoveel in geknipt.

Piet schreef op donderdag 24 maart 2011, 18:19:


Trailer gaat morgen weg.
Ik heb gevraagd of ik hem volgende week nog even mocht hebben, maar weet niet of dat mogelijk zal zijn. De meeste mensen die een trailer hebben, gebruiken dat ding namelijk zelf ook.

Ik ben benieuwd wat je inconsequent vindt eigenlijk.
Want voor alles wat ik doe, heb ik ongeveer wel een reden.
Ik qua lichaamshouding zie ik mezelf eigenlijk ook niet zoveel doen, waarvan ik nu denk 'dat had je niet moeten doen'.

Piet schreef op donderdag 24 maart 2011, 18:38:


Nee, zeg maar.
Ik heb niet snel een probleem met zulke dingen.

Mijn lichaamstaal in de trailer is bewust zo hoor.
Ik zet mezelf dwars, dus met mijn rug naar de zijkant, zodat ik haar niet zou 'blokken'. En ik kijk haar ook niet uitdrukkelijk aan.
En wat ik doe met mijn hand en de koord, die ik altijd zo met haar. Komt door Parelli dat ik vroeger met haar deed. Ik hield de koord dan losjes vast, in een boogje en dan ga je de koord 'naar je toe aaien' als het ware. Het paard komt dan mee. En dat was dan teken om voorruit te gaan. Een fase sterker is dan dat je je hand sluit om de koord en haar voorruit 'vraagt' en nog sterker dat je even druk zet op de koord. (Maar dus niet continu. Heel soms durf ik dat wel doen, maar alleen op momenten dat ze duidelijk achteruit aan het denken is ipv voorruit.)
Nu is Pête nogal roestig, dus dat aaien van die koord alleen doet de truk niet in dit geval. Maar de houding tov de koord blijft dezelfde.
Dat is mij toch echt zo aangeleerd.