Peter Donck schreef op dinsdag 7 juni 2011, 10:39:


... maar dan is er nog die chip en die registratie ervan: bestemd voor menselijke consumptie: Ja/Neen. Waardoor er heel veel paarden met problemen en al toch nog in het circuit blijven. Mede omdat dat nog de enige manier is om er toch nog iets van te krijgen, maar er toch vanaf te geraken.

krijg je mogelijks "fors uitgebouwde", maar "antibioticaresistente" honden van

Peter Donck schreef op donderdag 9 juni 2011, 8:05:


wat denk je nou zelf?
Ik masseer ze eerst lekker mals zelfs, speciaal voor de seniorhond zonder tanden

Cindy Helms schreef op donderdag 9 juni 2011, 11:20:


... en van zo'n brokje moet je dan weer een sopje maken, anders bijt hij die eenzaat van een tand die hem misschien nog rest, nog helemaal stuk op die malse "biefstuk"

Ans Jondral schreef op donderdag 9 juni 2011, 11:56:



luguber hé?!
Maar wel lekker én vooral duuuuuuuuuuuur!
Neen, hoor geen pedjesvlees voor mij.
Al zitten ze wel in Bicky Burgers, cervela's, enz en die eet is dus wel

Cindy Helms schreef op donderdag 9 juni 2011, 18:29:


Oooooh vandaar dat ik fors(er) ben, maar nooit ziek wordt ...

Peter Donck schreef op donderdag 9 juni 2011, 19:55:


Yes, I knoooooooow
Ik heb wel een shet, die ik soms de kebab inwens
Neen hoor ... het Sche(e)tje ... ik lach soms groen met hem, maar hij is gewoonweg superslim, supersnel en superarrogant. Een succesformule dus

marianne laenen schreef op donderdag 9 juni 2011, 20:53:


Die mals-geknuffelde zijn volgens mij wel duurder aangezien daar toch wel wat uurtjes Tender Loving Care aan gespendeerd zijn. Niet?

Cindy Helms schreef op zaterdag 22 januari 2011, 8:42:


En dat dus blijkbaar niet meer alleen ...
We zijn alweer maanden verder. De BB clinic is voorbij. De eerste les, was een Demo van Amaroc en ik als team, op de moment dat het volledig misloopt. De dag ervoor was het net zo met mijn les. Het werkvolk, de boxen, de stelling, ... alles begint heel banaal, maar BOEM ... en dan is er de ontploffing die ik haast niet meer tot rust kan brengen binnen enkele seconden. Even het bos in en weer terug, doet wel wonderen dan.

Conclusie van die twee uitspattingen voor mezelf is dat ik Amaroc leiderschap van me laat afsnoepen in heel kleine dingen, die me zelfs niet altijd opgevallen zijn. En ook al blijf ik aan de oppervlakte heel rustig, in de kern is dat niet altijd zo. En hij weet dat als de beste. En dan is er even geen weg meer terug. Het lontje is immers al bij het vat aangekomen.
Dus meer lichaamstaal, minder woorden, vriendelijk maar kordaat. Werk is werk en geen geprul. Daarnaast is er tijd genoeg om te prullen.

Wel wil ik vermelden, dat ik nog maar in april hem genoeg vertrouw om hem zonder zadel te rijden. En ondanks dat ik het niet wilde doen op een dag met zoveel volk en externe factoren, heb ik het toch gedaan. Ondanks de hevige schrikreacties in de voormiddag.

Maaaaar daarnaast ben ik ook begonnen om Sunny te leren trailerladen. Ondertussen lukt het al om hem voorwaarts erop te sturen als ik buiten blijf staan. De bar dichtdoen en ook de klep al op en neer bewegen. Sunny is niet de makkelijkste in die zin dat als hij iets niet vertrouwt, hij erg instinctiefmatig gaat reageren. Neen is neen. Tenzij je heel veel rust en geduld hebt. Hem proberen te dwingen, moet je niet doen. Ook bij voetjes verzorgen (blein, bekappen ed), maar ook bij het grondwerk, gymnasticeren ed. Ondertussen leert hij ook vast te staan, de barebackpad en lange teugel.

Invierno (nu 4,5j) werd als maar dikker en dikker van het luilekker leven dat hij genoot. Beetje Al Bundy van de familie. Gezond is het niet. Dus met hem zijn we ook van start gegaan. Na vorige zomer heeft hij niet veel meer moeten uitsteken (lange teugel). Grondwerk, gymnasticeren en dmv kruisteugels de baan op. En af en toe een stukje in stap op hem. Hij staat stevig op zijn benen, heeft een stevige stap en goede balans. Wat Benny en ik altijd gezegd hebben is dat hij niet vooruit te branden zal zijn. Liever lui dan moe ... Maar zeker niet als je op hem gaat zitten en hij je mag meenemen op verkenning. Dat vind hij gewoonweg enig om te doen. Al de rest vindt hij niet echt een uitdaging (Been there, Done that!).

En nu als alles wat in balans geraakt, beginnen we ook weer met die lieve Enno

Cindy

Ans Jondral schreef op vrijdag 10 juni 2011, 13:33:


Ik probeer nu een regelmaat te brengen in de tijd die ik spendeer aan mijn eigen paarden. Elke dag lukt echt niet hoor. En lange buitenritten zijn al eeuwen geleden.
Ik maak nu veel meer lange dagen, werk ook vaak nog in het weekend. Maar alles is nu veel beter te plannen. En elke vrijdag is mij en mijn eigen paarden heilig (zit ik vandaag toch weer te poetsen en achter die pc! , neen straks heb ik les met Rock). Dan doe ik geen consultaties noch visites Verder probeer ik elke 10min die ik kwalitatief kan invullen met hen tussen de soep en de patatten, ook in te vullen. Niet altijd even makkelijk en er zijn best wel wat dagen in de week dat er niets gebeurt. Maar gaandeweg, geraken we wel weer een stap verder. In de winter zal het moeilijker worden, omdat de dagen dan weer korten en het werk hetzelfde zal blijven.

Sunny heeft zijn thuis en plaats gevonden hier. Hij is erg down to earth, vind ik. Als je zijn twijfels negeert, neem je ze ook weg, merk ik alsmaar meer. Maar ik maak me geen illusies hoor. Ergens heeft hij wel iets van Enno in zich.

weet je wat het is:

Als je altijd maar denkt dat je geen tijd hebt om te doen wat je graag doet, trek je dat gegeven ook steeds weer dichter naar je toe. Uiteraard heb je dan geen tijd.
Een dag telt 24u. Rond deze tijd van het jaar zijn er heel wat uren daarvan bevoorrecht met licht en zelfs zon. Kwestie van die dag zo goed mogelijk te benutten. Het helpt me wel dat ik zelf ook mijn paarden als mijn vrije tijd, maar ook als onderdeel van mijn werk bekijk. Ik kan me niet permiteren om paarden te hebben die slecht in hun vel zitten, schots en scheef zijn, ... Het voelt ook niet aan als een last, eerder een motivatie omdat je er zelf heel veel van leert.
Ik heb tijd en ik maak tijd, dat is de goede intentie
het leven is al kort genoeg!

Je mag blij zijn dat hie van die tand vanaf is
Nu moet je idd wel regelmatig die tegenoverliggende tanden, die niet meer afgesleten geraken laten terugzetten zodat ze de kaak niet gaan blokkeren noch in het tandvlees gaan prikken.