Malenka schreef op zaterdag, 19 februari 2005, 19:22:


Mag ik ook jou naar de woorden van meneer Parelli verwijzen?
Er is ALTIJD een andere mogelijkheid...


Nee, niet paardvriendelijker. Onacceptabele omgeving zelfs nmm.
Was jij het (een tijd terug) niet, die toch maar weer met bit ging rijden (o.i.d. - of was het hoefijzers?) omdat je er anders zo scheef op aangekeken werd?


Nu kom ik al jarenlang haast nergens meer, dus hou me ten goede als de praktijksituatue intussen massaal verslechterd is i.p.v. verbeterd.

Maar ik weet niet beter dan dat ik altijd zelf kon bepalen hoe mijn paarden onderbracht worden... Wat mij betreft worden mijn paarden, hengst of niet, zowiezo al niet voor het gemak bij die van anderen in de weitje gepleurd onder het motto "ze zoeken het maar uit". Allereerst al niet omdat ik het risico van overdragen van ziekten en blessures zo klein mogelijk wil hebben.

Ik heb inderdaad wel eens meegemaakt dat de organisatie de door mij gevraagde faciliteiten (privéweitje - o.i.d., liefst een beetje achteraf waar we in alle rust kamperen kunnen) alleen voor hengsten wilde aanbieden. Toevallig kom ik alleen met hengst(en)... dus helpt dat juist prima mijn zin te krijgen.

Misschien helpt een praktijkvoorbeeld mijn voorzichtigheid duidelijk te maken.
Ik weet van minstens 1 toonaangevend groot bedrijf (BEDRIJF dus, he - geen particulier die toevallig onwetend was) dat "gewone" gastpaarden bij een landelijk evenement op een droes-besmette wei werden ondergebracht (te duur of onpraktisch om de wei niet te gebruiken neem ik aan ). "En het is toch zo gezellig allemaal"... jaja. Het leidde aantoonbaar tot een landelijke verspreiding van het uiterst besmettelijke droes. Ik bedank vriendelijk maar beslist voor dit soort grappen, en zal de rest van mijn leven met een grote boog om de betrokken mensen heen lopen als hadden ze zelf de builenpest (je weet maar nooit)!
Tot mijn oneindige verwondering slikt Jan Publiek echter alles kritiekloos...

Ik heb nogal noten op mijn zang. Klopt. Maar ik ben dan klant toch? En klant is koning omdat 'ie betaalt! Ik heb nmm ook nog zeer rationele reken-redenen erbij: ik heb nu nog maar 6 paarden, maar dat waren er in de tijd dat ik nog wel eens ergens kwam algauw een stuk of 15... denk nou es mee wat het aan DA en ellende kost wanneer ik door stupiditeit en onterechte bezuiniging 1 of ander pestje mee naar huis neem. Nee, dan betaal ik liever iets extra voor de juiste faciliteiten en privacy, en als me die rekening niet aanstaat blijf ik ook thuis. Hoe simpel kunnen de dingen soms zijn :)


Ik dus wel. Maar ik ben dan ook stronteigenwijs
Ik kan me ook totaal andere systemen van paardenhouden en omgang voorstellen dan die hier momenteel gangbaar zijn. Zoiets heb ik (voor mezelf en in het piepklein dan) ook gerealiseerd. Wat ik in gedachten zou willen staat nog heel ver af van wat er hier normaal gevonden wordt en ik heb nergens beweerd dat ik alles al weet - maar het is een totaalplaatje dat heel anders is en alles hangt daarin samen. Net alsdat natuurlijk bekappen samengaat met paarden niet in stallen opsluiten.
Dingen die ik wel WEET zijn bijv. zaken die ik elders zelf gezien heb, en dat dan combineer met mijn nogal ruime bibliotheek. Als ook maar 10% van de PN-meelezertjes gaat begrijpen waar het heen kán en daar enthousiast voor wordt, is het mij al prima.

Maar in ieder geval bepaal IK in praktijk hoe "koninklijk" mijn paarden behandeld worden, waar ik ook met ze kom. Daar is toch weinig "visionairs" aan dacht ik zo.

