Spirithorses schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 12:05:


Veel belangrijke tekst afgeknipt!

Ik begrijp heel goed dat, als je met jouw ideeën staat les te geven en je lijkt nergens meer contact te kunnen maken, dat dat frustraties geeft.

Zelf heb ik het kort geleden weer meegemaakt met mensen die mij vroegen hun dochter te helpen bij het rijden.
Situatie , natuurlijk vanuit mijn beleving geredeneerd. Dochter bang en haar pony minstens zo bang. Wat mij betreft is het al misgegaan bij de aanschaf van de pony. Ik begrijp niet dat als mensen geld bij elkaar hebben gespaard en een plaats voor hun paard hebben geregeld dat ze, wat ik veel te vaak zie, zichzelf maar zo weinig tijd gunnen bij de koop van het juiste paard.

De hulpvraag is dus naar mij toe, help het meisje weer vertrouwen te geven.
Zelf koppel ik daar direct aan, het leven van de pony aangenamer te maken en vertrouwen terug te winnen, door de verzorgers inzicht te geven in het feit dat dit dier leiding nodig heeft en de angst veroorzaakt wordt door het gebrek hieraan.

Mijn plan is dan eerst veiligheid creëren, liefst de pony weer vertrouwen geven door middel van grondwerk en een plan opstellen. Eerlijk gezegt zelfs eerst nog opperen dat de combinatie een slechte (lees gevaarlijke) is en dus beide partijen beter af zou zijn gescheiden te worden. Pony koppelen aan een ervaren begeleider en meisje koppelen aan een gemoedelijke rustige en betrouwbare pony. Daar kon echter geen sprake van zijn dus ik moest met een plan komen. Persoonlijk zeg ik, dat ouders verantwoordelijk zijn voor de veiligheid van dochter en paard en snap ik niet dat mensen dergelijke risico's nemen en zich verstoppen achter het feit dat dochter van pony houdt.

Grondwerk was in hun ogen onnodig en daar werd ik dus niet voor ingehuurd, jammer en voor mij het eerste signaal om te kijken of hulp uberhaupt mogelijk was.
Vervolgens daar 14 weken staan lesgeven met puur, veiligheid, rust en duidelijk communiseren naar het paard ,voor ogen. Na 14 weken waren alle partijen inclusief ik verbaasd over wat we bereikt hadden. Stel je daar niet teveel van voor, maar we hadden een meisje dat plezier had met haar pony en een pony die steeds meer ging ontspannen in zijn lijf en rustig de hulpen van zijn berijder afwachte.Er werden wat achtjes gereden in draf en er werd rustig opgebouwd met correct en rustig aangalloperen.

Week 15, ik kom door het hek en zie een bloednerveuze pony in de bak, mijn maag draait een slag in de rondte en ik vraag op mijn aller rustigste manier of ze deze week nog gewerkt hebben met de pony.
Het antwoord wat kwam was, ja hoor we hebben galopwissels geoefend en stop's .

En dat was voor mij het punt om te zeggen ik stop hiermee. Als ouders dit hun kind al aan willen doen en willens en wetens een gevaarlijke situatie in stand willen houden. Dan moeten ze dat vooral maar doen maar niet met mij op de achtergrond. Ik laat mij niet betalen om een kind te zien verongelukken met een doodsbange pony, zeker niet als ik heb laten zien en al bewezen heb dat er zoiets bestaat als de BASIS.

Respect en vertrouwen koop je niet daar werk je je drie keer voor in de rondte en dan nog is het, het grootste cadeau wat je van je dier kan krijgen.
Als je daar blind voor bent , dan kan ik je niet helpen toch?

Okee ik geef toe dat ik niet zozeer geniet van staart in de lucht en grote neusgaten, duidt bij mij meer, als signaal van spanning, alswel als signaal van viriliteit of vreugde. Mijn merrie kan het best doen hoor als ze in een vrolijke bui probeert kippen te pletten die in de wei terecht zijn gekomen.

Maar zeker met kinderen zie ik liever een dier dat berust in zijn werk en daar mischien, stiekem, gelaten, verschrikkelijk van geniet met in zijn achterhoofd denkend hahaha dit leven is vakantie.

Ouders aan de zijlijn die graag spektakel zien en blind zijn voor gevaar (voor dochter en paard) en een doodongelukkige pony . Sorry maar ik heb het opgegeven . Het enige dat ik uit eigen ervaring kan meegeven is, let heel goed op op de hulpvraag die je gesteld wordt. En probeer erachter te komen of de hulpvraag zoals die geformuleerd is inhoudelijk voor jezelf werkbaar is.

