e m kraak schreef op zondag 17 april 2011, 17:57:

http://www.colloidaalzilver.nl/
Onderaan pagina zilverwatergeneratoren.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Heel veel sterkte met dit verlies.

Het kan soms heel snel gaan, is mijn ervaring. Ben op een vergelijkbare wijze een hond van net 4 jaar aan kanker kwijtgeraakt.

Hoewel je er niet bij was toen ze stierf, ben ik ervan overtuigd dat ze weet hoeveel je om haar gaf.
Zelf heb ik de ervaring dat, als je het verlies eenmaal een klein beetje verwerkt hebt, gaat merken dat je hond niet weg is. Mijn hond die me zo plotseling is ontvallen, staat op moeilijke momenten trouw aan mijn zijde. Op de meest onverwachte momenten voel ik opeens haar kop onder mijn hand ... (Misschien is dat alleen een gevoel, maar voor mij voelt het heel echt.)

Lieve groeten,

Els.

http://www.fyto.nl/Nieuws%20implementatie%20THMPD.pdf

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 29 april 2011, 11:43:


Deze PDF kreeg ik toegestuurd door de schrijfster ervan en tevens mijn docent fytotherapie.
Volgens haar is er momenteel nog niets aan de hand, maar moet er wel de vinger aan de pols gehouden worden. Zij praat mee in allerlei adviesorganen waar het de Europese/Nederlandse kruidenwetgeving betreft.

Nadeel van al deze handtekeningacties (het zijn er vele) is, dat tegen de tijd dat het werkelijk nodig is, niemand meer gaat tekenen, omdat men het idee heeft dat er al getekend is.
(En ik heb me zelf ook laatst schuldig gemaakt aan het doorsturen van een petitie, wat dus momenteel vrij zinloos is.)

Het is dus wel zaak e.e.a. goed in het oog te houden, maar alleen actie te ondernemen als er werkelijk actie ondernomen moet worden!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Het placebo-effect in de huisartsenpraktijk:
communicatie als medicijn

p3252%20%28ned%29.pdf" target=_blank>http://nvl002.nivel.nl/postprint/PPpp3252%20%28ned%29.pdf

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Christel Provaas schreef op dinsdag 3 mei 2011, 12:51:


Roept bij mij onmiddellijk een hele reeks vragen op

- Een paard dat niet meewerkt bij de bekapper of veearts; is dat aversie van de eigenaar/begeleider van het paard, of komt dat uit het paard zelf? Als de eigenaar/begeleider vertrouwen heeft in de bekapper of veearts, werkt het paard dan niet automatisch beter mee? (Ervan uitgaande dat het paard de mens spiegelt.)
- Als je de test gaat doen die Ilona voorstelt. Hoe waardevol is die dan? Als de ruiter onzeker wordt, omdat hij niet weet of de druppels wel gegeven zijn, hoe reageert het paard dan? Bewijst dus niet dat de druppels niet werken en bewijst ook geen placebo-effect. Kan alle kanten uitgaan.
- Als bij mensen een medicijn al beter werkt als het in een vertrouwenscheppende sfeer wordt toegediend. Hoe is dat dan met paarden als de mens vertrouwen of juist geen vertrouwen in de behandelaar heeft?
- Is er überhaupt wel iets te testen?

- En een laatste vraag (hoewel ik er nog veel meer heb); wat is er, als je dit in ogenschouw neemt, op tegen dat behandelmethoden op een placebo-effect berusten? Het is over het algemeen minder schadelijk voor het individu of het paard en ook minder schadelijk voor het milieu. En het kan gewoon werken ....

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Boully van nu 23 kwam hier het eerste voorjaar dat we hem hadden ook heel slecht door zijn haar. Hij krijgt nu de hele winter elke dag een kopje lijnzaad en heeft al twee jaar geen problemen meer. Ik heb deze ervaring met meerdere oudere paarden.
Je moet het lijnzaad wel de hele winter geven, ik start altijd minimaal in oktober. Begin je er pas mee tegen de tijd dat het verharen begint (meestal januari) ben je te laat en helpt het niet.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Wij hebben 2 shetlandpony's geadopteerd. De ene zal een schofthoogte van rond de 1.10m hebben de ander is veel kleiner, misschien 0.90 m.
We hebben ze eerst even apart gehouden van de fjorden, maar gaan ze deze week bij elkaar zetten. Nu verwacht ik dat de kleinste niet uit de hooibak met rooster gaat kunnen eten, omdat die te hoog is. We willen nog een bak bij maken, maar bij een lagere lopen we natuurlijk wel het risico dat de grotere pony's erin komen met hun benen.

