Marlies Sanders schreef op donderdag 9 juni 2011, 9:37:
>>
> Ik ben er sinds ik hier kom ook iets meer mee bezig, als een van de mijne
> zo loopt te drammen en scheef gaat lopen, zet ik haar gewoon af en toe
> Natuurlijk hinnikt de achterblijver nog wel eens maar er is ook voldoende
> rust nu om toch wat hooi te knabbelen enzo. Als je het niet
> probeert(oefent) komt het er ook nooit van en ben je dus altijd
> afhankelijk van je(drukke) man om eens naar buiten te kunnen.
Hälga dramt niet. Ze is wat meer voorwaarts en gaat dan scheef lopen, zelfs als ik nauwelijks aan de teugels kom. Ze luistert verder goed.
Dat silja flipt als ik met hälga weg ga, heeft een reden. Ze flipt trouwens niet zomaar, maar knalt gewoon door de omheining heen, zelfs als ik nog in zicht ben.
Tuurlijk kan daar aan gewerkt worden, maar op dit moment zie ik daar nog geen belangrijke reden voor om mij die ellende op de hals te halen. Ik leer namelijk zelf erg veel van de oefeningen in de wei en heb absoluut niet gevoel dat ik mijzelf of een van de paarden te kort doe. Waarom? Geloof je werkelijk dat ik de paarden te kort doe omdat ik ze niet uit elkaar haal?
Ik geloof daar niet zo aan.
Op het moment dat het wel zo is, kan ik daaraan gaan werken. Maar dan zal ik eerst een isoleercel voor sil moeten bouwen.
Maar ik weet heel goed hoe het opbouwen in principe werkt, kan mij zelfs bedenken hoe je het in nog kleinere stapjes kan opbouwen, maar ben daar momenteel helemaal niet mee bezig. Heb nog genoeg andere dingen aan mijn hoofd.
Bovendien wil ik veel liever in de toekomst leren om Sil als handpaard mee te nemen. Dan krijgt ze namelijk meteen de beweging die ze hard nodig heeft.
Maar ik moet gewoon zelf eerst beter eigen worden met mijn paard. Dat is voor mij de enige prioriteit.
Warboel
