Potverdorie...... een heel verhaal getypt, laat ik mijn appel op mijn toetsenbord vallen. Heel verhaal weg.....
Nou ja, om een lang verhaal kort te maken...... Zoals jullie weten heb ik Lily twee jaar geleden gekocht, erg verwaarloosd, bang. In die twee jaar was er veel werk aan de winkel, het was niet altijd gemakkelijk, maar het ging steeds een stapje vooruit. Inmiddels is Lily 6 jaar oud en lichamelijk en geestelijk gegroeid. De afgelopen twee jaar heeft Lily nooit hengstigheid vertoond, was altijd hetzelfde, ze was als het ware een geslachtloos iets.
De afgelopen weken zat ik met een vreselijke puber in mijn haar, er was geen lang mee te bezeilen, vreselijk. Ze was tussendoor ook nog voor het eerst hengstig, lomp, maakte piepende geluiden en kneep hem verschrikkelijk voor het pasgeboren veulentje van de buren. Vooral dat er ook nog geluid uit kwam was verschrikkelijk, ze weigerde naar achteren te lopen. Ze liep dwars door me heen, zag me nauwelijks, liet zich niet borstelen, niet rijden, niet longeren, ze was er helemaal niet bij.
Inmiddels is het over en mevrouw is van puber in een merrie veranderd, die nu weet welk geslacht ze heeft. Ze moest afgelopen weekend zelfs even paraderen voor die knappe zwarte Shetlandhengst even verderop. Eerder sjokte ze er voorbij en vroeg zich af waarom Kim zich zo uitsloofde.
Zou het kunnen dat door die jarenlange verwaarlozing Lily gewoon wat later is? Een kennis vond het erg logisch, aangezien tinkers sowieso met alles later zijn en pas met 7 als volwassen gelden. Kim had die fase toen ze drie was, wat een draak. Gewoon met rust gelaten en een aantal maanden later weer verder gegaan, toen kon ze zich weer concentreren.
Een aantal van jullie hebben paarden opgevangen, komt dit jullie bekend voor, door verwaarlozing schuift de lichamelijk ontwikkeling / puberale fase op?
Monique
Warboel