Iemand tips/ervaringen?

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Okay, dank jullie!

Onder schrikdraad gaan de kleintjes dus niet door , zo wilde ik ze bij elkaar introduceren. We hadden ze de helft van de bak gegeven en na een paar dagen had ik het draad zodanig hoog gezet dat de shetjes er gemakkelijk onderdoor konden, maar de fjorden niet. Maar dat plan werkte dus niet. De shetjes staan nog steeds aan hun eigen kant.
Maar een ijzeren of stalen hek zou wel lukken denk ik en heb ik meteen meer vastzet mogelijkheden.
We zullen het zien. Ik heb nu het schrikdraad door de bak voor de helft weg gehaald, dus als het goed is staan de shetjes zo samen met Willem.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Ik vraag me al jaren af wat nu eigenlijk precies het verschil is tussen hooi en gras voeren en wat voor effect dat heeft op de spijsvertering en/of de darmflora van het paard.

Er zijn twee situaties waarin ik daadwerkelijk verschil zie in het voeren van hooi of gras.

Eerste is Willem. Willem raakt steevast bevangen als ik hem op de wei zet. Maakt niet uit of het kort of lang gras is, staat hij er langer dan 3 x 1 uur op dan is het mis. Ik heb hem nu een jaar of 2 helemaal weideloos, hij krijgt alleen hooi, stro en lijnzaad, en zijn hoeven zijn prima in orde en hij is nooit meer bevangen geweest. (Het hooi komt overigens van hetzelfde land als waar de paarden op grazen.)

Tweede situatie; Boully en Arco. Boully is zeer gevoelig voor diarree. Ik heb daar van alles aan geprobeerd te doen, verschillende kruiden toegevoegd aan zijn slobber, met kaneel en gember wordt het wat beter, maar ik krijg hem nooit helemaal goed. Nu had ik wel eens het idee dat het met hooi voeren erger werd. Hij heeft er 's winters meer last van dan zomers. Inmiddels staat hij weer de hele dag op het land, alleen 's nachts niet, dan krijgt hij hooi samen met Willem en sinds hij weer op het land staat is de diarree vrijwel verdwenen. Heel soms nog een slappe hoop, maar geen koeienvlaaien meer. Boully is 23 en een vrij magere fjord, ik moet moeite doen hem een beetje op gewicht te houden.
En nu heb ik Arco erbij. Hij is een shetlander van 4 jaar en rond de 80 cm. hoog. Waar hij vandaan komt, liep hij op heel kort gras. Ik heb hem hier samen met zijn vriendinnetje (een shet van ca. 1.10 m.) apart in de bak gezet om ze te laten wennen. Ze krijgen hooi en stro te eten. Arco was telkens aan de diarree. Ik weet dat eerst aan nervositeit; Arco is een heel bange pony en hij moet heel erg aan ons wennen; maar het ging ook na een week nog niet over. Ik ben hem een beetje lijnzaad met Curcuma bij gaan voeren, maar ook dat helpt niets. Sinds 3 dagen heeft hij (weer) een halstertje om en laat hij zich aan een touwtje meenemen en nu zet ik ze 's morgens een uur of 5 bij Boully op het land. En sindsdien is de diarree weg!

Schijnbaar doet gras dus iets met de spijsvertering wat hooi niet doet. Of misschien doet hooi iets met de spijsvertering wat gras niet doet. En ik zou zo graag weten, wat nu toch uiteindelijk deze verschillen geeft.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Christel Provaas schreef op donderdag 9 juni 2011, 12:07:


Er moet dus ergens een verschil zijn tussen gras en hooi. Er zal in het drogingsproces iets gebeuren dat dit effect geeft. En heel misschien kan dat ook best wat te maken hebben met bevangenheid, voor zover ik begrijp zit er weinig verschil in het suikergehalte van hooi en gras; hooi met 84% droge stof bevat 10% suiker en in droge stof van gras zit 9,5% suiker (bron: http://www.voervergelijk.nl/kennisbank/93/voedingswaarde-ruwvoer ).