In dit geval blijkt achteraf de hulpvraag, geef onze dochter plezier en vertrouwen. Zodat we op de oude voet verder kunnen. En ik ben niet dom maar er wel met open ogen ingelopen. Het leken me werkelijk mensen die bereid waren aanpassingen te doen en te leren anders te kijken. Tijdens het hele proces leken ze te begrijpen dat er een verandering gaande was van paniek naar rust en begrip. Niets bleek minder waar.
Een quick fix is wat mensen willen lijkt het in paardenland, zeker nu een steeds groter deel mensen, dieren nemen zonder er mee opgegroeid te zijn.

Lang verhaal en je hebt er waarschijnlijk niets aan. Voor mezelf ga ik terug naar stallen uitmesten en verzorging rondom de paarden. Ook ik moet een boterham verdienen, liefst tussen de paarden en voor de tijd dat de eigenaren op stal zijn.

Mvg Joost

Angela88 schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 17:45:


Ik vrees ook het ergste, vooral nadat mij uitdrukkelijk werd gevraagt niet tegen de dochter te zeggen wat de werkelijke reden was dat ik stopte met les geven. Dat zou niet goed zijn voor haar vertrouwen.
Of ik wilde zeggen dat ik het te druk had

De dochter zag ik een paar dagen later en vertelde me, dat nadat ik gestopt was, dat ze het roer om hadden gegooit en dat ze de pony eerst lieten uitrazen en van daaruit naar rust gingen proberen te werken.
Zie je het voor je, een meisje dat amper kan blijven zitten op een pony die in blinde paniek het liefst blijft rennen tot hij dood neer valt.

Persoonlijk denk ik dan, als je toch van je kind afwil, gooi haar dan direct op de snelweg.

Mvg Joost

e m kraak schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 18:57:


Hahaha Voor de mensen die denken dat ik mijn paardjes 'natuurlijk' kan houden omdat ik zo kapitaalkrachtig ben. Ken je de intern stalknecht die de paarden voert ,de stallen mest en de jonge paarden beleerd. In een caravan woont of ergens onder de kantine? That's me !
Niks nie grootgrond bezitter of elitair, wel een levenlang met paardjes spelen !

Voor of tegen castratie, persoonlijk denk ik, het moet werkbaar zijn in de situatie die voor jou en je paard de realiteit inhouden.

De realiteit veranderd al naar 'niet natuurlijk' als je je er als mens tegenaan gaat bemoeien.

Te weinig inzicht in, wat gebeurd er op het moment dat een hengst met zijn pik in plaats van met zijn hoofd gaat denken. En de poppen zijn aan het dansen.

Je kan met een hengst omgaan en hij wordt in een hengstengroep geplaatst en net jouw paard is de pispaal en de realiteit is al dat je met een ongelukkig paard zit.

Je hebt een hengst, en het feit dat je het niet op je geweten wil hebben dat er ongewenste veulens worden geboren betekent al dat hij niet weg kan met zijn natuurlijke behoeften. Het feit dat jij beslist dat hij niet mag vechten, dekken enz grijpt al in op zijn natuurlijke aard.

Hempfling die met een hengst langs een hengstige merrie loopt en de hengst wil erop maar staat onder bevel van hempfling. Is dat dan mooi ? Of is dat nu juist denigrerend en persoonlijkheid onderdrukkend ?

Geslachtshormonen bepalen veel gedrag en het is de vraag of je als mens zit te wachten op dat gedrag. Gedrag bepaald door geslachtshormonen houdt in oa agressie ,dominatie, geldingsdrang , controle willen uitoefenen op soortgenoten en ook mensen.
Als je met dat gedrag als hengst in je leven toch nooit wegkomt, omdat het beperkt wordt door je verzorger, wat heb je dan aan een drang om dat gedrag toch tentoon te spreiden. Mischien grijp je wel harder in het welzijn in, door een hengst zijn geslachtsdrift te laten behouden?

Wat heb je aan een kater die je huis onderzeikt ?

Wat heb je aan een reu die vecht met iedere andere reu ?

Op het moment dat mensen zich met dieren bezig gaan houden, is het bijna niet werkbaar om een dier zijn volledige gedrag (lees geslachtsdrift) te laten behouden.