Groeten, Egon

De buitenstaander zal het niet opmerken, maar ik heb door de jaren heen toch wel een boel structureel zien veranderen in het paardengebeuren.
Een van die dingen is de individuele mobiliteit.
Toen ik nog klein was (sprak opa) was het gewoon dat je op 1 of andere manier bij een soort van ponyclub reed. Onderling vooral werden dan ook wel wedstrijdjes gehouden, en alles om het leuk. Zo af en toe, eens per jaar werd de hele bups in een vrachtwagen geladen en ging men naar "het evenement van het jaar" (wedstrijd, ponykamp, o.i.d.).
Nu hebben niet alleen veel meer burgers een "eigen" paard (waar ze veelal niet zelf de ruimte/tijd/faciliteiten voor hebben, dus is ergens ondergebracht vaak met veel anderen), maar rijden daar ook nog eens stad en land mee af en veroorzaken zo een enorme verdichting van de dier/dier EN dier/mens contacten. Ik zie daarbij zelden nog serieuze veterinaire contrôle (alleen de DER heeft dat beter geregeld), en zelfs op markten is die nog slechts een wassen neus nmm.

Jullie raden vast al dat ik er mijn twijfels bij heb. En naar ik vermoed de RVV ook. Omdat het zo veterinair risicovol is allemaal. Hoe lang duurt het bijv. nog voor het westnijlvirus (o.i.d.) wordt ingesleept? En dan is NL ineens weer heel klein en heel vol.
Denken jullie daar wel eens bij als je ergens heen gaat? Let je op paarden van anderen in je omgeving? Of worden paarden bijv. vóór ze jullie erf opstappen eerst eens grondig bekeken?
Ik zie dat nl. nergens meer gebeuren - was vroeger wel. Wanneer er op een bedrijf droes heerste werd er 2 maanden quarantaine ingesteld om maar wat te noemen, en een "droeswei" kun je minstens een jaar (winter over) niet veilig gebruiken... hoogste tijd voor wisselbegrazing dus - ik schril contrast met particulieren waarvan ik WEET dat ze "gewoon", ondanks droes, zijn doorgegaan met overal heen boemelen.

Groeten, Egon

In samenhang met de vorige post is mij totaal onduidelijk wat nu de praktische functie van het paardenpaspoort en chippen vanuit veterinair opzicht is.

De industrieel agrarische wereld kent de I&R-regelingen, ieder bedrijf heeft een unieke registratie (UBN-nr) met daaraan gekoppeld de identificaties van hun dieren. Als het zo zou zijn dat alleen bioindustrieboeren dieren zouden hebben, dan zou dat systeem sluitend zijn. Weliswaar is iedere burger die toevallig een varkentje houdt officieel "varkensboer" en krijg een halve meter dik dossier in te vullen (is vrinden van me die alles heel net wilden doen echt overkomen), maar dat wordt door velen wijselijk genegeerd en is de burgerlijke ongehoorzaamheid (nmm terecht) groot. Ook mag je officieel geen dier meer vervoeren zonder papierstapel... jaja, daaaaaag... slaap lekker verder daar in Den Haag. Het is ook de oplossing niet. De enige oplossing ligt in volkomen isolatie en quarantaine van het bioindustriele gebeuren zelf, en nog beter de beëindiging van die toch al onrendabele industrietak te beginnen in NL.

Maar beter gauw terug naar ponies
De paardensituatie is een heel andere. Er is beweerd, en laatst nog door Ormel (CDA) herhaald, dat het paspoort/chip (wordt door LNV ook een I&R-regeling genoemd) handig is bij veterinair beheer (anders dan medicamentcontrôle aan de slachtlijn). Ik zie dat niet... omdat er geen eigenaar (alleen identificatie, geen registratie dus ook geen UBN-nrs) noch plaats aan verbonden is, en paarden zoals we weten tegenwoordig veelal meer rijden dan dat ze lopen. Vooral dat laatste is belangrijk, en een papierstapel voor ieder paardenvervoer lijkt me maatschappelijk en technisch niet haalbaar. Zou daar in Den Haag ooit iemand over nagedacht hebben?.

Misschien dat bijv. Dorien het beter snapt?

Groeten, Egon

Allereerst mijn complimenten voor je weer prachtige beeldspraken.

Inge Teblick schreef op vrijdag, 18 februari 2005, 9:58:


Ja. Maar ook een eigen instelling, durven. En nieuwsgierigheid. En je de kop vol lezen. Is nu allemaal alleen maar veel makkelijker geworden met i-net.


