Coralie schreef op zaterdag 4 juni 2011, 8:47:


Ah, te snel gereageerd. Piet had al geantwoord.
Mijn vraag: waarom leren wij dan dat we de steunsels maar voor de helft weg moeten snijden?

Ik stel deze vragen omdat mijn paard ook dubbele zolen blijkt te hebben.
Heeft Koen mij op gewezen toen hij haar bekapte omdat ik het zelf niet kon na mijn ongeluk.
Hij zei er behoorlijk zeker van te zijn, omdat de steunsels een rand hadden gevormd om de hele straal heen, dus ook vooraan bij de toon.
Hij heeft gelijk gekregen: ik zie nu duidelijk de overgroeide 'dubbele zool' zitten bij 2 hoeven.

Volgens mij is hier sprake van voortschrijdend inzicht bij de professionele bekappers, want ik had hier nooit eerder iets over gehoord (ook niet van de NBers die mijn paard ooit gezien hebben).
k Wist ook niet dat dubbele zolen zo keihard kunnen zijn dat je ze echt niet kan wegkrabben!

Ik ben heel blij met dit nieuwe inzicht. Hoop dat mijn paard nu eindelijk eens afkomt van die steeds weer terug komende hoefzweren...
En Egon: ik ga die zolen er echt niet uit wrikken hoor! Die komen er vanzelf wel uit, zonder forceren, beetje bij beetje totdat ze makkelijk weg te halen zijn. Ik ga daar echt geen risico's bij nemen.

e m kraak schreef op zaterdag 4 juni 2011, 12:49:


En die professionele bekapper zei dus: niets forceren, de zool er NIET uit gaan bikken.
Komt vanzelf los.
Dus...:

e m kraak schreef op zaterdag 4 juni 2011, 20:16:


Mooi gezegd Egon

Het maakt zooooveel uit waar je woont!
Ik kan me nog goed herinneren wat ik dacht, toen ik op mijn afgelegen boerderij in de tuin aan het werken was en al die vakantiegangers voorbij zag fietsen...
'Wat ben ik blij dat ik hier WOON, en niet op vakantie hoef om hier te kunnen zijn!'

Danielle Zontrop schreef op zaterdag 4 juni 2011, 20:37:


Gefeliciteerd Daniëlle!
Geweldig dat je deze kans hebt gekregen

Christel Provaas schreef op zondag 5 juni 2011, 14:07:


Echt dubbel werk is het toch niet: 2 paarden in de wei brengen duurde bij mij nooit langer: ik kon er indertijd 3 en zelfs 4 tegelijk meenemen .
Voer brengen: of je nu 1 of meer plakken hooi breng, voor 1 of meer paarden grasbrok in de week zet, dat maakt niet veel uit in tijd.
En beweging geven: toen ik er nog 2 had nam ik er vaak 1 als handpaard mee als ik ging rijden, kregen ze allebei beweging. En nog gezellig ook.
(En vaak zocht ik iemand die op mijn 2e paard wilde rijden, ook heeel gezellig!)

Maar hoefonderhoud, poetsten, trainen, etcetera is wel dubbel tijd.
Het moeilijkste vond ik het eerlijk verdelen van de tijd: te veel aandacht aan de 1 geven, en je daar dan schuldig over voelen...
Toen mijn oude Haf overleed, wilde ik in 1e instantie direct een nieuw paard erbij kopen. Maar dat heb ik toch niet gedaan! Ik was blij dat ik nu alle aandacht aan Khatara kon geven en me daar nooit meer schuldig over hoefde te voelen...

Anne Maria schreef op maandag 6 juni 2011, 19:33:


Paard jaloers? Zo zou ik het niet willen noemen.
Je moet wel rekening houden met de rangorde, vind ik.
Ik bedoel dat het rang-hoogste paard ook zo moet worden behandeld. Dan worden de paarden niet jaloers, want ze zijn die rangorde al gewend.
Mijn 2 paarden stelden elkaars gezelschap zeer op prijs, dus ik kon prima met allebei werken.