Of een karakter veranderd na castratie ? Dat ligt aan de definitie die je aan karakter geeft. Inderdaad zal leeftijd meespelen in de zin van leerervaringen,een laat geruinde exhengst weet wat er te koop is en zal hengsten gedrag laten zien uit leerervaring en niet ingegeven door geslachtshormonen.

Persoonlijk hou ik zelf niet zo van alle ellende ontstaan bij dieren (inclusief mensen) veroorzaakt door geslachtsdriften. Onrust en spanningsveld verschuift zichtbaar als er niet met het hoofd gedacht wordt.

En hey als jij de eerste stap al gemaakt hebt om je ertegenaan te bemoeien dan kan castratie een logisch en verantwoord gevolg zijn.

Zelf heb ik geen problemen met een hengst hengst laten maar ik besef wel dat het niet voor iedereen is weggelegd en meer inzicht in het dier vraagt.

e m kraak schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 22:38:


Ik neem even aan dat deze opmerking niet tegen mij persoonlijk bedoeld is.
Als dat wel zo is, probeer ik mijn standpunt te verduidelijken.
Ik zie omgang met paarden als opvoeden zoals een ouder dat met een kind zou doen. Geef je het kind geen handvaten en stuctuur of leiding dan krijg je een kind dat grenseloos is. Denk dat hetzelfde opgaat bij paarden.Met of zonder ballen.

Nu gaat de discussie bijna over wie verdient er een paard danwel een hengst en kan daarmee overweg. Ik denk als ik het over realiteit heb dat (bv) wat de buurman doet, al gevolgen kan hebben voor jou als hengsteneigenaar.
Wat nou als de buurman besluit een hengstige merrie te zetten in zijn wei naast jouw hengstenwei. Een hengst geeft extra complicatie's door zijn gedrag dat ontkennen is ook je kop in het zand steken.

Jij kan zoals ik het lees je hengsten opvoeden en een veilige situatie creëren voor jou en je paarden.


Nogmaals ik begrijp je standpunt en ik ben het met je eens en in de ideale wereld zouden we deze discussie niet eens hebben. Waarbij zelfs kan lijken dat we tegenover elkaar staan wat we in mijn ogen zeker niet doen.

De reaktie van Michiel vind ik persoonlijk ook heel mooi, accepteren dat, wat is de realiteit is. Echter zie ik veel mensen die weg inslaan en spiritueel met paarden willen werken. Waarbij ik ook veel mensen zie ( en nu bedoel ik niet Michiel persoonlijk) die zich niet laten remmen door enig inzicht in het begrip paard.Dat is het deel mensen waar we het nu mischien over hebben.
Daar verworden paarden bijna weer tot spiegels van hun ziel, yeah right, blijf vooral ontkennen dat een dier een karakter heeft. Een dier reageert op jou dat geloof ik best, net als ieder ander wezen. Maar een dier kopieert niet wat jij doet, zou wel makkelijk zijn dan hoef ik inderdaad alleen maar lief te lachen om harmonie te krijgen in de paard-mensrelatie. De mens is in dat wereldje blijkbaar zo verheven dat alle negatief gedrag van een dier wel herleid moet worden door een trauma veroorzaakt door mensen.
Een dier heeft in mijn ogen net zoveel recht op een klote persoonlijkheid als 'de mens'. Ook bij paarden gaat het er allemaal niet lief en vriendelijk aan toe, ontkennen daarvan doe je een dier ook geen recht mee.

En hey ik ben iemand die graag de realiteit probeert juist te interpreteren, maar daarnaast als ik lekker tussen de paarden leef ben ik de grootste dromer die er is en doe ik graag alsof er geen andere wereld bestaat buiten mij en de paardjes om mij heen.

Spirithorses schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 22:55:


KNIP


De frustratie waar ik mee blijf zitten, ligt in deze situatie niet eens bij deze blinde mensen en het risico wat ze met hun eigen kind nemen. Maar meer bij het gevoel dat ik een paard zie veranderen van bang naar ontspannen, om vervolgens alle respect, begrip en vertrouwen wat erin gestopt is, naar de mallemoer geholpen te zien worden. Het paard mag even proeven van wat het zou kunnen zijn om vervolgens weer te schreeuwen en niet gehoord te worden.
Daar wordt ik nou zo ontzettend verdrietig van !

Spirithorses schreef op zaterdag, 19 februari 2005, 0:03:


Wederom zoals jij spiegelen leest en interpreteert lees ik het ook, dus het hele bovenstaande verhaal zou zo uit mijn pen kunnen komen.

