Myriam schreef op donderdag 21 april 2011, 17:45:


Mensen worden anders door de zelfde mechanismen vindingrijk uit frustratie. Ze noemen het alleen anders, bijv. "de mazen in de wet zoeken"

Sieta schreef op donderdag 21 april 2011, 19:34:

[knip]
[knip]

Nee hoor. Ik lees liever steeds meer van dit dan over de automatische breinloze castreercultuur.
Wat me wel op valt is dat wanneer wij mannuh het over onze hengsten hebben dat afgedaan werd als machogedoe

Sieta schreef op donderdag 21 april 2011, 19:57:





De vergelijking gaat biologisch nog veel verder: allebei een vasco-musculair penis systeem. Evolutionair relatief behoorlijk zeldzaam. En vanwege dat, nog gekker dat mensen en onevenhoevigen dat kenmerk delen.
Vrijwel alle andere zoogdieren hebben een baculum oftewel penisbotje. Zelfs Bonobo's hebben nog een heel klein baculumpie. Die hebben hun stijvie zo te zeggen kant en klaar dag en nacht paraat; wat ik over hengsten beweerde gaat dus niet op voor bij voorbeeld geitebokken.


Je spreekt jezelf hier naar mijn idee behoorlijk tegen. Ze lust er toch wel pap van?
Als dat zo is zijn ze uren, dagen bezig met voorspel, rotzooien, kriebelen en kroelen, etc. En op een ouwe wagen leert het best hoor - of vindt hij háár niks aan?


Lijkt me ook.
Ideaal nmm is meerdere hengsten bij elkaar en daarbij minstens even veel merries. Dat blijkt niet alleen uit mijn eigen groep over de afgelopen 20 jaar maar dito vanuit de natuurbegrazingen.
Ruinen doen in mijn verhaal niet mee


Nee. Denk zelf even logisch hierover na.


Je kunt hem toch zelf een merrie laten uitkiezen die hij leuk vindt? Non-probleem opgelost.
Er zijn merries die iedere hengst wel leuk vindt, zoals mijn Týra. Waarom precies weet ik niet, maar wel dat het absoluut niets te maken heeft met wat mensen "mooi" vinden.


Hm, zoek maar eens terug. Het is ieder jaar zo rond deze tijd wel raak en het zijn altijd de DAMES die er over beginnen

Sieta schreef op vrijdag 22 april 2011, 10:31:


OK. Dat blijft heel persoonlijk.


Voor zover ik paarden bestudeerd heb gaat dat niet over ruinen. Dat bedoel ik.
Ruinen maken de zaken die al lastig te bestuderen zijn nog ingewikkelder. Ik heb daarom zelf ook nooit ruinen gehad. Ondertussen kun je van anderen al lezen dat het met ruinen lijkt alsof het vaker fout gaat.
Overigens is die vergelijking niet eerlijk en random. Voor een eerlijk vergelijk zou je een relevant aantal groepen incluis ruinen in begrazingen moeten zetten en kijken wat er dan gebeurt.


Niet in mijn paardenwereld.
Maar als ik niet onafhankelijk was met mijn paarden thuis, en een klein beetje invloed op de natuurbegrazingsideeën, zou ik helemaal geen paarden willen hebben. Ik heb al 20 jaar "ruzie" met wat ik denk dat jij de huidige paardenwereld noemt. Dat is samen te vatten met "ik vind paarden leuk en interessant maar de paardensportwereld is niets voor mij".


Heeft kans van slagen denk ik. Maar niet meer dan een kans. En hoe groot die kans is weet ik niet.
Relaties tussen paarden zijn zeer individueel, zeer persoonlijk. Als ze elkaar al ruim kennen en al vrienden zijn is het toch goed?
Maar ik zie, als ik zuiver op je schrijven af ga, ook al een onzekere donderwolk: de sociale relatie tussen je hengst en je ruin is (nog) niet gelijkwaardig want er wordt ge-veulen-smekt. Ik zou er niet van opkijken eigenlijk, wanneer jouw hengst op een gegeven moment zich alle 3 merries toe eigent en de ruin niet meer in de buurt mag komen.
De kans daarentegen dat het met 2 hengsten en 3 merries prima blijft gaan lijkt mij veel groter. Momenteel heb ik 2 hengsten en 4 merries. Allemaal lief.


Ik denk het niet. Sry, ik weet niet echt gefundeerd veel te vertellen over ruinen.


Goede vraag! En misschien gaat het helemaal niet over zien, maar over een andere vorm van beleving waarbij een sleutelprikkel niet klopt. Misschien wel zoiets simpels als een "fout" feromonenbeeld (of iets anders dat volslagen onbewust is), maar onderzocht is het zover ik weet niet.


Uitstekend bedacht. Wat zou de belevingswereld van zo een paard zijn?
Ze ervaren denk ik wel dat er met ruinen iets vreemds aan de hand is.


Eddy en ik hebben sinds het verschijnen van Eddy op PN al op zeer gespannen voet gestaan. Als je op Eddy wilt af gaan moet je het hem vragen.

Ik heb mijn hengsten nimmer een "harem" gegeven. Een harem is persoonlijk toegeëigend.
Ik heb altijd hetzelfde gehad in het klein, wat in de Oostvaardersplassen groots te zien is: een sociaal zowel horizontaal als verticaal complete groep met tot 7 volwassen hengsten rechtstreeks uit de begrazing op mijn postzegel. Dat ging prima. Heel duidelijk was te zien dat het ieder voor zich totaal verschillende persoonlijkheden waren. Waar het niet goed ging heb ik reeds over op PN geschreven.


Waar (bron) lees je wat (paper)?
Ik stel dat zo cru omdat nmm de populaire literatuur vrijwel unaniem onzin is over dit onderwerp en je de serieuze literatuur héél kritisch zo moet lezen dat paarden pas haremvormend zijn wanneer de omgevingsomstandigheden daar aanleiding toe geven. Precies, weer net als bij mensen.
Alle zo duidelijke ideeën omtrent paarden die harems maken, 40 km/dag (minstens!) moeten wandelen en meer van die barre praatjes komen omdat die "wilde" (NOT!) paarden bestudeerd zijn in de slechtst mogelijke omstandigheden, weggepest naar overhoekjes die mensen echt niet gebruiken konden en zelfs daar nog vervolgd ("beheerd" moet je tegenwoordig zeggen).
De populatie in de Oostvaardersplassen geeft een totaal ander beeld. Als het je interesseert moet je daar echt gaan kijken, zolang het nog enigszins intact bestaat. Neem een telescoop mee.


Is dat erg gek? Als je een merrie zoekt met als doel en dus 1ste prioriteit de verzorging van je hengst, vind ik het gewoon logisch....

Wat is het trouwens een lekker weer om lui in de schaduw van de linde, met uitzicht op de poownies, een goed boek te lezen, he?