Ik zit zelf aan de coumarines te denken, daar treedt daadwerkelijk verandering in op bij het drogen van gras en die omzetting is ook de reden dat hooi de eerste 6 weken na het maaien niet gevoerd mag worden. Maar ik kan geen verband vinden tussen coumarines en diarree, noch tussen coumarines en bevangenheid. Wel werken vrijwel alle coumarines bloedverdunnend (Warfarine behoort bijvoorbeeld ook tot de coumarines).
Wat ik inmiddels heb gevonden is dat coumarines vaak gekoppeld zijn aan een glucose-molecuul en dat er door droging een splitsing kan ontstaan tussen glucose en coumarine, maar wat dat dan verder voor effect heeft, kan ik niet vinden.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Frans Veldman schreef op donderdag 9 juni 2011, 20:35:


Is een mogelijke optie. Hoewel het paard dan relatief gezien meer droge substantie hooi op zou moeten nemen dan droge substantie gras. En mijn ervaring is ook dat paarden die alleen hooi eten behoorlijk meer drinken dan paarden die op gras staan, wat de boel ook weer verdund.
Als dit zo is, houdt het m.i. wel in dat er paarden zijn die niet alleen aan hooi genoeg hebben, eenvoudigweg omdat ze er minder uithalen dan uit gras. (En die ervaring heb ik dus ook; Boully valt in de winterse periode dat hij alleen hooi krijgt, consequent af.)

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Moniek schreef op donderdag 9 juni 2011, 23:42:


Ik heb ooit eens iets gelezen over de omzetting van coumarine in drogend gras, maar kan dat niet meer terugvinden. Ik meen me te herinneren dat als het hooi eenmaal lang genoeg heeft gelegen er weinig coumarines meer inzitten, maar dat weet ik niet zeker.
Een overdaad aan suikers kan inderdaad tot diarree leiden, maar dat kan ik dan weer niet rijmen met Willem, HB-gevoelig, die het wel goed op hooi doet, maar niet op het gras kan.

Coumarines schijnen wel van invloed te zijn op het glucose-gehalte in het bloed, als er dus wel meer coumarines in hooi zitten dan in gras, zou dat misschien een verklaring kunnen zijn voor het niet bevangen worden.

( http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0009279709003081 "Abstract:
The study was undertaken to evaluate the antidiabetic effect of coumarin on carbohydrate metabolic key enzymes in control and streptozotocin (STZ)–nicotinamide (NA)-induced diabetic rats. On oral administration of coumarin at a dose of 100 mg/kg body weight per day to diabetic rats for 45 days; resulted in a significant reduction in the levels of plasma glucose, glycosylated hemoglobin (HbA1c) and increase in the levels of insulin and hemoglobin. Administration of coumarin caused a significant increase in the levels of glycolytic enzyme (hexokinase) and hepatic shunt enzyme (glucose-6-phophate dehydrogenase) whereas significant decrease in the levels of gluconeogenic enzymes (glucose-6-phosphatase and fructose-1,6-bisphosphatase) in diabetic treated rats. Furthermore, protection against body weight loss of diabetic animals also observed. This study indicates that the administration of coumarin to diabetic rats resulted in alterations in the metabolism of glucose with subsequent reduction in plasma glucose levels.")

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Ilona Kooistra schreef op donderdag 9 juni 2011, 23:31:


Is ook een goeie!

Naar wat ik heb gelezen hebben deze schimmels ook effect op de coumerine, ze zijn vaak niet zelf giftig, maar zetten coumerine om in het giftige coumerol of dicoumerol. Die zijn extreem bloedverdunnend en kunnen inwendige bloedingen veroorzaken.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Martina schreef op vrijdag 10 juni 2011, 8:58:


Kwam nog weer wat tegen op i-net, omdat ik ging zoeken op uitscheiding coumarine in de urine.
******
Levergiftige stoen beschreven in dit proefschrift
Coumarine is een natuurlijke stof die geëxtraheerd is uit planten. De geur van coumarine is vergelijkbaar met de geur van vanille. Daartoe wordt coumarine gebruikt in cosmetica, oliën en parfums die de geur van vanille verspreiden. In de mens wordt coumarine ook klinisch toegepast bij de behandeling van sommige soorten kankers. Afgeleiden van coumarine worden gebruikt als bloedverdunners. In de mens wordt coumarine niet als giftig beschouwd. In de rat echter, is coumarine een zeer bekende lever giftige stof en zelfs een bestanddeel van rattengif. Verschil in giftigheid tussen de mens en de rat wordt verklaard door het verschil in omzetting van de stof in de lever. In de mens wordt de stof door leverenzymen omgezet in wateroplosbare producten die gemakkelijk uitgescheiden worden in de urine. In de rat wordt coumarine door leverenzymen omgezet in juist heel giftige producten.
******
Vraag me dan af wat het voor nut het heeft om onderzoek naar effect van coumarine op diabetes te doen op ratten En dan is het ook maar helemaal de vraag of het bloedglucose-verlagende effect ook optreedt bij mensen en paarden ...


Els.
***Medicus curat, natura sanat***