Mijn deel tekst waar jij op reageert is geschreven vanuit de ervaringen die ik opgedaan heb ik de nieuwe wereld die 'natural horsemanship' heet.
Daar kreeg ik te maken met zelfverklaarde goeroe figuren die veel boeken hadden gelezen en weinig vlieguren tussen de paarden hadden gemaakt.
Dan krijg je dus te maken met mensen die spiegelen letterlijk nemen. Om bij jouw voorbeeld te blijven,

Deze goeroe verkochten gebakken lucht die ze zelf geloofden. Die lezen een ruw persoon krijgt een ruw paard ,terwijl wij best begrijpen dat spiegelen kan resulteren in, in het ergste geval, een angstig paard.

Ik heb met mijn domme hoofd zelfs gedacht dat mijn eerste paard bij deze mensen veilig stond. Mijn verhaal verteld en gezegt, hij vertoont hengsten gedrag en kan bijten uit reflex om vervolgens zichzelf achter in de stal te gaan schamen. Ik wil niet dat hij voor dit gedrag geslagen wordt , kan ik met mijn paard komen? Ja ik kon komen, binnen 3 dagen werd mij te kennen gegeven dat mijn spookverhalen over mijn eigen paard niet klopte en dat het een verschrikkelijk lief dier was, wat hij ook is, maar dat terzijde.
Weer een week later kwam de stalhoudster naar mij toe dat ze verschrikkelijk in haar borst was gebeten bij het voeren ,waarbij mijn zorg op zulk een moment niet uitgaat naar haar borst, maar mijn eerste vraag is of ze hem toen geslagen had.

Dat waren mensen en zijn nog mensen die het denken te weten en er veel geld mee verdienen. Maar das boeken wijsheid en ik hoop dat mijn paard een steentje praktijk ervaring heeft kunnen overbrengen.

Spirithorses schreef op zaterdag, 19 februari 2005, 0:34:


Ik denk dat ik voel waar je heen wilt. Maar ook nadat ze gebeten was had ze in mij ogen nog steeds niet het recht om te slaan . Als ze geluisterd had naar mijn verhaal, bij zeg maar de intake, dan had ze haar ogen open moeten houden en was ze niet gebeten. Kijk een *hey mannetje ik weet wat je wil* en een vingertje in de lucht is genoeg om te voorkomen dat je gebeten wordt en ook als jij je doppen niet open houdt en toch gebeten wordt genoeg als straf.

Ik bedoelde dus erna en al zeker niet ervoor had ze enig recht van slaan.

Mijn paard is daar weggehaald nadat ik op een middag binnenliep en mijn paard werd losgelaten bij de wei in de groep en de paarden werden opgevangen bij de deur om naar hun eigen stal gebracht te worden. Zie ik daar dus het dochtertje van die mensen mijn paard (ruin) opvangen bij de deur en tussen de loslopende paarden naar zijn stal brengen. Enig idee wat er gebeurd als een dergelijke ruin (met het nodige hengstengedrag) de stal inloopt met meisje, bij zijn voer komt en een ander paard wandeld ook die stal in?

Bovenstaande is gelijk een voorbeeld dat, wel of geen ballen, niets zegt over veiligheid die je als tweebener naast je paard hebt.

Spirithorses schreef op zondag, 20 februari 2005, 13:46:



Hoi Pien,

Zo een keer kuchen hoor ik weleens met hooi eten, en dan vooral de shet ,maar ik denk meestal dat het meer verslikken is, in dat geval.

Nu jij deze vraag zo stelt moet ik er wel weer aan denken, dat het me wel opvalt dat er na het rollen, wel regelmatig geproest en gekucht wordt !

Eigenlijk dus een vraag van mij ernaast, naar jou en anderen, wie valt kuchen op specifiek na rollen ? En wat moet ik daar van denken ?

Als je jouw paarden hoort kuchen, is dat gewoon bij hooi eten ? Na wat inspanning of opwinding van bv hooi brengen, kan ik me voorstellen dat het (mischien net als met rollen) er mee te maken heeft dat er wat meer warmte vrij komt in het lijf ( en longen) dat daardoor slijm sneller loskomt en weggeproest wordt !?

Mvg Joost

Spirithorses schreef op zondag, 20 februari 2005, 22:01:


Na het rollen weet ik ook nog steeds niet wat ik er van moet denken. Heb er nooit echt een probleem van gemaakt of in gezien, mischien omdat ik het vaker hoor.

