Marlies Sanders schreef op donderdag 9 juni 2011, 11:08:


Ja dat klopt, maar dat krijg ik dus buiten moeilijk voor elkaar. Daartoe moet ze wat beter aan de hulpen zijn en dat zijn dus de dingen waarvoor ik thuis trainen belangrijk vind.

Ik bedoel dus ook dat het niet corrigeren van een dergelijke houding uiteindelijk volgens mij wel degelijk tot overbelasting kan leiden. Zelfs als ze stil staat, hangt ze echt naar een kant. Het zit ook niet gemakkelijk
En dan vind ik het werken daaraan toch wel belangrijk,

Thuis daaraan werken kan er dan ook voor zorgen dat ik het later buiten toe kan passen.
Lijkt me.
Zal trouwens zeker een tekortkoming van mijn kant zijn, dat het buiten niet zo lukt.
Misschien train ik thuis wel vooral mijzelf-

heel even complimentje maken...
Ik vind het super hoe hard je eraan werkt en hoeveel je bereikt.

Maria Delavega schreef op zaterdag 11 juni 2011, 23:54:


Ik kende chris niet, had veel goeds van hem gehoord (en hier dus ook wat minder goeds) en het filmpje bekeken.
Heel eerlijk gezegd vindt ik het niet prettig. Ik zie een bang en gestressd paard (zelfs tijdens de zg rustmomenten) wat geen flauw idee heeft wat er van hem verlangd wordt en die gedwongen wordt om bv door de ruimte te gaan die voor het paard bedreigend is, tussen chris en de hoek in.
Ik zie het paard nergens echt ontspannen of vertrouwen krijgen. Ik zie wel veel dwang, zij het subtiel toegepast.
Aan mijn paarden komt ie niet.

Maar goed... moet ik er nog bij zeggen dat ik hoe dan ook mijn paarden niet zou willen uitlenen voor een dergelijke demo. Zo'n dier wordt dan in handen gegeven van een of andere snuiter die het niet kan en die met dit paard dan ff wil laten zien hoe goed hij is. Niet mijn pakkie aan.

Maar goed... hij valt voor mij dus hoe dan ook echt heel erg tegen.

Ik denk dat ik van hem zowat alle filmpjes al ken. Ook de boeken en dvd's. Het is zonder meer knap wat hij doet, maar er speelt toch ook wel een knap stuk 'opvoering' in mee.
Hij kiest de paarden waarmee hij werkt nauwkeurig. Het valt nog erg te bezien of hij dezelfde mooie resultaten bereikt met een eigenzinnige koudbloed.
Maar dat geldt voor wel meer trainers op dit gebied.

Hij zegt absoluut mooie dingen, weet vaak de kern te raken en laat op de filmpjes ook wel veel moois zien, maar ook van hem heb ik inmiddels de nodige tegenvallers gezien/gehoord.
Bovendien denk ik dat hij de fout maakt waarvan hij zegt dat niemand die mag maken.
Namelijk dat hij zichzelf te hoog plaatst; hij benoemt zichzelf tot sjamaan, is heel erg vol lof over zijn eigen persoontje en is volgens mij de laatste tijd een beetje de weg kwijt geraakt.
Zijn lessen zijn onbetaalbaar voor een normaal persoon, omgeven door geheimzinnig sfeertje (zijn leerlingen worden geacht vooral uit de buurt te blijven van andere trainers) en er zijn erg veel vraagtekens in hoeverre hij iets kan overbrengen op zijn leerlingen.

Dus tja...
Ik weet het ook niet. Misschien ben ik te kritisch.
Maar ik hou ervan als ik een simpel persoon leuke dingen zie doen met wat voor paard dan ook.