Niet meer. Het ernaast staan is niet voor mij bestemd, en ik leg bewust de lat vaak zo hoog als ik denk dat mogelijk is zonder totaal de plank mis te slaan.
Vroeger heb ik er genoeg naar mijn zin wel naast gestaan, en vond dat een voor mij te frustrerende bezigheid.


Valt jou dan niet op dat paarden veel sneller leren (ik zeg niet méér of abstracter leren, maar gewoon dat wat wel paard-relevant is véél sneller door hebben dan mensen)?


Heb je geprobeerd het veulen dat zijn veilige hokkie niet uit durfde door een ander paard naar buiten te laten roepen? Kwestie van de deuren open laten staan

Groeten, Egon

Malenka schreef op zondag, 20 februari 2005, 14:46:


Dan vrees ik dat er toch verkeerde dingen zijn doorgesneden.


Jouw voorbeeld gaat in tegen de eenheidsworst van wat men zich over hengsten voorstelt. Zo ook mijn voorbeelden van hengsten op mijn eigen erf die ik goed (ge)ken(d heb).
Aan de andere kant zie ik cohorten ruinen met al dan niet meer vage gedragsproblemen; draden vol op de diverse forums. Vaag ook omdat het echte probleem vaak (minstens voor een belangrijk deel) bij de 2beners zit die erbij horen.
Statistisch zijn er redenen/effecten om te castreren (verwijving of castratengroei, etc.), maar die zijn vaker ooit ontstaan vanuit slachtoogpunt dan werkelijk vanuit (probleem)gedrag. Een ander cultureel-historische reden voor ruinen was weer dat men ontdekt had dat het voordelen in bereden oorlog/strijd kon hebben (ruinen zijn veel stiller).
Wat tegenwoordig echter veel voorkomt is iets als "dit paard - ras, persoonlijkheid, etc. - past niet bij mij/ons, of niet bij mijn vaardigheden en kunnen". Dat is nmm iets heel anders.

Ik heb een volwassen (uit de natuurbegrazing) schimmelhengst gehad die perfect in orde was wat zijn voortplantingsorganen betrof, maar die er stomweg niets om gaf. Stond er als er levendigheid in mijn kuddetje was een beetje geeuwend bij met een (antropomorf hahaha ) onmiskenbaar air van "waar maken júllie je nou zo moe over?"
Overigens kon hij best wel dekken - dat heb ik expliciet een paar keer met hem getest. Het interesseerde hem gewoon uiterst matig.

Ik heb hier ook nog een "klophengstje", niet gecastreerd of geopereerd, echt cryptorchide dus maar wel helemaal compleet... en met een door en door lief, zacht, niet dominant karakter. Is hier geboren, was heel lang moederskindje (tot ongeveer 2 jaar) en wordt nog altijd probleemloos door mijn wel stoere/grote/zware ijscovikinghengsten geaccepteerd. Iedereen vindt Ásti wel lief en hij doet gewoon een beetje voor spek en bonen mee.

Nergens in deze hele discussiedraad of eerder heb ik gezegd dat iedereen "op mijn manier" ponies moet houden. Ik geef alleen aan dat het cultureel automatisme dat hengsten hun ballen kost in heel veel gevallen nmm net zo betwijfelbaar is als het cultureel automatisme dat mensen doet denken dat de goden bij de geboorte van een paard de hoefijzers zijn vergeten of dat je een paard niet anders dan mechanisch onderwerpen kan.

Er is natuurlijk nog veel meer over te zeggen, net als over voeren, bitten en gedrag. Het IS GEEN eenheidsworst! Of en in hoeverre gefokte extremiteiten nog enigzins volwaardige, echte paarden zijn bijvoorbeeld speelt ook mee denk ik. Daar ben ik nog maar niet eens over begonnen omdat er dan ongetwijfeld weer veel mensen zich op de tenen getrapt gaan voelen. Het is ook een moeilijk onderwerp, maar 1 ding is een technische zekerheid: iedere eigenschap die "veredeld" wordt is niet een genetische verrijking maar een genetische verarming. (Hier is ooit mijn zeer principiële "ruzie" met het ijscostamboek over ontstaan).

Groeten, Egon