Steffie zeg je altijd bij het warmlopen, die paarden houd ik altijd wel meer in de gaten.

Verder leg je zelf een verband met nu weer droog hooi, en ik denk maar even mee, mischien is er een soort gewenning aan nat hooi waardoor je ze nu meer hoort. Zou het kunnen dat ze gewoon weer even moeten wennen aan droger ruwvoer?

Mvg Joost

Hoi, ik ben normaal niet een echte poster op forums maar ik wil toch even reageren op het droes verhaal met een kleine waarschuwing. Afgelopen zomer verzorgde ik de paarden van een vriendin die een vakantie had gepland. Een aantal paarden had op dat moment droes en ondanks dat ik ook dagelijks mijn eigen paarden moest verzorgen heb ik besloten haar paarden toch te verzorgen omdat ze haar vakantie echt verdiend had.

's Ochtends had ze nog een dierenarts gebeld die haar verzekerde dat het niet nodig zou zijn dat hij weer kwam kijken en dat paarden niet dood zouden gaan aan droes. Echter, toen ik bij de paarden langs ging werd het mij al snel duidelijk dat ik met een van de shetten daar wel rekening mee moest gaan houden. Dus mijn eigen dierenarts gebeld en het verhaal verteld. Ze zei zo snel mogelijk langs te komen en ze was ook snel ter plaatse, toch nog twee dagen cortico-steroiden geprobeerd met lichte verbetering van de benauwdheidsklachten maar daarna al rap weer een terugval. De eerste dag al was het dier er slecht aan toe, wankelen op de benen als ik hem daartoe vroeg, waarna ik al direct dacht: Had ik hem maar laten liggen. Hij deed zijn mond open en probeerde met kracht lucht naar binnen te krijgen. Na twee dagen is de shet alsnog naar de kliniek gegaan waar ze een opening in de keel hebben gemaakt zodat het dier kon ademen.

Ik hoop dat het in dit geval niet zo ernstig is, maar wil wel waarschuwen niet te gaan wachten, en als je twijfelt, er op aandringen dat er een dierenarts komt als jij het nodig vindt.

Groetjes Joost

Ik ben vast niet als enige benieuwd hoe de schuilplekken voor de 'natuurlijk' gehouden paarden bij anderen zijn.

Geloof dat er kort geleden over gesproken is, maar ik geef graag de aftrap in de hoop dat er meer volgen.
Ik heb een album aangemaakt en daar wat foto's ingezet. Onder de knop homepage is mijn schuilhok voor de paarden is te zien.

Eigenlijk ben ik bij het lezen altijd benieuwd naar de achtergrond van de paarden en mensen.

Een onschuldig 'hoe is jouw stal' topic lijkt me best aardig.

Grtz Joost

Ans Jondral schreef op dinsdag 10 januari 2006, 10:36:


Hoi Ans,

Lekker stel die drie bij elkaar, mooie paarden hoor. En een shetje waar die van mij verliefd op zou worden.

Mijn eerdere bouwwerken hadden dezelfde planken (met schors) als jij voor je stal hebt gebruikt. Eigenlijk helemaal op dezelfde manier gemaakt, inclusief metalen houders in de grond. Als dak had ik lichtdoorlatende golfplaten.
Mijn eerste paard (kwpn) sloeg regelmatig een plank uit zijn stal. En later met de shet bleken de planken erg veel gebruikt om aan te schuren, met gevolg dat het dier bijna geen staart overhield.

Nu dus deze stal met inderdaad groef en tand systeem in de planken.
Het zijn aluminium frames die je neerzet en waar je gewoon de planken in laat zakken. Bovenin kiert de stal nog iets maar je moet het hout eerst laten werken en eventueel kun je de laatste plank daarna plaatsen.Maar net zoals ik hier mijn laminaat eeuwig zonder afwerkplinten zal hebben, zullen mijn paarden vrees ik, wanden met een kier in hun stal hebben

De shet schuurt nog steeds zoals je aan de hoeken van de stal kunt zien maar hij kan zich nergens meer aan open halen. In het voorjaar, rond april scheer ik hem meestal in een uurtje weer kaal en ook dat scheelt hem een periode van maanden om dat lastige haar kwijt raken.

Maar goed het ging over de stal en hij voldoet prima. Nu wil ik het voor de stal nog bestraten (dit jaar is het modder probleem opgelost met houtsnippers) en rubbermatten zou prettig zijn in een deel van de stal.

Grtz Joost