Afgelopen weekend op een koudbloeddag geweest waarbij oa twee meiden een demonstratie horsemanship/parelli gaven.
Eentje vond ik een ramp om naar te kijken en ik begreep meteen de uitspraak doodgepareliede paarden. Dezelfde oefeningen werden tot in den treuren herhaalt, paard moest precies staan zoals ze dat wilde, werd min of meer gedwongen (op subtiele en zg NH achtige manier) haar aan te kijken en alleen haar aan te kijken etc. Je begrijpt het al... het paard vond zijn baasje duidelijk irritant en had niets met haar.
De andere meid had een hele leuke samenwerking met haar paard. Wat mij daarbij opviel was een opgewekt, vrolijk, af en toe beetje stout paard, wat 100% zichzelf mocht zijn, en hoewel hij het druk had met hinniken naar andere paarden, om zich heen kijken en spannend doen toch feilloos haar vragen beantwoordde en dat met plezier deed (en daar ook snoepjes voor kreeg ) Dit paard was duidelijk gek op baasje en liet dat ook zien.

ik had het dus over KFH in reactie op post anja

geweldig. Moest ook wel lachen met het filmpje.
Hoe hebben jullie de paarden erop voorbereid? Extra getraind van te voren of rijden jullie al heel vaak?
In welk tempo hebben jullie gereden? Vnl stap?

(wij willen ook eens een keer wat langer erop uit trekken, vandaar)'

Hennie van Oosten schreef op maandag 13 juni 2011, 19:26:


Ok bedankt voor de info.

Het nadeel van stripbegrazing vind ik de beperkte beweging die ze dan krijgen. In ieder geval als je stripje voor stripje recht toe recht aan pakt.

Vorig jaar konden wij geen creatieve oplossing maken vanwege de shet en dientengevolge behoefte aan veel draden boven elkaar met stroom.
Omdat de wei feitelijk te groot is voor twee paarden en een minionderdeur, hebben we dus gewoon stripbegrazing gedaan.
Een groot nadeel vond ik het feit dat de paarden daardoor continue op de nieuwe strip stonden te vreten (tja koudbloeden he) en voor de rest zo weinig mogelijk bewogen.

Nu de winter dit jaar voorbij was, zag ik de paarden, toen Rappa eenmaal weg was (met haar als leidmerrie werd er aanmerkelijk minder gelopen omdat ze zelf niet graag liep), de hele wei doorstruinen (6 ha, afwisselend gras, kruiden, stukjes 'bos' etc) , maar ... ook de aanleg om weer te dik te worden.
We hebben dit keer, zonder shet, de wei creatief afgezet. Dus drie grote stukken afgezet in verschillende delen van de wei, zodat ze wel helemaal naar achteren kunnen, maar toch beperkt voer hebben.
We gooien niet stukjes open, om het stilstaan op strookjes tegen te gaan en omdat ze meer dan genoeg op het huidige stuk hebben.
Dat open gooien komt pas in het najaar, deel voor deel.
Als we niet zo vroeg sneeuw krijgen als dit jaar, kunnen ze dan een eind vooruit.

Een belangrijk voordeel vind ik echt dat ze nu veel bewegen. Ze trekken regelmatig naar achteren en racen zo nu en dan in volle galop van achteren naar voren, toch een aardig eind.
Omdat er geen strookjes komen, blijven zo ook alles afstruinen naar lekkere hapjes.
Voor ons is dit de ideale oplossing.

Moet er wel bij zeggen dat we 'oud' gras hebben en zeer afwisselende vegetatie in de wei.
Geen rijk koeiengras dus.

Maria Delavega schreef op dinsdag 14 juni 2011, 21:59:


http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=1415

(hoop dat de link werkt?)

nadeel van stripbegrazing is voor mij het punt dat de paarden veel te veel stilstaan op die strip en niet meer door de wei struinen, op zoek naar hapjes.

Frans Veldman schreef op woensdag 15 juni 2011, 9:39:


Ik denk dat het een rol speelt dat onze paarden koudbloeden zijn. Die strip moet tot in de grond kaal, voordat ze zich moeite getroosten om weer in beweging te komen. Ze scharrelen dan nauwelijks rond
(vorig jaar iig) maar staan meer te wachten op de volgende strip.