Mijn probleem zat in mezelf, dat ik me schuldig voelde.
Als het nog eens gaat gebeuren dat ik er 2 heb (is goed mogelijk), dan ga ik daar vantevoren duidelijke afspraken over maken met mezelf. Zoveel tijd aan het éne paard, en zoveel aan het andere besteden. En me daar aan houden. Duidelijk naar mezelf en naar de paarden.

Maar t is gewoon heerlijk dat dit nu niet hoeft, dat ik ongegeneerd al m'n aandacht aan dat éne paard kan geven...

Sarah_Noah_Sol schreef op maandag 6 juni 2011, 9:25:


Vakantie is juist makkelijker als je 2 (of meer) paarden hebt. Ze hebben je minder nodig omdat ze elkaar hebben. Is mijn ervaring.

Marianne Gomes schreef op dinsdag 7 juni 2011, 7:50:


Komt goed Marianne, maak je geen zorgen.
Het lijkt erg ingewikkeld omdat het allemaal nieuw voor je is.
Maar het went snel. En een ijzerboer weet genoeg van hoeven om er niet gelijk een zooitje van te maken.

Anita Cats schreef op woensdag 8 juni 2011, 16:55:


Ah, mooi. Dan zijn we het hier tenminste met z'n allen over eens:
Het ALLERBELANGRIJKSTE is dat het paard zich kan/durft ontspannen onder de ruiter.

Dan kunnen we het er nu over gaan hebben HOE we dat kunnen bereiken.
(Mijn stelling in deze: zorg eerst dat je zelf volledig kan ontspannen als je op het paard zit )

Coralie schreef op zaterdag 4 juni 2011, 9:12:


Intussen zie ik de dubbele zool in alle vier de hoeven. (En haal die er stukje bij beetje uit.)
(Aan Egon: die dubbele zool zit, bij mijn paard, niet los hoor. Zit grondig verweven met de echte zool. Ik zou het er niet kunnen afwrikken met een kapmes.)

Het enige wat ik nu anders doe bij het hoef-onderhoud, vergeleken bij vroeger, is:
dat ik de steunsels korter maak.
Ik deed het al op de manier die Nils hier heeft doorgegeven, volgens de Swedish Hoofschool.
Maar kennelijk ging ik nog niet diep genoeg.
Door te zien hoe Koen het deed, durf ik nu dieper te snijden.

In 2 hoeven heb ik bloeduitstortingen gezien net boven de straalpunt, in de 'dubbele' zool. (Nu de bovenste laag loslaat, zie ik in de zool eronder die bloeduitstorting niet terug.)
Komt dit iemand bekend voor?

Arabesk schreef op woensdag 8 juni 2011, 19:24:



En als je paard nu duidelijk scheef is?
Of het paard van Ans Jondral, en al die paarden die bij A de Bodt komen die ernstig kreupel zijn vanwege scheefheid?

e m kraak schreef op donderdag 9 juni 2011, 2:47:


Ik snap het perfect Egon. Geen kwestie hier van niet begrijpen.
Bij mijn paard is het echter anders. Niet, zoals je zou verwachten, een losse laag over de zool die alleen aan de steunsels vast zit.
De dubbele zool komt er ook in ongelijke brokken uit, en laat een oneffen oppervlak achter op de zool eronder.
Misschien bestaat de dubbele zool uit meerdere lagen die met elkaar zijn vergroeid, en gaat er nog een laagje afkomen, dat zou kunnen...

Martina schreef op donderdag 9 juni 2011, 9:00:


Vandaar mijn stelling: zorg dat je zelf ontspannen op het paard zit.
Dat je het paard op geen enkele manier tegenzit, en zelfs helemaal in balans 'meezit'.

Christel Provaas schreef op donderdag 9 juni 2011, 12:00:


Of is het (over-) gevoeligheid van de darmen voor het hooi!?

Maria Delavega schreef op donderdag 9 juni 2011, 13:10:


Mooi verhaal!