Sandra van Bommel schreef op vrijdag 25 maart 2011, 9:03:
> Ik heb net op Pête op de trailer gereageerd en Silja als voorbeeld
> gebruikt en besef nu dat Silja eigenlijk een heel erg leerzaam paard is.
> Want ja... ik herken dit dus echt wel bij haar.
>
> De manier waarop jij nu te werk bent gegaan, heb ik ook wel gedaan bij
> haar hoor. Maar bij haar moet je dan verdraaid goed oppassen dat je geen
> hoeven om je oren krijgt. Ze houdt niet zo van druk toepassen
Shiny heeft nog nooit geslagen, is ook niet uit agreesie dat ie z'n kont naar me toe draait.
>
> Wat ik tegenwoordig doe (want ja... van tijd tot tijd moet ze dat gewoon
> uitproberen, ook al doen we meestal iets wat ze keileuk vindt)
> Ik kom met het halster, wil het omdoen en zij zegt 'nop' Oortjes naar
> achteren, vies gezicht, wegdraaien. Draai ik mee, dan draait ze net wat
> sneller, kont mijn kant uit, oortjes naar achteren.
Hij doet dat zonder vies gezicht of oren naar achter, maar zorgt gewoon dat zijn kont altijd tussen mij en zijn hoofd zit, al moet ie er prachtig zijwaarts voor lopen
>
> Als het echt moet, kan ik haar echt wel wegsturen en ver genoeg van me af
> dat ze mij ook in een pissige bui echt niet trapt. (pik ik ook niet)
> maar hooguit koppie weg. Vaak loop ik dan weg. Met halster. Na een korte
> bedenktijd komt ze dan toch achter mij aan. Click, beloning. Weglopen.
> Uiteindelijk kan ik haar dan gewoon het halster omdoen zonder probleem.
> Uiteraard krijgt ze ook dan een vette beloning.
Zoals jij het beschrijft zou ik het doen bij ongeveer elk ander paard. Zeven jaar geleden heb ik het zo gedaan, alleen moest ik het halster aandoen ook nog trainen, zodra hij zijn neus erin stak en ik wilde het vastmaken, was ie weer weg. Ik heb dat met ongelooflijk kleine stapjes getraind, zelfs zo dat het hem niet eens opviel dat we iets verder waren gekomen (de amygdala met rust gelaten
) Uiteindelijk zat dat er zo in dat het jarenlang geen problemen gaf.
> Bij zeer weinig tijd leg ik ook wel een leidtouw om haar hals, beloon, en
> doe dat het halster om. Dan kan ze niet weglopen.
(ik heb het touw
> dan losjes vast, maar kan net iets tegendruk geven als ze weg wil draaien)
> Dit gaat eigenlijk altijd zonder problemen.
> Maar ik doe het dus niet altijd zo. Ik hou wel van een uitdaging
Zo kon ik hem uiteindelijk ook pakken. Eerst mijn hand op zijn rug, daarna het leidtouw, wat hem héél erg gespannen maakte op zijn rug (hoofd omhoog, veel wit in de ogen en een strak gespannen mond) met heel kleine stukjes over zijn hals geschoven. (beetje te vergelijken met het oude schofttuig verhaal, wat nog ergens in het forum moet zweven, er staat trouwens een foto in het boek van Inge van )
Het grote verschil met zoals Pien haar werkwijze beschrijft is dat hij niet blijft staan. Hij windt zich gewoon steeds meer op als je hem gaat volgen/ drijven, zweet dan ook in een mum van tijd of hij een half uur gegaloppeerd heeft
Het bevestigt mijn gedachte over het verwerken van trauma's, n.l. dat je er een laagje goed gedrag overheen kunt trainen, maar als je werkelijk een beroep doet op die "zere plek in de hersenen" je niet vreemd moet staan te kijken als je weer min of meer hetzelfde gedrag terug krijgt.
Per slot van rekening heeft híj me drukloos geleerd te trainen.
Nu ik er al schrijvende over nadenk weet ik ook wat ik eraan moet doen.
Helemaal vanaf zijn rug opnieuw beginnen met mijn handen, met het touw, het halster en het zadel, alles trainen totdat ik geen enkele spanning meer zie en tussendoor weer veel meer met hem gaan wandelen, wat er de laatste tijd nogal bij ingeschoten was, doordat ik andere prioriteiten stelde.
Piet
Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.
Warboel