Denk dat het weidebeheer dan wellicht ook erg afhankelijk is van het soort paard wat je hebt?

Nu zo in de opengestelde stukken grazen, lopen ze meer te zoeken naar de lekkere hapjes en komen ze van tijd tot tijd in volle galop over het pad naar voren. Het is lang geleden dat ik de paarden dat zag doen
(vrees wel dat Rappa's onwil om te bewegen daar ook een rol in speelde. Silja en Hälga zijn hele dikke vriendinnen en struinen heel wat af)

jennet schreef op woensdag 15 juni 2011, 11:43:

Ik denk dat we allemaal af en toe bewust of onbewust door onze paarden worden getraind

Over het stoppen op een 'goed moment'
Dat is inderdaad iets wat veelal wordt geadviseerd en ik ken ook Piets versie hierop.
(en die van Baily dus)
Gezien Baily een zeer gedreven en kundig dierentrainer was, zal hij ook hierin gelijk hebben.
Maar voor mij speelt een ander aspekt mee en misschien is dat ook voor anderen zo.

Als ik stop op een moment waarop het goed gaat, voelt dat voor mij goed. Dat betekent dat ik de keer erna met meer optimisme aan een training begin en dat waarschijnlijk ook uitstraal naar mijn paard.

Stel bijvoorbeeld dat de training puin is. Niets gaat zoals bedoelt aan aan het eind van het verhaal lig ik gewikkeld in de leadrope op de grond te brullen en staat mijn paard met rollende ogen mijn target te vermoorden... ik noem maar iets...
Stop ik op dat moment, dan zie ik meer op tegen een volgende training en heeft negatieve gedachte zich in mijn hoofd gevestigd.
Ontworstel ik mij echter van de touwen, veeg mijn tranend gezicht droog, weet mijn splinternieuwe target in stukjes tussen de tanden van mijn paard te peuteren, die duidelijk maakt dat hij mij een miezer vindt, en ga ik een simpele oefening doen zoals bijvoorbeeld stapje achterwaarts of stilstaan tijdens het eten van een wortel (wederom... ik noem maar iets) en kan ik die goed afsluiten, dan komt dat mij ten goede en begin ik de volgende training met iets meer optimisme.
En dat heeft dus altijd zijn uitwerking op mijn houding. Die kan ik nl niet faken. Althans niet tegenover een paard.

ik bedoelde dus dat ik Piets (en Baily's) VISIE hierop ken.
(dat het niet uitmaakt wanneer je stopt)

Nu heb ik ook altijd geleerd dat het paard zijn rug beter gebruikt als de achterhand beter wordt ondergebracht en dat het ten gunste komt van zijn draagkracht.

Het gaat daarbij niet zozeer om het feit dat de achterbenen dan zoveel meer gewicht dragen, alswel om het feit dat bij het verder ondertreden van de achterbenen de buikspieren aanspannen en dientengevolge de rug beter ondersteunen, wat er op zijn beurt weer voor zorgt dat de rug het gewicht van de ruiter beter kan dragen.

Dus in die zin geloof ik niet dat het een simpel gewichtsverdelingsverhaaltje is, maar een kwestie van optimaal buikspier gebruik en ondersteuning van de rug, ten einde de ruiter beter te kunnen dragen.
Uiteindelijk is een paardenrug niet gemaakt om een mens te dragen.

Vergelijk als je zelf op voeten en handen gaat staan (of knieen en handen anders krijg je zo'n schuine rug en is het experiment niet mogelijk) en iemand gaat op je rug zitten.
Het iets aanspannen van de buik, zorgt ervoor dat de rug minder geforceerd wordt door het gewicht.
Iets dergelijks stel ik mij dan ook voor bij achterhand/achterbeen gebruik van het paard.

Maar jullie mogen mij corrigeren als ik hier en denkfout maak. Ik ben zonder meer bereid om het van alle kanten te bekijken.